De verhalen over hoe goed Lindy’s cheesecake wel niet smaakte nemen welhaast mythische vormen aan. Mede omdat Lindy’s al heel lang niet meer open is en de cheesecake smaak uit het collectieve geheugen van de mensheid moet komen. Het recept is geheim zeggen velen. Wel nee, antwoorden minstens even veel andere mensen. Hier, dit is het, en ze laten vervolgens een recept zien. Wel jammer dat die recepten dan niet altijd hetzelfde zijn.

Lindy’s, later beter bekend als Little Lindy’s, werd geopend op 20 augustus 1921 door Leo (Lindy) en Clara Lindemann op 1626 Broadway, in het hart van het theater district van Manhattan. Little Lindy’s sloot pas na 36 jaar weer haar deuren in 1957. Er was ook een tweede grotere Lindy’s, geopend van 1929 tot 1969. Deze was gevestigd op 1655 Broadway op slechts 2 minuten lopen van Little Lindy’s.

Er bestaat een ansichtkaart van Lindy’s van onbekende datum. Op de voorkant is het vrij eenvoudige interieur te zien en ook een foto van een baksel met een topping van aardbeien. Op de achterkant staat de tekst Famous eating and drinking spot of the theatrical world. Amazing varied menu, topped off by the World Famous CHEESE CAKE. Is de foto van het baksel een foto van de fameuze Lindy’s cheesecake? Horen foto en tekst bij elkaar? Met zoveel beroemde acteurs, actrices en schrijvers zou je denken dat er genoeg foto’s zijn van mensen die de beroemde cheesecake eten. Maar dat valt tegen. De woorden mobieltje en selfie bestonden nog niet.

Dus wat is het antwoord? Was het recept geheim en is het verloren gegaan? Of is het al die tijd gewoon publiek bezit? Tijd om de geschiedenis in te duiken en te kijken of we Lindy’s cheesecake simpelweg kunnen maken volgens bestaand recept of dat dit via een reversed engineering aanpak moet gebeuren. Want maken zullen we die cheesecake.

De menukaarten van Lindy’s vallen op omdat ze werkelijk bomvol staan met dingen die je kunt bestellen. Heel anders dan de kleine selecties van de meeste moderne restaurants. In een rode kleur geprint, om het te onderscheiden van de andere dessert keuzes, staat in de jaren ’40 de tekst Lindy’s special cheese cake en in de jaren ’50 en ’60 de tekst LINDY’S SPECIAL CHEESE CAKE op de menu’s. Op de foto op de ansichtkaart staat een bakblik met schuine randen. Zo’n bakblik associëren wij nu vooral met een pie. Op de menukaarten staat ook het dessert fresh strawberry cheese pie. In de jaren na 1940 nog even duur als Lindy’s special cheesecake, te weten 35 ¢. Midden jaren ’50 was de strawberry cheese pie al 30 ¢ duurder dan de cheesecake en in de jaren ’60 was het prijsverschil 40 ¢. Werd de prijs van Lindy’s cheesecake laag gehouden om de omzet te garanderen? Kreeg je een kleiner stukje cheesecake vergeleken met een stuk pie? Of zat er op de cheesecake helemaal geen topping van aardbeien? De berichten over een aardbeien topping komen vaak van na de sluiting van Lindy’s. Zo laat Sol Zausner op 10 juli 1978 in de Chicago Tribune optekenen dat er een topping op de cheesecakes van Lindy’s werd gedaan om de altijd optredende scheuren te verbergen.

Recepten in tijdschriften zijn er genoeg, met genoeg verschillen ook. Op zoek dus naar tijdgenoten van Lindy’s. Mensen, geen recepten in tijdschriften.

In 1929 won de cheesecake van Reuben’s Restaurant de gouden medaille op de World’s Fair. Reuben beweerde dat hij de eerste New York style cheesecake met cream cheese had ontwikkeld terwijl anderen nog steeds cottage cheese gebruikten. Het gerucht gaat dat Lindemann de uit Zwitserland afkomstige chef van Reuben’s Restaurant, Paul Heghi, daarna in dienst nam, met Lindy’s beroemde cheesecake als gevolg. Reuben’s cheesecake en Lindy’s cheesecake zijn echter heel verschillend. Mogelijk dat Heghi wel het gebruik van cream cheese introduceerde in Lindy’s.

