Archief van
Categorie: Soep

Tomatensoep SU-style

Tomatensoep SU-style

Ik weet eigenlijk niet of er een typische Surinaamse tomatensoep is. Die zou dan waarschijnlijk onder invloed van de Chinezen in de Surinaamse eetcultuur moeten zijn opgenomen. De Javanen, Creolen, Hindostanen en Joden kennen volgens mij geen traditie van tomatensoep. Ik kan mij vergissen. Soep kennen ze in Suriname natuurlijk wel, zoals de ghoegri , okrasoep en saoto. De okrasoep moet ik binnenkort maar eens maken.

De stap van een ietwat zoetzure Chinese tomatensoep naar een Surinaamse variant is snel te maken. Meest voor de hand liggend is de toevoeging van een Madame Jeanettepeper of een sambal die daarop gebaseerd is. En zo geschiedde.

Tomatensoep is hier al veel vaker voorbij gekomen. Niet in de laatste plaats door mijn aversie voor de rauwe tomaat en mijn voorliefde voor de bereide variant. Een wereld van verschil, van textuur tot smaak. Het is ook een dankbare soep die meestal door zowel volwassenen als kinderen gewaardeerd wordt. En laten we wel wezen, dat laatste is toch regelmatig een uitdaging. Als kind was tomatensoep mijn favoriet, samen met koninginnesoep.

In de basis bevatten al mijn tomatensoepen ui, knoflook en tomaat, de laatste meestal in kleine stukjes of hele gepelde tomaten, soms passata of een combinatie. Soms ook heel praktisch wat er in huis is. Tomaten bijna altijd uit blik, want oneindig houdbaar en daardoor niet afhankelijk van de seizoenen.

Om de soep Surinaams te maken heb je wat opties. Ten eerste kun je een Madame Jeanette toevoegen aan de soep en deze zachtjes laten meepruttelen. De kunst is dan om de peper heel te houden. De peper geeft dan namelijk wel smaak af, maar niet de hitte. Dat gebeurt wel als de peper per ongeluk kapot gekookt wordt of juist met opzet. Let wel, de soep wordt dan plots goed pittig. Nu heb ik niet altijd Madame Jeanettes op voorraad, maar een sambal op basis van deze Surinaamse peper doorgaans wel. Deze voeg je toe als de uien glazig zijn gebakken. Een sambal kent overigens vaak ook wat meer smaakmakers dan alleen peper. Mijn Surinaamse sambal bevat bijvoorbeeld knoflook.

De soep is lekker op een zomerse dag, maar ook geschikt om in de winter lekker bij op te warmen. Letterlijk…

Lees Meer Lees Meer

Eenvoudige wortelsoep op z’n Indiaas

Eenvoudige wortelsoep op z’n Indiaas

Ik had voor een wortelcurry nog flink wat winterwortel overgehouden. Bovendien was ik inspiratieloos. Ik wilde vooral iets lekkers en graag iets gezonds. Het is maar al te makkelijk om dan te kiezen voor een snelle en vette hap, hoe aanlokkelijk ook. Beter is het dan restjes in de vriezer of koelkast op te maken. Meestal doe ik dan maar wat en val terug op de gebruikelijke combinaties van kruiden en specerijen. Voor India is dat al snel ui, knoflook en gember. Voeg daar kurkuma en garam masala aan toe en je hebt een smakelijke maaltijd. Afhankelijk van het hoofdbestanddeel kun je variëren met de hoeveelheden. Of het nu linzen zijn of een willekeurige groente. Het smaakt altijd. Altijd.

Dit keer werd het een soep. Alles in een pan en na een tijdje kijken of het goed gaat. Ideaal voor een inspiratieloze dag. En voor deze soep heb je geen bouillon nodig of een bouillonblokje. Laat de kruiden en specerijen hun werk maar doen.

