Archief van
Auteur: Damten

Garnalen met noedels, de lekkerste troostmaaltijd

Garnalen met noedels, de lekkerste troostmaaltijd

Reacties 1 reactie

Er zijn dagen dat ik niet geïnspireerd ben. Soms zijn andere dingen belangrijker dan met eten bezig zijn. Al wil het soms ook wel een goeie afleiding zijn. Maar op dat soort momenten is een lekkere maaltijd een rustpunt. Comfortfood of troosteten wordt het vaak genoemd. Eten waarvan je tot rust komt. Waar je je even in kan verliezen.

Voor mij zijn dat noedels met garnalen en paksoi. Snel en eenvoudig te bereiken. En met ingrediënten die ik altijd wel in huis heb. Ook de paksoi, dat zeker eens in de week hier op het menu staat. Net zoals er altijd garnalen in de vriezer liggen. Terwijl de voorraadkast zeker 6 soorten noedels telt, van dun tot dik, van tarwe tot rijstnoedels. Altijd noedels in huis waar ik op dat moment maar zin in kan krijgen.

En restjes? Opgebakken tarwe noedels worden alleen overtroffen door opgebakken rijst. Allebei lekker als ze een beetje een knapperig korstje krijgen. Maar met deze variant is de kans klein dat er iets overblijft. …

Lees Meer Lees Meer

Ketjap telor
Telor kecap – Indonesische eieren in ketjap

Telor kecap – Indonesische eieren in ketjap

Reacties 2 reacties

Vorige week schreef ik al over het effect van tandartsbezoek op maaltijden. Dat geldt in het bijzonder als er een onfortuinlijke kies getrokken moet worden. Het kan verkeren. Gemiddeld genomen eet ik best gekruid en als ik veel mee-eters moet geloven ook pittig, al vind ik dat laatste zelf nogal meevallen. Hoe dan ook, afgelopen week deed ik wat voorzichtiger dan anders met het eten, dat wil zeggen niet te hard qua structuur en niet te kruidig. De pastasalade met tonijn was met het warme weer een prettig alternatief. Intussen mis ik wel harde broodjes, misschien dat ik daar komende week een voorzichtige poging ga wagen.

Eigenlijk had ik zin in piendang telor, maar dat was misschien nog wat gewaagd. Beter nog een paar dagen wachten voordat de pepers weer de maaltijd gaan versterken, bedacht ik mij. Dan gewoon de ketjap-variant. Ik maak het vaker, in verschillende varianten. Zoals er in Indonesië ook ontelbare varianten zijn. Ketjap-eieren doen het ook vaak goed bij kinderen in een maaltijd, lekker zoet. …

Lees Meer Lees Meer

Pasta tonijn salade
Pastasalade met tonijn of bacon

Pastasalade met tonijn of bacon

Reacties 1 reactie

Het is warm en het is hectisch. Ingrijpend tandartsbezoek maakt het er niet makkelijker op. De medeblogger attendeerde mij al op een tandartsproofrecept, maar dat leek mij vanwege de tomaten toch net iets buiten mijn comfortzone. Hoewel ik geen groot pastaliefhebber ben (behalve in Aziatische varianten), leek mij met het warme weer een salade wel een smakelijke keuze. En ik denk dan al snel aan tonijn uit blik. Of bacon. Nu nog op zoek naar een smakelijk recept.

Wie pasta zegt, denkt natuurlijk meteen aan Italië. Volgens de Engelse wiki zouden mogelijk Joden in het Romeinse Rijk de bedenkers van pastasalade zijn, aangezien er op de Sabbath niet gekookt mag worden. Anderen beweren dat de Phoeniciers de bedenkers zijn van pastasalade. Het onderzoeken van die theorieën laat ik graag aan mij Italofiele medeblogger die beter thuis is in de oude Romeinse geschriften.

Maar pastasalades zijn vaak helemaal niet afkomstig uit de Italiaanse keuken, maar uit de Amerikaanse keuken. Weliswaar met overduidelijke invloeden door Italiaanse immigranten, maar Amerikaanse pastasalades onderscheiden zich over het algemeen van de Italiaanse versies door het overdadig gebruik van kaas en vaak vette sauzen. Dit terwijl de Italiaanse versies meestal wat eenvoudiger zijn en meer in balans. De ene salade verfrist, de ander is comfortfood in optima forma. Calorietellers kunnen het dus over het algemeen beter bij de Italiaanse versies houden.