We schrijven 1933 of iets later. Duncan Hines doet onderzoek naar America’s Favorite Eating Places. Hij bezoekt ook Lindy’s en krijgt het recept naar eigen zeggen van Lindemann. Die laatste had daar zelf ook profijt van want de columnist Hines was bekend om het al dan niet aanbevelen van restaurants aan reizigers. Lindy’s was een ontmoetingsplek. Ik denk niet dat beroemdheden wegblijven omdat een recept is vrijgegeven. In het recept dat is opgeschreven door Hines wordt geen melding gemaakt van een topping van aardbeien.

De volgende tussenstop is eind jaren ’40. De destijds beroemde culinair journaliste Clementine Paddleford had een column die How America Eats heette. In het gelijknamige boek uit 1960 herhaalt ze haar belevenissen tijdens een bezoek aan het restaurant. Volgens Paddleford kreeg ze het recept van een chef van Lindy’s, nadat ze het aan Lindemann had gevraagd. En op 3 oktober 1948 schrijft ze in de Los Angeles Times in het artikel Here’s the Recipe for a Broadway Favorite, held Secret Till Now dat de chef’s naam Paul Landry was. Het was bekend dat als zij positief oordeelde de omzet van een restaurant steeg. Een herhaling van de reden van het geven van het recept aan Duncan Hines door Lindemann.

Paddleford omschrijft Lindy’s cheesecake als een halve foot (iets meer dan 15 centimeter) hoog en 1 foot (ruim 30 centimeter) in diameter. Mijn versie van een Engelse cheesecake haalt, met opzet weliswaar, die indrukwekkende 1:2 verhouding niet. Paddleford beschrijft de top van de cheesecake als glanzend als satijn en gebakken tot een gouden kleur van door vorst getint eiken. Pluizig en fluweel zacht, droog, maar niet te droog. Extravagant in rijkheid. Overdadig? Versierd? Paddleford gebruikte in ieder geval bloemrijke taal. Maar geen melding van aardbeien, ook niet in het recept dat ze geeft. Haar woord ‘embellished’ (versierd, verfraaid) laat wel ruimte voor speculatie. Maar met een aardbeien topping zie je de oorspronkelijke gouden glans van de top van de cheesecake niet meer. Geen topping van aardbeien concludeer ik weer.

En dan zijn er nog recepten van mensen die zeggen in Lindy’s te hebben gewerkt of mensen kennen die er hebben gewerkt.

Het beruchtste verhaal is die van Craig Claiborne. In 1977 beweerde hij dat hij het recept van Lindy’s cheesecake had gekregen van Guy Pascal. Pascal had het weer gekregen van een chef die voor hem werkte in Las Vegas. Nou ja, gekregen. Pascal melde dat de chef bij Lindy’s had gewerkt en hem het recept niet wilde geven. Pascal heeft die chef toen 6 maanden lang geobserveerd totdat hij via het vergelijken van de ingekochte hoeveelheid ingrediënten en de handelingen van de chef het recept eindelijk machtig was. Om twee redenen lijkt mij de bewering van Claiborne discutabel. Zes maanden is uitzonderlijk lang. En Claiborne was niet bepaald positief over Paddleford in zijn geschreven woorden. Zijn artikel in The New York Times leverde dan ook een stortvloed van kritiek op. Het negeren van het door Paddleford gepubliceerde recept hielp ook niet.

In 2012 maakt Times Union melding van Karyn Golumbeck, de kleindochter van Joseph Kramer, de oorspronkelijke partner van Lindemann. Haar vader Jack Kramer werd volgens haar mede-eigenaar en manager van Lindy’s in de jaren ’50. Zij heeft een recept dat is geschreven op het originele briefpapier van Lindy’s. Ook zij maakt geen melding van een topping van aardbeien.

En dan is er het recept van Jeffrey J. Jensen, van Carnegie Deli Products in Carlstadt. Hij zegt het recept te gebruiken van zijn vader Lars C. Jensen die vanaf 1937 een tijdje heeft gewerkt bij Lindy’s.

