Een burrito is feitelijk een opgerolde tortilla. Wie wel eens maistortilla’s eet, weet dat deze ook minder geschikt zijn om op te rollen, daarom worden voor burrito’s tarwetortilla’s gebruikt. Burrito’s zijn typisch voor het noorden van Mexico en de zuidelijke staten van de VS. Het is dus zowel Mexicaans als Tex-Mex. Het oprollen en opvouwen van tortilla’s gebeurt al vele eeuwen in die regio’s, maar de burrito zoals we die tegenwoordig kennen, bestaat waarschijnlijk vanaf het eind van de negentiende eeuw. Er zitten uiteraard wel verschillen in de burrito’s, afhankelijk van de plaats van herkomst. De Mexicaanse burrito is doorgaan smaller en dunner, dit in tegenstelling tot de Tex-Mex-versies. Meestal bevatten de Mexicaanse versies één of twee ingrediënten zoals vlees, vis, rijst, bonen, aardappelen en kaas.

In de moderne versies die in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw zijn ontstaan in California vinden we vaak een veelvoud aan ingrediënten terug. Vooral de toevoeging van zure room en guacamole stamt uit die periode, hoewel de versie uit Los Angeles nog het meest lijkt op de traditionele burrito, al is deze dan wat groter. Tegelijkertijd zijn er in LA ook versies ontstaan als de Koreaans kogi burrito en de sushi burrito. Daarnaast bestaan er aan de Amerikaanse kant van de grens ook ontbijtburrito’s, gevuld met roerei en spek of chorizo.

Overigens kennen we uit Turkije de dürüm, een opgerold Turks platbrood met döner kebab. Dat gerecht is minder oud dan de Mexicaanse burrito. De dürüm stamt uit de negentiende eeuw, na de uitvinding van de verticale vleesbereiding (zie ook een broodje valse gyros).

Een burrito kan aan één kant open zijn of aan beide kanten dichtgevouwen. Hoewel de verleiding groot is – bij mij tenminste – is het de kunst uiteraard om niet te veel vulling te gebruiken. Het vouwen is eenvoudig. Je legt een smalle strook vulling in het midden van de tortilla (evenwijdig aan je werkblad). Vervolgens vouw je de randen links en rechts een klein beetje naar binnen. Dan vouw je het deel van de tortilla het dichtst bij je over de vulling heen, waarna je de andere kant eromheen vouwt of rolt. Je laat de burrito vervolgens even rusten op de naad. Eventueel kun je de burrito nog in aluminiumfolie wikkelen. Dit vergemakkelijkt het eten, zeker bij een grote burrito, en houdt de burrito warm, maar zorgt er ook voor dat de tortilla niet uitdroogt als je de burrito wilt bewaren voor de volgende dag. Ook lekker namelijk. Voor de Tex-Mex versie van de burrito kies je beter de grote tortilla’s, voor de Mexicaanse versie de middelgrote variant.

Afhankelijk van het aantal eters kies ik voor meerdere versies. De bonenpuree en salsa kun je van te voren maken en, zoals ik doe, in kleine porties invriezen.

Versie 1:

• gebraden gehakt (rund, varken of half-om-half)
• refried beans of bonenpuree (lui? gebruik dan hele bonen met wat fijn gesneden ui)
• geraspte oude kaas

Versie 2:

• refried beans
• mais
• salsa (snel en vers, maar kan ook uit de voorraad)

Versie 3:

• gebraden gehakt
• mais
• salsa

Verwarm de tortilla’s volgens de aanwijzingen en voeg telkens met een eetlepel een smalle strook op de tortilla en leg het volgende ingrediënt er bovenop. Rol de tortilla op tot een burrito en verpak ‘m eventueel nog in aluminiumfolie. Maak er vervolgens iemand gelukkig mee!