Amerikaanse pastasalade is in tegenstelling tot de Italiaanse variant ook geen 2000 jaar oud. Over het algemeen wordt aangenomen dat het in het begin van de twintigste eeuw door Italiaanse immigranten werd geïntroduceerd en gedurende de Grote Depressie in de twintiger jaren een goedkoop en makkelijk verkrijgbaar alternatief werd voor aardappelsalade. Stemmen zeggen dat in de macaronisalade uit die jaren de Italiaanse en Duitse keuken elkaar ontmoeten. De toevoeging van mayonaise aan gerechten wordt echter toch wel vaak als een Amerikaans bedenksel gezien. Hoewel niet vies van mayonaise trekt mij dat toch niet in een pastasalade. Ik besloot freestyle te gaan. …

Lees Meer Lees Meer

Hong Shao Rou – het favoriete maal van Mao

Hong Shao Rou – het favoriete maal van Mao

Reacties 0 reacties

Wij van Reutel houden van boeken. En we houden van eten. Boeken over eten doen het bij ons ook goed, dus niet zozeer kookboeken. Tenzij die recepten gebracht worden met een verhaal. Want laten we wel wezen, er verschijnen tegenwoordig eindeloze stapels kookboeken. Vaak niet meer dan een verzameling recepten en bijna even zo vaak een bepaald dieet volgend. De enige uitzondering die ik zelf maak is voor boeken met traditionele recepten. Ik wil namelijk graag een beetje weten van de basis.

Kookboeken zijn dus big business. Als mediapersoonlijkheid tel je volgens mij niet meer als je geen kookboek heb uitgebracht. Ik gok dat die boeken in 99% van de gevallen overigens niet zijn geschreven door de persoon in kwestie, maar door een slim marketingteam. Ons voordeel is dat we al die mediapersoonlijkheden dan weer niet kennen en daarvoor dankbaar verstoken blijven van ‘de lekkerste recepten’. Nee, boeken over eten zijn veel interessanter en leuker. Hoe eigenaardig de onderwerpen ook kunnen zijn.

Een van de curiosa in mijn eigen verzameling is Dictators’ Dinners – A bad taste guide to entertaining tyrants. Nu mag je mij van slechte smaak betichten, maar in dit geval doet de schrijver dat zelf al in de ondertitel. De favoriete recepten van mensen die verantwoordelijk zijn voor de verschrikkelijkste dingen. Een soort van macabere nieuwsgierigheid leidt dan tot een boek als dit. Een fatsoenlijke verantwoording ontbreekt echter. En niet alle favoriete recepten kunnen dus met zekerheid worden vastgesteld. Maar het was een bijzonder verjaardagskado en een mooie aanvulling voor de verzameling.

Zo kwam ik erachter dat Hong Shao Rou een van de favoriete gerechten was van Mao Zedong. Erich Honecker at graag casselerrib met zuurkool en Pol Pot een Khmer vissalade. Naar verluidt.

Hong Shao Rou is ultiem troosteten of comfortfood. Lekker in de winter, maar ook als onderdeel van een feestmaaltijd. En heel makkelijk te maken met weinig ingrediënten. Het succes zit in de smaak en de bijzondere textuur van het vlees. …

Lees Meer Lees Meer

Vietnamese kip op een stokje
Vietnamese kip op een stokje

Vietnamese kip op een stokje

Reacties 2 reacties

De eerste keer dat ik Vietnamees eten at, was ergens in het Ruhrgebied. Ik weet niet meer precies waar, maar het viel me tegen. Het deed vooral aan onze Indonesisch-Chinese restaurants denken, de smaak vooral aangepast aan de West-Europese smaak. Pas later begreep ik dat er een groot verschil is tussen de Vietnamese restaurants in het voormalige West-Duitsland en die in het voormalige Oost-Duitsland. In het westen woonden vooral de vluchtelingen en in het oosten de arbeiders die in de communistische tijd als gastarbeiders werkten. De Vietnamezen in het oosten vormden hechte gemeenschappen die in hun keuken behielden. Dat kon ik uitgebreid testen tijdens een bezoek aan Berlijn vorig jaar, waar ik ook nog eens verbleef in het voormalige Oost-Berlijn, waar ik tientallen Vietnamese restaurants telde. Enkele daarvan ook daadwerkelijk bezocht. Tja, als foodblogger is research natuurlijk onvermijdelijk …

Zo kreeg ik, zonder zelf in Vietnam te zijn geweest, tenminste een aardig beeld van de Vietnamese keuken.

