Het boek The Lord of the Rings van J.R.R. Tolkien, verschenen in 3 delen in de jaren 50 van de vorige eeuw, werd in 1997 in Engeland verkozen tot het beste fictie boek van de 20e eeuw, door klanten van boekhandel Waterstones en kijkers van Channel 4. Tot wanhoop van een aantal literaire deskundigen. Die houden dan mogelijk juist weer van simpelere verhaallijnen en dunnere boeken. Want The Lord of the Rings heeft diepgang onder andere door de vele doorkijkjes naar het verleden (o.a. verteld in The Silmarillion, verschenen in 1977) en is complex door de vele verhaallijnen, die regelmatig uiteengaan en soms ook weer samenkomen. En ja, het is ook dik, maar ook na herlezing kan de enige juiste conclusie alleen maar zijn dat het eigenlijk niet dik genoeg is. Gelukkig is er de 12-delige boekenreeks History of Middle-earth.

Prachtig boek, inmiddels in ons huis door iedereen (meerdere keren) in het Engels gelezen. Met de Nederlandse vertaling door Max Schuchart naar ‘In de Ban van de Ring’ (verschenen in 1957) is overigens niets mis. En ook nog eens de allereerste vertaling van The Lord of the Rings ter wereld. Conclusie na de eerste lezing door de jongere huisgenoten: “Heel speciaal, toch wel anders dan de films.” De enige vraag die nog beter moet worden beantwoord dan tot nu toe is gedaan in boeken en op het internet, is waarom de adelaars de ring niet simpelweg in Mount Doom wierpen. Een ander antwoord graag dan als ze dat hadden gedaan bestond het boek niet.

De reisgenoten legden in The Lord of the Rings te voet grote afstanden af. In Lothlórien, een Elven-domein, kregen ze voor hun vertrek dunne brood/cake/koekjes mee als voedsel voor onderweg. Tolkien omschrijft ze in het boek als very thin cakes en meldt dat de Elven het lembas of waybread noemden. De cakes, ingepakt in bladeren van de mallorn boom, bleven vele dagen zoet en knapperig. 1 stuk was voldoende voor een mens om een hele dag te lopen.

Britten noemen onze Nederlandse rechthoekige zoete cake ook cake, maar cake heeft in de Engelse taal nog wel meer betekenissen. 1 daarvan is dat cake een broodachtig voedsel is, gemaakt van deeg, vaak zonder gist, en gebakken in kleine platte vormen. Tolkien noemde corn als ingrediënt, en daarom maken mensen in de VS wel lembas van mais. Maar dat is niet correct. Corn refereert in het Engels naar die graansoort die dominant is in een bepaalde regio. In Engeland is dat tarwe. Tolkien was een Engelsman, tarwe it is. Tolkien schreef dat lembas van buiten lichtbruin gekleurd was en van binnen roomkleurig.

Lembas duidt daarmee op een cake-bread, brood zonder gist, hier in een platte koekjes vorm, gemaakt van tarwe en zodanig gebakken dat het ze knapperig zijn. Ze zijn ook zoet volgens de Elfen; er moet wel iets als suiker of honing in zitten.

Tolkien geeft geen recept. En dat geeft veel vrijheid. Knapperig en luchtig gemaakt door bakpoeder te gebruiken. Hier niet veel suiker genomen, zodat ze qua vorm net zo uit de oven komen als ze er in gingen. Om ze speciaal te laten smaken, anijspoeder en ahornsiroop toegevoegd.

Nog niet opeten

• 150 gram zelfrijzend bakmeel
• 40 gram kristalsuiker
• 40 gram ongezouten roomboter
• 1 ei
• 5 gram anijspoeder
• 1 eetlepel ahornsiroop

Aan het werk

Smelt de boter in een koekenpan op laag vuur en laat deze weer afkoelen.

Zet een zeef op een grote kom en zeef het bakmeel en de anijspoeder in de kom.

Meng er de ahornsiroop en de suiker doorheen. Klop het ei los en meng deze door de suiker en siroop. Meng de afgekoelde boter erdoorheen.

Met 1 hand goed kneden tot het van de wanden loskomt en 1 geheel vormt. Daarna een half uurtje in huishoudfolie in de koelkast laten rusten.

Verwarm de elektrische oven voor op 175°C. Leg bakpapier op een bakplaat. Intussen het deeg uit de koelkast op kamertemperatuur laten komen.

Bebloem een werkblad en een deegroller. Rol het deeg uit tot een dunne vierkante lap.

Snij er vierkanten uit en leg die op de bakplaat. Snij of druk er diagonaal strepen in.

Bakken voor 18 minuten in de oven.

Resultaat

Mooi lichtbruin van buiten en licht gekleurd van binnen, zoals beschreven.

Knapperig hapje in koekjesvorm.

De huisgenoten meldden dat het er dan wel uit zag als een koekje, maar dat het geen koekjes koekje was. Wel een hapje met een sterke en lange nasmaak.

Het is anders, dat is gelukt: lembas.