Tenslotte is er Helen McCully. Zij claimt het recept te hebben gekregen van Lindemann in 1957. De versie van McCully is gepubliceerd in Cooking magazine in 1978, en dat tijdschrift heb ik nog niet kunnen traceren. Als 1978 het eerste jaar is dat ze het recept publiceerde lag er wel veel tijd tussen ontvangst en publicatie van zo een beroemd recept. Zonder het Cooking magazine uit 1978 is er geen uitspraak te doen over authenticiteit. In zijn kookboek Baking in America uit 2002 meldt Greg Patent dat hij het recept van House Beautiful food editor Helen McCully iets heeft veranderd. Dat helpt dus niet. Ook Gourmet magazine publiceerde in 1951 een recept van Lindy’s cheesecake, maar ook die heb ik nog niet gezien. Wel een jaren ’70 recept in hetzelfde tijdschrift dat naar ik aan neem hetzelfde is als het recept uit 1951.

In de loop der tijd hebben heel veel tijdschriften een Lindy’s cheesecake recept gepubliceerd. Maar alle recepten die geen eigengemaakt koekjesdeeg gebruiken vallen sowieso af. Recepten die alleen een bodem van deeg hebben en geen randen van deeg laten we ook links liggen.

Zeven recepten komen dan bovendrijven. Lindy’s heeft in haar bestaan vele chefs gehad, dus kleine verschillen kunnen daarmee worden verklaard. Eén overeenkomst is dat alle recepten nogal wat handelingen vragen en dat het van begin tot eind veel tijd kost om de cheesecake te maken. Paddleford schrijft zelfs dat ze het maar niet voor elkaar kreeg om de cheesecake goed te krijgen en dat uiteindelijk de chef van Lindy’s, na enige aarzeling, in haar keuken het recept voordeed waarbij al haar testers de procedure stap voor stap volgden. Ook Jensen schrijft dat het gewoonlijk een paar pogingen kost voordat het je het goed krijgt. We zijn gewaarschuwd.

Hoe nu deze recepten op waarde te schatten. Als eerste ben ik op zoek gegaan naar gelijkenissen. En bij verschillen geef ik een recept dat is beschreven toen de mythe zich nog aan het ontwikkelen was (Hines, Paddleford) ruim meer krediet dan een afgeleid recept (Claiborne). Bovendien bevat het recept van Claiborne als enige sour cream. Hoewel ook de eerder genoemde Zausner in 1978 meldt dat er sour cream in Lindy’s cheesecake zat. Van de geërfde recepten zou ik een op schrift gesteld recept (Golumbeck) – hoewel ik dat briefpapier niet heb gezien – a priori iets meer vertrouwen geven dan een recept dat mogelijk is aangepast in de loop der tijd in de diverse keukens waar de chef(s) hebben gewerkt (Jensen). Een veranderd recept (Patent) is moeilijk op waarde te schatten zonder het origineel (McCully) te hebben.

Dat geschreven hebbende, de overeenkomsten tussen zes van de recepten zijn opmerkelijk. Dat is ook logisch als het iedere keer het originele recept van Lindy’s is, door de jaren heen. Het is echter ook logisch als ze het recept van elkaar hebben overgenomen.

Het grootste verschil in de recepten is de hoeveelheid bloem voor in de vulling. Dat varieert van geen bloem (Hines), via 1½ eetlepel bloem (Jensen), tot 3 eetlepels bloem (Paddleford, Golumbeck en Patent). Voor de rest zijn de recepten van Hines en Paddleford bijna identiek als Hines met vanille het merg van de vanilleboon bedoeld en niet vanille extract. Hines meldt namelijk een ½ kop suiker en een ¼ kop boter voor het koekjesdeeg waar Paddleford een ¼ kop suiker en een ½ kop boter voorschrijft. Je zou bijna denken dat één van de twee de hoeveelheden boter en suiker verkeerd heeft opgeschreven. Golumbeck meldt dan weer ¼ kop suiker en een ¼ kop boter. Het recept van Jenner heeft wel dezelfde ingrediënten als Paddleford maar met iets andere hoeveelheden voor de vulling. En hij gebruikt vanille extract. Golumbeck’s recept is bijna hetzelfde als die van Paddleford. Al de bereidingswijzen zijn vrijwel gelijk, waarbij Jensen de grootste afwijking heeft doordat hij de cheesecake tussentijds een keer uit de oven haalt en laat rusten voordat hij hem afbakt. Het recept uit Gourmet magazine is op de gebruikte hoeveelheden vanille en geraspte citroen na identiek aan die van Golumbeck.