Zo heb ik intussen een aardig idee hoe Pho ga hoort te smaken. Niet dat het mij al goed lukt om dat te reproduceren, maar dat is een andere verhaallijn. Tijdens een van de lunches at ik een saté van kip. Zo ontzettend mals.

Die saté schoot door mijn hoofd toen ik onlangs stond te staren naar een kipfilet bij de slager. Nu rooster je saté traditioneel op kooltjes. Daar doe ik niet aan, vooral om praktische redenen. Al eerder roosterde ik een saté in de oven. Met een heel aardig resultaat, al zeg ik het zelf. Het was echter 30+ buiten en binnen niet veel lager. De oven ging dus niet aan. Kun je saté benaderen in de koekenpan? Strikt genomen heet het dan geen saté meer, immers saté betekent geroosterd vlees. Kip op een stokje dan. Niet geroosterd, maar door de wijze van bereiden heel mals. Het ziet er bovendien net zo smakelijk uit als de geroosterde variant. Experiment geslaagd en voor herhaling vatbaar. Het geeft de maaltijd een feestelijke tintje.

…

Lees Meer Lees Meer

Broodje roergebakken biefstuk
Warm-weer-food: Broodje roergebakken biefstuk

Warm-weer-food: Broodje roergebakken biefstuk

Reacties 0 reacties

Je hebt warm weer en warm weer. En je hebt drukkend warm, vlak voor een flinke onweersbui. Elke inspanning wordt meteen afgestraft, dus we beperken dat op zulke momenten graag tot een minimum. Dat wil met de maaltijden dan wel eens voor een uitdaging zorgen.

Beide bloggende broers eten op zulke momenten graag een zelfgemaakte huzaren salade (de een deze, de ander deze), maar je kunt niet alle dagen koude aardappelen eten tenslotte. De keuze is dan een lekkere soep, liefst eentje waarbij al het luie zweet naar buiten komt (ja, ik weet een schijnbare tegenstelling, maar het werkt echt), of … een lekker broodje. Kijk, dan wordt iedereen hier scherp als er over broodjes gesproken wordt. Favoriet is toch wel het broodje Chinese kip (hong you ji kai). Koude, geplukte kip met een pittige dressing van chiliolie met lenteui. Ook goed van te voren te maken.

Maar er is nog een populair broodje: roergebakken biefstuk. Voor de verandering niet pittig, maar hartig. Met die hitte kan een beetje zout echter geen kwaad.

…

Lees Meer Lees Meer

dan dan noedels
Snelle maaltijd: dan dan noedels

Snelle maaltijd: dan dan noedels

Reacties 2 reacties

Ik deed al eens eerder een recept. Er zijn namelijk vele recepten. Ik merk echter dat ik het recept van Fuchsia Dunlop vaker maak. Onlangs nog als onderdeel van een buffet voor 35 man. Dan dan noedels kun je makkelijk van te voren maken en weer opwarmen. Het wordt er misschien nog wel lekkerder van. Opgebakken rijst en opgebakken noedels smaken namelijk geweldig.

Dan dan noodles is eigenlijk streetfood en dan weet je al dat het een snelle bereiding kent. Handig na een lange werkdag. Het heeft echter wel een aantal typische ingrediënten die niet iedereen standaard in huis zal hebben. Te beginnen met het sleutelingrediënt.

Yai cai is een gefermenteerde mosterdkool. Maar lastig te krijgen. Als alternatief kun je Tianjin dongcai gebruiken, een ingemaakte variant van Chinese kool. Bovendien is die veel makkelijker verkrijgbaar. Je hebt ze vast wel eens bij de toko zien staan, zo’n klein bruingroen potje met een doorzichtig plastic deksel. Zo’ n typische verpakking die je alleen koopt als je weet wat het is. Afkomstig uit de Tianjin regio. De kool wordt daar gedroogd in de zon en vervolgens fijn gesneden. Het wordt daarna ingewreven met zout en knoflook, waarna het lang fermenteert in  potten van aardewerk. Zoals vaak met gefermenteerde producten heeft dongcai een sterke smaak.

