Het is nog steeds warm in de keuken, dus nog steeds de tijd van makkelijke maaltijden. En garnalen lenen zich daar bij uitstek voor. De wetenschappelijke achtergrond en verschillen tussen de verschillende soorten garnalen (wel of geen garnaal), is mij te lastig. Doorgaans worden alle kleine schaaldieren die als garnaal gezien worden, ook zo genoemd. Er zijn letterlijk duizenden soorten, veelal aangepast aan de plaatselijke omstandigheden. In Nederland kennen we vooral de Noordzeegarnaal, een klein beestje van nog geen twee cm groot. Zelden vers aangeboden, want het schijnt dat de meeste garnalen in Marokko worden gepeld. Doorgaans ook heel prijzig, daarom ook niet voor iedereen weggelegd. Populair zijn de grotere varianten, die we met name kennen uit de Aziatische keuken. In Azië worden garnalen massaal gekweekt, zowel de zoetwater- als de zoutwater-varianten. Overigens zijn deze garnalen nog steeds niet goedkoop, maar als je de beschikking hebt over een pasje van een groothandel, dan wil dat vaak veel schelen. Zowel de ‘verse’ variant als de ingevroren versie.

Veel mensen zijn dol op garnalen, maar sommige mensen vinden ze ook ietwat ‘eng’. Nu heb ik allerlei soorten eters in mijn omgeving. Van vegetariërs (vega’s) tot veganisten (vegans is de hippe benaming heb ik vandaag geleerd) en van vleeseters tot viseters en alles wat daar tussenin zit. Een mooie variant is iemand die geen dieren eet dat geen twee of vier poten heeft. Vis mag typisch genoeg dan weer wel, maar verder niets wat van de 2-of-4-poten-regel afwijkt. Schelp- en schaaldieren vallen dus af, maar ook inktvis en octopus. Ik heb de achtergrond van deze bijzondere selectiemethode nog niet weten te doorgronden. Geen garnalen dus. Kroepoek wordt dan weer wel gegeten, hoewel de meeste kroepoek tegenwoordig nog nooit een garnaal van dichtbij heeft gezien.

In mijn kookschriftje zitten verschillende garnalenrecepten, zoals de dronken garnalen (geheid een succes), maar ook deze gefrituurde garnalen met peper en zout, eveneens afkomstig uit de Chinese keuken. Echt niet moeilijk en bovendien lekker snel en geschikt om op een zomers avond met wat stokbrood en een soepje te eten. Met je handen uiteraard.

Voor twee personen:

• 2 tl vers gemalen zwarte peper
• 1/2 tl zout
• 5 ons bevroren garnalen (easy-peel, maat 21-25)
• 3 el maizena
• 6 tn knoflook
• 2 lenteui
• arachideolie

Meng het peper en zout door elkaar en zet klaar.

Snij de knoflook fijn en bak ze in 1 el olie goudbruin. Zet het vuur niet te hoog, want dan zal de knoflook verbranden en bitter worden. Laat de knoflook op keukenpapier uitlekken.

Snij de lenteui in schuine stukken en zet klaar.

Ontdooi de garnalen in water en dep ze daarna droog. Doe ze in een kom en meng de maizena met de garnalen zodat deze goed bedekt zijn.

Verhit een laag olie van 3 cm in een hoge pan of wok en bak hier in twee of drie porties de garnalen in een enkele laag gaar (even overtollige maizena afkloppen voordat de garnalen in de olie gaan). Bak de garnalen zo’n 30 seconden per kant. Laat de garnalen uitlekken op keukenpapier.

Haal de olie uit de pan en maak de pan schoon. Verhit een eetlepel olie en voeg de knoflook toe en de lenteui. Voeg de garnalen toe en roer de pan een paar keer goed om totdat alles is gemengd. Besprenkel de garnalen met het peper-en-zoutmengsel naar smaak en meng het nog eens goed door elkaar.

En serveer. Zo simpel kan lekker soms zijn.