Lees Meer Lees Meer

Sichuan hotpot

Sichuan hotpot

Vroeger werd er gegourmet bij ons thuis, bijvoorbeeld met de kerstdagen. Gezellig. Veel Nederlandser kan bijna niet zou ik zeggen. Al doen we het pas sinds het eind van de jaren zeventig. Het was het nieuwe alternatief voor de kaasfondue, al kan ik mij niet heugen dat we dat wel eens hebben gegeten thuis. Dat deed ik voor het eerst in mijn studententijd. Met veel knoflook en wijn …

Dat gourmetten zo groot werd, kwam met name door de strijd tussen de zuivel- en de vleesindustrie. Tijdelijk gewonnen door de vleesboeren, want kaas was vet, dus slecht. En met gourmetten zagen slagers de kans hun verkoop drastisch te verhogen. Ga maar na, de hoeveelheid vlees op een gourmetschotel gaat de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid ver te boven. Intussen weten we beter, kaas is allang niet meer ongezond. Al is het wachten op een volgend onderzoek. Maar het blijft lastig te beoordelen, want menig onderzoek wordt gesponsord door concurrerende industrieën, die niet zozeer het gezondheidsvoordelen van het eigen product willen promoten als wel de gezondheidsnadelen van de concurrent.

Maar de gourmet luidde ook een periode van meer welvaart in. Feestelijk eten was niet meer voorbehouden tot enkel de feestdagen. Met de komst van allerlei internationale keukens veranderde dat nog veel meer. Zo deed het hotpotten langzaam haar intrede; fondue in een kruidige bouillon. Heel Aziatisch.

Er zijn tijden geweest dat ik zeker een keer in de maand aan het hotpotten was. Hotpotten is lekker, gezellig en je eet nog eens heel gevarieerd. En eigenlijk niet eens zo heel veel. Aan het eind heb je bovendien een zeer smakelijke bouillon tot besluit van de maaltijd. Alleen die rijke bouillon is eigenlijk al geweldig.

Bij een gemiddelde hotpot eet je vlees, vis, groente en paddestoelen. Van elke in ieder geval twee soorten. Daarnaast zijn er vaak glasnoedels, maar ook tofu. Zorg dat je voor iedereen wat lekkers hebt. Met name voor jonge kinderen is het leuk als ze van alles wat kunnen proeven. Hotpotten is zo een gezellige manier om kennis te maken met de Chinese keuken.

Hotpotpannen hebben vaak 2 vakken, zodat je twee verschillende bouillons kunt gebruiken. Bijvoorbeeld een pittige en een neutrale bouillon. Zelf maak ik altijd een lekkere bouillon in Sichuanstijl voor vlees en een lichte groentebouillon voor vis. Groenten en paddestoelen kunnen uiteraard in beide bouillons.

Lees Meer Lees Meer

Hollandsche rode curry soep met visballetjes.

Hollandsche rode curry soep met visballetjes.

Koken gaat om wat je lekker vindt. En ik vind een hoop lekker … Mijn voorkeur gaat doorgaans uit naar de Aziatische keuken, maar maak net zo lief iets uit Mexico, de V.S. (niet alles!) of Suriname. Hoewel ik toegeef dat de kans dat een Surinaams gerecht zijn oorsprong heeft in Azië vrij groot is.

Over het algemeen vind ik het leuk om dichtbij het oorspronkelijke recept te blijven en smaken te ontdekken die we hier niet gewoon zijn. Dat zorgt overigens wel eens voor uitdagingen als het gaat om de juiste ingrediënten. Niet alleen bij sommige Aziatische recepten, maar eigenlijk nog meer bij Mexicaanse recepten. Het is echter ook leuk om je eigen gang te gaan.

Met een beetje kruiderij kan je je soep bijvoorbeeld behoorlijk pimpen. Neem nu de oerhollandse groentesoep. Op zich overigens al een smakelijke soep, maar met een eenvoudige twist verras je de eters. Het enige wat je nodig hebt is Thaise rode currypasta en visballetjes.