Je kunt het overigens voor meer gerechten als smaakmaker gebruiken, bijvoorbeeld in een lekker soepje. Gebruik je het voor de eerste keer, wees dan voorzichtig met de hoeveelheden. Teveel kan je gerecht verknallen. En Tianjin dongcai is vrij zout, extra zout toevoegen is zelden nodig. Dus altijd eerst even proeven, maar dat deed je natuurlijk al. …

Lees Meer Lees Meer

koolsalade of coleslaw?
Koolsalade of coleslaw?

Koolsalade of coleslaw?

Reacties 1 reactie

Terwijl menigeen zegt zelden een koolsalade te eten, laat staan te maken, presenteren de meeste barbecuers vaak vol trots hun eigen gemaakte coleslaw, ‘die je echt een keer gegeten’ moet hebben en dan gewoon uit een barbecuebijbel blijkt te komen. Dat kan natuurlijk, maar laten we wel wezen, een koolsalade, sorry, coleslaw, is geen rocket science. Wel verrassend lekker vind ik altijd zelf. Mits de dressing niet overheerst. Een frisse koolsalade heeft een lekker bite, is niet droog, maar ook zeker niet te nat.

Coleslaw zoals we kennen, komt uit de VS. En dat is vooral dankzij de uitvinding van mayonaise. Daarvoor bestond coleslaw natuurlijk ook al, maar dan met een dressing op basis van olie en azijn. En grappig genoeg werd die coleslaw door Nederlanders in het zogenoemde Nieuw-Nederland geïntroduceerd als gewone koolsalade. Kool was namelijk makkelijk te telen op de oevers van de Hudson waar de Nederlanders zich hadden gevestigd. Voor sommige Amerikanen zijn Nederlanders dan ook de bedenkers van de coleslaw. Dat een recept voor koolsalade te vinden is in het kookboek De Verstandige Kock uit 1770 helpt wel mee die mythe in stand te houden.

Koolsalade is in het oude Europa natuurlijk heus niet aan alleen Nederland voorbehouden. In Duitsland en de Oost-Europese keuken is koolsalade in verschillende vormen bekend. En dan hebben we het nog niet eens gehad over gefermenteerde kool zoals zuurkool oftewel sauerkraut. Nee, koolsalade is net zo Nederlands als coleslaw Amerikaans is. Maar wat van ver komt, moet wel lekker smaken!

De constante factor in koolsalade is het gebruik van rauwe witte kool, maar ook is niet heilig, want soms wordt spitskool of rode kool gebruikt. De rest van de ingrediënten varieert enorm, van wortel en ui tot appel, rozijnen en ananas aan toe. Je kan er dus alle kanten mee uit. Hier mijn variant, met ingrediënten die ik vaak wel in huis heb.

Aan de ene kant overgewaardeerd, aan de andere kant te weinig gewaardeerd. Eet het vooral eens buiten die barbecue. Lekker als tussendoortje of bij een zomerse broodmaaltijd.

…

Lees Meer Lees Meer

Pork with a garlicky sauce
Koud varkensvlees met een pittig knoflook-sojasausje

Koud varkensvlees met een pittig knoflook-sojasausje

Reacties 2 reacties

Veel mensen zullen Chinees eten vooral associëren met warm eten, maar wie wel eens in een dimsum-restaurant heeft gegeten, weet dat dit zeker niet altijd het geval is. En die koude gerechten zijn er in alle soorten: van paprika met zwarte boontjes, gestoomde aubergine tot kwal en gemarineerde kip. Een koude maaltijd is bovendien aan te bevelen als de temperaturen subtropisch zijn. Niemand heeft tenslotte zin om dan lang in de keuken te staan achter een brandend fornuis.

Koude gerechten kun je perfect ruim van te voren bereiden, voordat het echt warm wordt, EN op bijna elke locatie eten. Ik geef toe, een zelfgemaakte huzarensalade (of deze) is ook lekker, maar wil je eens wat anders dan loont het de moeite om je te verdiepen in de Chinese keuken.

