Binnenkort weer eters. De voorpret is de helft van de lol. Al jaren Aziatisch geïnspireerd, met veel Indisch, Chinees of Indiaas. Hoewel dat laatste al enige tijd niet meer. Komt wel weer. Misschien binnenkort voor een vega-twetentje, da’s wel weer een mooie gelegenheid om Indiaas uit te pakken. (Ook om zelf weer eens paneer te maken. Lang over gedaan om dat onder de knie te krijgen. Het recept weer eens opsnorren.). Soms trouwens ook een mengelmoesje, als de gerechten maar bij elkaar passen. Geen liflafjes, zoals mijn moeder zou zeggen. De kans dat je honger hebt na een maaltijd is 0.
Voor de ondersteuning bij de voorpret gebruik ik een schriftje. Om ideetjes in op te schrijven en vooral weer door te strepen. Een gemiddeld serieus etentje omvat 2 of 3 pagina’s aan krabbels. Kortom, eten wordt serieus genomen.

Over ruim drie weken weer een twetentje samen met @RRuthje. Zij verzorgt de gelegenheid en de drank, ik het eten. Voor deelname is een twitteraccount bijna verplicht. Bijna, want als we je heel aardig vinden, mag het ook zonder. Hoewel een kunstje dan wel op prijs wordt gesteld. Misschien moeten we daar wat meer op aandringen, als vermaeck tussen de gangen door. Neem ik mee voor de volgende DM-sessie. Maar zo ontmoeten we weer oude vrienden die we soms al 10 jaar of langer niet hebben gezien.

Een Twetentje is voor maximaal 8 man, want zoveel passen er aan de tafel. En met een vier-pits-fornuis is dat dan ook nog goed te doen. De laatste keer 13 gerechten op tafel gezet, verdeeld over vier gangen. Opstelling 1-5-6-1. Met een zwaar bezet middenveld dus. Succes gegarandeerd. Dit keer was ik vooral trots op mezelf omdat ik 6 gerechten tegelijk klaar had met 4 pitten. Vaak is er altijd net eentje te gaar of net niet genoeg. Dit keer niet.
In kleine bezetting kies ik trouwens eerder voor een 1-4-4-1 opstelling, hoewel daar wel variaties op te maken zijn. En die toetjes zijn ook pas van het laatste jaar. Daarvoor is er eigenlijk jarenlang geen sprake geweest van een toetje. Bezoek zat dan ook vaak wel afgeladen vol, een toetje paste dan niet meer. Maar tegenwoordig eindigen we wat vaker in stijl. Meestal iets met één of ander fruithapje.

De twetentjes en etentjes zelf worden ook keurig genoteerd in een schriftje. Ik vind het nl. leuk om telkens iets anders voor te zetten en menu’s onthouden blijkt niet mijn sterkste punt. Tenzij er verzoeknummers zijn, zoals ‘die wagenwielen met die rode fliebertjes’. Dat lijkt een vast onderdeel te worden van Twetentjes in Chinese stijl. Dat lukt nog wel om te onthouden.

Komend weekend een klein etentje, maar met gerenommeerd grote eters. Vooralsnog zit ik te denken aan een 1-4-3-2-1 opstelling, maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Met name de vierde gang is mij nog niet spannend genoeg, iets met rijst vooralsnog. Qua hoeveelheid maak ik mij geen illusie, dat komt wel op. En mocht dat niet zo zijn, dan heb ik de volgende dag een lekkere lunch.

Dat doet mij denken dat ik het restje ‘vreemd smakende kip’ van vanavond nog even de koelkast moet zetten. Voor de lunch op brood morgen dus!