Optie 1 is de currypasta bij de toko kopen. Binnen 30 minuten heb je de soep op tafel staan.

Optie 2 is de currypasta zelf maken. Dat is de eerste keer een klein beetje werk, maar je voorraad bewaar je in porties in de vriezer. Zo maak je in het vervolg zelf snel en makkelijk je curry’s. Of je soep dus. De visballetjes kun je uiteraard ook zelf maken, maar ik geef toe dat het gemakkelijk is ze uit de vriezer bij de toko te vissen.

Het eerste deel van dit recept kun je overslaan als je zelf al een currypasta hebt, zelfgemaakt of uit de winkel.

En soepgroente kun je natuurlijk zelf samenstellen, maar soms is makkelijk ook fijn als je weinig tijd hebt. Neem dan verse soepgroente van de groenteboer of uit de diepvries. Meestal voeg ik nog een restje groente toe dat ik toch heb liggen. Zoals nu een prei.

Lees Meer Lees Meer

Gerookte paprikasoep

Gerookte paprikasoep

Als ik zwaar verkouden ben en keelpijn heb, krijg ik al snel de behoefte de strijd met de virussen aan te gaan met soep. Het verwarmende van soep heeft iets medicinaals. Werkt beter dan een hoestdrankje van de drogist. Met name het eten van kippensoep schijnt te helpen. Er zal een grond van waarheid in zitten. De hartige soep vult je zouten en vocht aan die je bliksemsnel verliest als je het flink te pakken hebt.

Maar geen kip in huis, dus geen kippensoep. Er liggen hier in de koelkast over het algemeen wel meerdere groenten. Chinese kool, witte kool of winterwortel, allemaal lang houdbaar en bij verschillende gelegenheden te gebruiken, telkens een deel. En meestal liggen er puntpaprika’s van de Turkse groenteboer voor de lekkere trek. Die liggen er vandaag ook in. Veel puntpaprika’s.

Soep maken, bijna niets is zo simpel.

Nog even over de paprika. Hoewel de naam uit Hongarije afkomstig is, komt de paprika daar (natuurlijk) oorspronkelijk niet vandaan. Zoals zoveel lekkere dingen komt deze uit Midden- en Zuid-Amerika. In het Engels heet onze paprika overigens bell pepper (VS), naar de vorm van de paprika, of sweet pepper (zo’n beetje de rest van de Engelstalige wereld), naar de smaak. Dat laatste natuurlijk in contrast met de meeste andere peppers, die pittig smaken. De puntpaprika heet dan weer pointed pepper en is doorgaans veel zoeter dan de sweet pepper, die eerder wat bitter is.

En de keel doet flink zeer, dus geen echte pepers vandaag. Een beetje witte peper hooguit, omdat ik het niet kan laten en misschien tegen beter weten in.

Lees Meer Lees Meer

Ossenstaartsoep

Ossenstaartsoep

Kerstseizoen. Er kunnen weer wintersoepen gemaakt worden! Ik kan mij van vroeger zeker vier soepen herinneren die we thuis met regelmaat aten: tomatensoep, kippensoep, groentesoep en erwtensoep. Waarbij het verschil tussen groentesoep en kippensoep volgens mij niet zo groot was. Beiden werden zelf gemaakt, met groenten. En met kip. De tomatensoep kwam uit een pakje, wat het succes overigens niet minder maakte. Vers was ook, en uiteraard alleen in de wintermaanden, de erwtensoep. Altijd een feest, niet in de laatste plaats door de rookworst. Grappig dat ik ooit in Suriname ook ertwensoep at. SU-style en het was 32 graden buiten. De soep smaakte heerlijk!

Onlangs herinnerde ik mij nog een tweetal andere soepen: koninginnesoep en ossenstaartsoep. We aten het niet vaak, maar ik weet wel dat ik beiden erg lekker vond. Volgens de medeblogger aten we ossenstaartsoep het meest, misschien omdat hij het zo lekker vond.