Vandaag een van de vele verrassingen uit de keuken van Sichuan. Een recept van Fuchsia Dunlop. Zij gebruikt een stuk varkenspoot, een beetje vettig en met de huid er nog aan. Voor veel Chinese gerechten is de structuur van het eten (en de juiste bereidingswijze)  belangrijk voor een authentieke ervaring, maar een beetje smokkelen mag best. Ik maak het af en toe met een flink stuk varkensfilet, maar in klein gezelschap kun je het ook prima bereiden met bijvoorbeeld  varkenshaas, of zelfs met kipfilet. Het moet in ieder geval vlees zijn dat je in mooie dunne plakken kunt snijden.

Wat dit gerecht een succes maakt is niet alleen het vlees, maar ook de overheerlijke saus. De basissaus maak je eerst. Wat je niet gebruikt kun je voor langere tijd afgesloten in de koelkast bewaren. Lekker ook als basis voor een dip van gestoomde of gebakken dimsum. …

Lees Meer Lees Meer

Knoflookkip met komkommer
Knoflookkip met komkommer

Knoflookkip met komkommer

Reacties 4 reacties

Ik was verrast toen ik er achter kwam dat de komkommer oorspronkelijk uit India afkomstig is. Weliswaar gaat het dan om zo’n 3.000 jaar geleden en heeft de komkommer intussen de wereld veroverd, maar toch. Ik kon mij in eerste instantie ook niet herinneren dat ik in India komkommer heb gegeten of zelfs maar gezien. Wat op zich niet vreemd is, aangezien ik om hygiënische redenen vers gesneden fruit en rauwe groente zorgvuldig heb gemeden. Voor zover dat gaat uiteraard. Ik sluit echter niet uit dat ik mogelijk wel komkommer heb gegeten in een van de verschillende pickles die ik geproefd zal hebben. Maar warm bereid heb ik in ieder geval geen komkommer gezien.

In Europa werd de komkommer waarschijnlijk geïntroduceerd door de Grieken of de Romeinen. Dat is niet zo vreemd, aangezien Griekse en Romeinse handelaren al vroeg in India te vinden waren en andersom. Lees Asterix in Indus-land er maar op na!

Volgens Plinius de Oudere had keizer Tiberius, die leefde rond de start van onze jaartelling, de komkommer zowel ’s zomers als ’s winters dagelijks op zijn tafel staan. De komkommer die Plinius beschreef, is echter klein van stuk, mogelijk een augurk of wat ze in India een Perzische komkommer noemen [1]. Wij zouden de laatste overigens gewoon een kleine komkommer noemen. Wie echter wel eens kleine komkommers uit de Turkse winkel heeft geproefd, zal beamen dat die toch echt anders smaken dan de gemiddelde waterbom uit de supermarkt.

In de eeuwen die volgden veroverde de komkommer Europa en dankzij de Spanjaarden uiteindelijk ook de Amerika’s. In Nederland kennen we eigenlijk maar één soort komkommer. Tenminste dat denken we. De kleine komkommers die in Turkse en Marokkaanse winkels liggen zijn doorgaans een andere variëteit. En dan zijn er nog augurken (of cornichons).

In India kennen ze nog veel meer variatie onder de komkommers. Die deels worden ingedeeld naar gebruikswijze. Verse komkommers worden schijf- of snijkomkommers genoemd. Ze bestaan in verschillende groottes, kleuren en dikte van de schil. Komkommers worden in India vooral koud gegeten of als pickles.

Het Engelse taalgebied kent ook nog burpless komkommers. Deze zijn zoeter en hebben een dunnere schil dan andere komkommervariëteiten. Ook zijn ze vrijwel zaadloos. De naam komt omdat de zaden en schil van andere komkommervariëteiten sommige mensen winderig zouden laten boeren. Of erger…

Komkommer is lekker op een broodje brie, maar rauw eet ik het weinig. Behalve dan in een heerlijke Chinese komkommersalade. Een succes bij elke zomerse maaltijd. Dankzij de Chinezen eet ik vooral graag warme komkommer. Sommige mensen gruwen bij de gedachte, maar als ze het niet weten, smullen ze van gebakken rijst met komkommer. Of van gebakken en gevulde komkommer met gehakt. Jaren geleden pikte ik al eens een lekker kiprecept op van Ken Hom. Te combineren met rijst of met noedels. En restjes de volgende dag koud op een lekker broodje. …

Lees Meer Lees Meer