De oorsprong van huzarensalade is onduidelijk. De Dikke van Dam maakt er zelfs geen melding van. Een snelle speurtocht op internet brengt weinig uitsluitsel, slechts gissingen. Is het een afgeleide van de Russische salade? Of vindt het haar oorsprong daadwerkelijk bij de huzaren, ruiters die onderdeel waren van de cavalerie in 18e en 19e eeuw? Deze vooruitgeschoven troepen zouden in de nabijheid van vijandige troepen geen kampvuur kunnen maken en vervoerden hun eten onder het zadel van het paard. Zou het echt? Het resultaat moet dan veel weg hebben gehad van de smurrie die je in een snackbar in een plastic bakje voorgeschoteld krijgt. Te dik voor een rietje, maar prima te eten als je al je tanden kwijt bent. Een dikke puree is het vaak, met sliertjes vlees, maar vooral veel aardappels met een verdwaalde doperwt. Als je pech hebt, bovendien bedekt met een smakeloze kwak fabrieksmayonaise met een schijfje zuur. Wellicht nog een plakje ei met blauwe randjes aan het eigeel. Zelfs een echte nachtbraker laat een ‘slaatje’ van de snackbar staan. Liever dan een zelfgemaakte.

Maar wat hoort er in een huzarensalade? Ook dat wordt niet helemaal duidelijk. In ieder geval lijken doperwten er niet in te horen, ook appels niet. Wel koud (kalfs)vlees, aardappelen, ui, augurk, peterselie, olie en azijn, mosterd, peper en zout. Waarbij de olie en azijn voor de saus zijn bedoeld. Oudere recepten reppen ook van haring. Hmm.
Als begin 20ste eeuw mayonaise haar intrede heeft gedaan, wordt dat als ingrediënt toegevoegd. Soms er alleen doorheen, soms er doorheen én er overheen. Met als resultaat een behoorlijk vette hap.

Een standaardrecept lijkt er niet te zijn. Dat geeft iedereen ook de ruimte om een aardappelsalade met vlees met een combinatie van ingrediënten huzarensalade te noemen. Wat let mij om mij daar niet bij aan te sluiten.

Onderstaand recept is door de jaren ontstaan. Ook ik begon jaren geleden met een huzarensalade met geprakte aardappelen en ei. Tegenwoordig kies ik toch liever voor een salade waarin de afzonderlijke ingrediënten herkenbaar zijn terug te vinden.
Perfect voor een warme dag. Bovendien een aantal dagen goed te houden in de koelkast. De hoeveelheden kun je aanpassen naar je eigen smaak. Voor het gemak gebruik ik vaak hamblokjes, maar ‘draadjesvlees’ is ook erg lekker. Hoewel je met veel draadjesvlees wellicht eerder van rundvleessalade kan spreken…

Neem de tijd voor de voorbereiding, aangezien er wel wat snijwerk aan vast zit. Persoonlijk hou ik niet van een te kledderige salade, maar je kunt natuurlijk meer mayo gebruiken of eventueel deels vervangen door een low-calorie mayo. Vervang je de mayo door een fritessaus, bedenk dat de boel dan wel wat zoeter wordt.

Men neme:

• 700 gr vastkokende aardappelen, geschild
• dikke plak ham van 150 gr
• 4 zoetzure augurken (mijn favoriet is Kesbeke of anders Koeleman)
• 3-4 sjalotjes, fijn gesneden
• bosje platte peterselie
• 1 el grove mosterd
• 3-4 eetlepels Japanse mayonaise (Kewpie)
• peper en zout

Snij de aardappelen in kleine blokjes (brunoise) en kook ze vijf minuten. Ze moeten nog wel een beetje een bite hebben en vooral niet uit elkaar vallen. Laat afkoelen.

Snij de ham ook in kleine blokjes, gelijk aan de grootte van de aardappelblokjes.

Doe hetzelfde met de augurken.

Snipper de sjalotjes fijn.

Hak de peterselie zo fijn mogelijk.

Meng nu alle droge ingrediënten goed door elkaar.

Meng de mayo met de mosterd en roer het voorzichtig door het mengsel zodat alles goed bedekt is.

Breng op smaak met vers gemalen peper en zout.

Spannend is het niet, maar wel lekker!