De koninginnesoep kwam waarschijnlijk uit een pakje, maar daar ga ik mij nog in verdiepen. Over de herkomst van de ossenstaartsoep was onlangs wat onduidelijkheid. Tot BroeR zich herinnerde dat hij het vet van de soep mocht scheppen. Er waren dus botten! We aten het alleen niet vaak. Misschien alleen als er in de familie een koe geslacht werd, dat zou kunnen.

Ongeveer gelijktijdig kreeg ik een flashback naar het kruidenrekje dat in de keuken hing. Zo’n kruidenrekje dat volgens mij in de jaren zeventig mode werd en in elke keuken hing, waarschijnlijk meestal ongebruikt. Zoals bij ons? Al weet ik dat BroeR in ieder geval de oregano en paprikapoeder gebruikte voor zijn gebakken ei met kaas. En de rest van het gezin niet veel later ook. Geen idee overigens wat er verder in de potjes zat. Het waren er ook maar zes. Ik herinner mij iets van naalden, dus dat zal wel rozemarijn zijn geweest. Maar de andere potjes? Waarschijnlijk peterselie en tijm. Maar dan mis ik er nog eentje. Ik weet ook nog wel dat af en toe zo’n dikke deksel van een potje draaide en dan voorzichtig aan het potje rook. Die nieuwsgierigheid naar smaken zat er blijkbaar onbewust toen al in.

Terug naar de ossenstaartsoep, over smaken gesproken. De stap van heldere bouillon naar gebonden soep is maar klein. Maar heb je liever een heldere bouillon, dan laat je de laatste stap achterwege. De bouillon maken is heel eenvoudig, maar trek er wel een dagje voor uit! Sommige mensen beschouwen een pan op het vuur laten staan als veel werk. Juist die mensen moeten dit recept lezen en het bouillonblokje in de kast laten liggen. Heus, je krijgt er geen spijt van.

Begin niet te laat, want het duurt al snel een uur of negen voordat je een mooi gebonden ossenstaartsoep hebt. Maar laat dat je dus vooral niet tegenhouden.

Lees Meer Lees Meer

Thaise tomatensoep met vegetarische balletjes

Thaise tomatensoep met vegetarische balletjes

Het was na een weekendje weg, met gevoelsmatig te weinig gezonde avondmaaltijden. Iedereen die dat wel eens heeft meegemaakt zal de sterke compensatiedrang bij thuiskomst wel herkennen.

Als ik iets hebt geleerd van weekendjes weg, is dat je bij thuiskomst maar beter een gevulde koelkast hebt. Zodat je de volgende dag niet eerst boodschappen hoeft te doen om te kunnen ontbijten, lunchen of zelfs avondeten. Ook met groenten is dat heel makkelijk te realiseren. Er zijn namelijk genoeg groenten die langer dan een dag of twee houdbaar zijn in of buiten je koelkast. Neem alleen al uien, kool en winterpeen. En prei! Niet door iedereen in de familie gewaardeerd, maar in reepjes gesneden lekker door de gebakken rijst of in een soepje.

Heel erg Thais is deze soep niet, behalve de Thaise currypasta, maar het beestje moet een naam hebben toch? Had ik rijstmie gebruikt, dan zou het al meer Thais zijn. Maar ik maakte zo’n 4 liter soep, voor meerdere dagen (ja, zo’n weekend was het). Mijn ervaring is dat rijstmie na een paar dagen in een soep niet heel blijft. Dus koos ik een tarwemie. Beetje dikke mie, anders lijkt het net vermicelli. Maar als je dat liever hebt, kan dat natuurlijk ook.

