Mais (of maïs) is een graansoort die oorspronkelijk afkomstig is uit Midden-Amerika. Waar bij ons tarwe de basis is van veel gerechten, is dat in Midden-Amerika mais. Ook de inheemse Amerikanen in Noord-Amerika waren bekend met mais toen het land werd ingepikt door Europeanen.

Hoewel maissoep al wel bestond, werd het recept voor corn chowder, de gebonden variant van maissoep, pas in 1884 opgetekend in het Boston Cook Book. Gewoon met verse mais, maar het eerste recept met maïs in blik verscheen al in 1896. Al snel na de eerste publicatie verschenen in kookboeken varianten op het recept. Daarin werden bijvoorbeeld aardappels, bloem of eieren gebruikt om de soep in te dikken. Er is dus geen echt standaard recept.

Als basisingrediënten voor corn chowder worden naast mais meestal ui, selderij, room en boter genoemd. Room gebruik ik zelden en ook hier niet. Selderij laat ik dit keer weg. Bloem en aardappelen worden ook vaak gebruikt. En als extra smaakmaker bacon, oftewel spek.

Hè? Bacon is spek? Ja en nee. De Engelse term voor spek is ‘bacon’. Bestel je in het buitenland bacon, dan krijg je gesneden buikspek, wat wij doorgaans kennen als ontbijtspek. In Nederland kennen we naast spek echter ook nog eens bacon. Dat zijn dus twee verschillende stukken vlees. Het vlees voor echte (Nederlandse) bacon wordt gesneden uit de karbonadestrook van het varken, van de rug, met een laagje vet erop. Daardoor is een plakje bacon ook iets minder vet dan ontbijtspek, dat gesneden wordt uit buikspek. Beide benamingen worden echter vaak voor hetzelfde gebruikt en om die reden helaas ook door elkaar gehaald. Niet in de laatste plaats doordat in de supermarkt gebakken ontbijtspek verkocht wordt als streaky bacon. Als je de Engelse term gebruikt, klopt het inderdaad. Maar feitelijk wordt je als consument bedonderd waar je bijstaat. Is je ‘bacon’ langwerpig? Dan is het gewoon buikspek. Kijk maar bij de vleeswaren van je supermarkt, dan zul je zien dat echte (Nederlandse) bacon helemaal niet langwerpig van vorm is, maar veel meer ovaal. De nepbacon is een speklapje als karbonade verkopen, zeg maar.

Ontbijtspek is knisperend te krijgen door de plakjes in de oven te roosteren. Gekookt spek werkt overigens beter dan gerookt spek. Tenminste, dat is mijn ervaring. Als ze klaar zijn, zijn de plakjes makkelijk in stukjes te breken en kun je ze bijvoorbeeld over je soep strooien. Helemaal makkelijk is een pakje streaky bacon in de supermarkt te kopen en de plakjes in de oven te roosteren. Pas wel op dat het spek niet verbrandt.

De bereiding

• 3 el arachideolie
• 1 ui, fijn gesnipperd
• 2 tn knoflook, fijn gesneden of geperst
• 2 flinke el bloem
• 2 liter water (of bouillon)
• 400 gr kruimige aardappelen, in blokjes gesneden
• 2 blikken maïskorrels
• 1/2 tl gedroogde tijm
• bieslook, fijn gesneden
• witte peper en zout
• 2 plakjes spek per persoon

Verhit de olie in een pan met dikke bodem. Bak hierin de ui in 5 minuten zachtjes gaar. Voeg de knoflook toe en bak deze een minuut mee.

Voeg de bloem toe en bak deze al roerend in een minuut of twee gaar. Giet nu in fases het water in de pan. Zorg dat het water telkens opgenomen wordt door de bloem. Zou je het water in één keer toevoegen, dan krijg je geheid klonten deeg en dat wil je natuurlijk niet.

Voeg nu de mais, aardappelen en tijm toe. Breng het geheel aan de kook en laat het vervolgens 20 minuten zachtjes pruttelen totdat de aardappel gaar is.

Haal de pan van het vuur en pureer de soep met een staafmixer. Zelf pureer ik de soep niet helemaal fijn, zodat ze je nog maïskorrels blijft zien in de soep.

Voeg tot slot een flinke hand fijngesneden bieslook toe en breng op smaak met (witte) peper en zout.

Serveer en verkruimel nu boven elke kom twee plakjes geroosterde ontbijtspek.