En voor een beetje bite voegde ik vegetarische balletjes toe, gemaakt van sojabonen. Te koop bij de meeste supermarkten voor weinig. Ze smaken goed en hebben zo’n structuur dat je er menig vleeseter mee voor de gek zou kunnen houden. Niet dat ik zeg dat je dit moet doen…, maar de eerste kieskeurige kleuters heb ik al te pakken gehad.

Al met al een lekkere, goedgevulde en gezonde maaltijdsoep. Thaise tomatensoep. Ik maakte het, dus het bestaat!

Lees Meer Lees Meer

Rode curry-soep met rijst en taugé

Rode curry-soep met rijst en taugé

Restjesdag. Een blik in de koelkast leert al snel dat er veel kleine beetjes zijn: wortel, tomaat, bouillon, taugé en rijst. En een verse kipfilet. Restjes lenen zich over het algemeen goed voor gebakken rijst of een soepje. In een tijd waarin veel thuis wordt gewerkt, vieren hier de toch al populaire soepjes hoogtij, niet in de laatste plaats omdat ze over het algemeen minder zwaar zijn en vaak uitpuilen van de groente. Meestal, niet altijd.

Thaise rode currypasta wordt vooral gebruikt om een curry van te maken, maar ook soep. De rode kleur komt uiteraard van pepers, gedroogde in dit geval. En flink veel. En andere typische ingrediënten zijn laos, limoengras, koriander, komijn, garnalenpasta en knoflook. Je kunt natuurlijk ook de currypasta zelf maken en in porties invriezen in de ijsblokjeshouder. Wellicht doe ik daar in de toekomst nog eens een poging toe, het is namelijk makkelijk te bewaren in de ijsblokjeshouder in de vriezer. Daar istie dus voor…

Voor nu dus currypasta uit een potje. Eventueel kun je nog wat smaakmakers toevoegen om het geheel op smaak te brengen, zoals fijngesneden kaffir limoen blaadjes en vers limoensap.

Lees Meer Lees Meer

Saoto, Javaanse kippensoep uit Suriname

Saoto, Javaanse kippensoep uit Suriname

Soepie? Eentje die niet snel verveelt, de Surinaamse saoto. Veelzijdig en vullend.

Met de komst eind negentiende eeuw in Suriname van Javaanse arbeiders werd ook de Indonesische keuken geïntroduceerd. Veel van de gerechten kregen door de jaren heen een Surinaamse draai. Zo werd Soto dus Saoto, Javaanse kippensoep, maar dan Surinaams.

De beide soepen verschillen enigszins van elkaar, genoeg eigenlijk om toch een heel andere soep te krijgen. Zo ontbreken in de Surinaamse versie de kemirinoten en de kurkuma. En in plaats van rijstmie wordt rijst gebruikt. De rijstmie is niet helemaal verdwenen trouwens, maar wordt gefrituurd en samen met gebakken uitjes en aardappelsticks over de soep gestrooid. En als sambal Surinaamse Javaanse sambal. Altijd goed om je gasten van te voren even te waarschuwen!

Belangrijk verschil is ook dat soto wat zoeter is, terwijl saoto zouter is. Dat komt uiteraard door de bouillonblokjes. Want hoewel je de bouillon voor beide soepen op vergelijkbare wijze maakt, mogen in de Surinaamse versie de bouillonblokjes niet ontbreken. Zelf kies ik voor de zoutarme variant.

En zeg nou zelf, zo’n soep is toch gewoon een feestje aan tafel?

Lees Meer Lees Meer

Caldo Verde – Portugese koolsoep

Caldo Verde – Portugese koolsoep

Iemand vroeg mij onlangs hoe ik bij mijn recepten kom. Dat verschilt eerlijk gezegd nogal. Veel recepten heb ik zelf eens ergens gegeten en maak ik dan vervolgens thuis. Of ik krijg een idee van de medeblogger of een ander proefpersoon. Ik heb een voorkeur voor traditionele of oorspronkelijke recepten, om daar vervolgens soms een eigen draai aan te geven, vaak praktisch ingegeven of ook niet. Waar ik niet de illusie heb dat iemand anders hetzelfde niet al eens bedacht heeft. Maar over toevoegingen, een goed recept heeft niets nodig.

Sowieso vind ik de Aziatische keuken heel smakelijk en divers, in het bijzonder de vele keukens van China, India, Japan en Indonesië. Dan is er nog een mogelijkheid hoe ik tot een recept kom: de winkel. Soms koop ik namelijk iets wat ik niet ken en zoek vervolgens een recept bij dat mij aanstaat. Op een enkele uitzondering na gaat dat eigenlijk altijd goed. En soms zijn het blijvertjes. Zo kocht ik ooit in een toko een potje met wat er uitzag als tofu, niet wetende wat het precies was aangezien ik geen Chinees kan lezen en dus ook niet hoe het zou smaken. Met wat puzzelen bleek het om gefermenteerde tofu te gaan die werkelijk geweldig smaakt in combinatie met spinazie. Doet een beetje denken aan een goed stinkend Frans kaasje. Dat receptje staat sindsdien hier af en toe op tafel. Lekker snel te bereiden ook.

Soms zijn de aankopen wat minder spannend, zoals een Portugese chouriço die ik tegenkwam. Hoewel na een eerste hap bleek dat er wijn in verwerkt was. Dat had ik niet verwacht. Had ik het geweten, dan had ik het waarschijnlijk niet gekocht. Want ik hou niet zo van wijn, ook niet in mijn eten. Toch even speuren op het internet en vervolgens nog een worst gekocht voor een recept. Want chouriço eet je doorgaans niet zo uit het vuistje blijkt.

Een gastronomisch wonder

Vooropgesteld, Caldo Verde betekent ‘groene bouillon’, waarbij het groen afkomstig is van de Galicische kool (couve-galega). Nederlandse recepten noemen Caldo Verde vaak ten onrechte Portugese boerenkoolsoep, hoewel boerenkool wel een geschikte vervanger is voor Galicische kool.  Dat is hier namelijk niet makkelijk te verkrijgen. Galicische kool wordt met name geteeld in het zuidwesten van Europa. Maar strikt genomen is Portugese koolsoep een betere benaming of anders Caldo Verde met boerenkool. Gelukkig zijn we niet betweterig…

In 2011 werd Caldo Verde in Portugal uitgeroepen tot een van de zeven Maravilhas da Gastronomia®,  oftewel gastronomische wonderen. Het wonder zal in dit geval zitten in de eenvoud van de soep. Als ingrediënten worden genoemd Galicische kool, aardappelen, olijfolie, knoflook, ui, water, chouriço en zout. De soep wordt bereid in een traditionele ijzeren pot met behulp van een houten lepel, tot ze klaar is om te serveren in de ‘beroemde Portugese kleikommen’.

Chouriço uit Portugal is overigens niet helemaal hetzelfde als chorizo uit Spanje. Portugese chouriço is een gerookte worst en bevat in ieder geval varkensvlees, vet, wijn, paprika, knoflook, peper en zout. De darm is doorgaans van lam of varken. En uiteraard zijn er allerlei varianten. Het meest opvallende verschil met chorizo is het gebruik van alcohol, in dit geval wijn.

De Spaanse chorizo wordt gemaakt van varkensvlees, vet, knoflook, zout en pimenton, gerookte paprika. Meestal verkrijgbaar in de varianten picante en dulce (zoet), afhankelijk van de gebruikte paprika. Binnen de twee varianten zijn er ontelbare lokale versies, zowel gerookt als ongerookt. Chorizo is meer bekend en beter verkrijgbaar in Nederland dan chouriço. Geen Utrechts Broodje Mario zonder chorizo. De Spaanse worst is over het algemeen minder pittig dan zijn Portugese broertje, maar zeker niet minder smakelijk.

Lees Meer Lees Meer