Blijkbaar waren de selectie criteria ‘eigengemaakt koekjesdeeg gebruiken’, ‘gelinkt zijn aan mensen die het in Lindy’s zelf hebben gekregen’ en ‘gepubliceerd tijdens het leven van Leo Lindemann’ voldoende om zo veel jaar na dato zes recepten te krijgen die op een haar na identiek zijn. De conclusie kan zijn: Lindy’s cheesecake werd niet geheim gehouden, het recept was bekend en is ook een aantal keren gepubliceerd in de loop der jaren. En één andere conclusie moet ik nog trekken. De foto op de voorkant van de ansichtkaart hoort niet bij de tekst op de achterkant. De foto is van een strawberry cheese pie.

Na lang gedraal hierbij dan de gededuceerde authentieke versie(s) van Lindy’s cheesecake, in Amerikaanse en Nederlandse maten.

Nog niet opeten

Onderstaande hoeveelheden passen bij een 9 inch springform (22.9 centimeter bakblik)

Het koekjesdeeg

• 1 cup sifted flour / 115 gram gezeefde bloem
• ½ (1933) of ¼ (1949) cup sugar / 110 (1933) of 55 (1949) gram witte suiker
• 1 teaspoon grated lemon peel / 1 theelepel geraspte citroenschil
• 1 egg yolk / 1 eidooier
• ¼ cup butter-melted (1933) or ½ cup cold butter (1949) / 112 gram koude roomboter
• ¼ teaspoon vanille bean (inside pulp) / ¼ theelepel merg van een vanillestokje

De vulling

• 2½ lbs cream cheese / 1134 gram cream cheese
• 1¾ cups sugar / 385 gram suiker
• 3 tablespoons all-purpose flower / 3 eetlepels bloem (24 gram)
• 1½ teaspoons grated orange peel / 1½ theelepel geraspte sinaasappelschil
• 1½ teaspoons grated lemon peel / 1½ theelepel geraspte citroenschil
• ¼ teaspoon (pinch) vanille bean (inside pulp) / ¼ theelepel merg van een vanillestokje
• 5 eggs / 5 eieren
• 2 egg yolks / 2 eidooiers
• ¼ cup heavy cream / 60 gram (slag)room van tenminste 36% vet (geen sour cream)
  

Even praktisch blijven. Meet je bakblik er maar op naar. Bijna geen enkel bakblik heeft echt de maat die soms in de onderkant van de bodem staat. Een 22 centimeter bakblik bijvoorbeeld heeft zelden exact een diameter van 22 centimer. Mijn favoriete 24 centimeter bakblik heeft een binnenmaat van 22.9 centimeter , precies de 9 inch die nodig is. Die gebruik ik dus.

En de 1134 gram cream cheese rond ik gewoon af naar de hoeveelheid van de pakjes cream cheese die ik heb gekocht. Voor de boter kies ik ongezouten roomboter.

De keuzes van de hoeveelheden suiker, boter en bloem voor het koekjesdeeg komen neer op een verhouding 1:1:2 of 1:2:2. Geen van beiden de klassieke 1:2:3 verhouding voor koekjesdeeg. Ik kies 55 gram witte suiker en 110 gram boter voor in het koekjesdeeg. De boter moet samen met die ene eidooier zorgen voor een samenhangende massa, vandaar.

Aan het werk (neem een middag vrij + 1 nacht opstijven)

Lindy’s cheesecake maken is vooral een spel met oventemperaturen en opletten dat de bodem van koekjesdeeg niet te lang in de oven bakt.

Als je in een ruk doorgaat kan je nadat de koekjesbodem gebakken is meteen de temperatuur voor het bakken van de cheesecake instellen.

Het koekjesdeeg

Haal met een mesje het merg uit de vanilleboon en rasp de citroenschil. Weeg de suiker en de bloem af. Splits een ei en weeg de boter af.

Meng de gezeefde bloem, suiker, geraspte citroenschil en vanillemerg door elkaar in een kom. Maak een kommetje in het midden van dit droge mengsel en voeg de eidooier en in blokjes gesneden boter toe. Meng het geheel met je handen tot het een uniforme consistentie heeft. Pak het koekjesdeeg in bakpapier en laat het minstens 1 uur in de koelkast opstijven.

Verwarm de elektrische oven voor op 200°C voor het bakken van het koekjesdeeg.

Beboter de losse bodem van een springvorm met een diameter van 24 centimeter. Rol met een deegroller ruim de helft van het koekjesdeeg uit tot een dikte van 3 millimeter. Leg de deeglap over de bodem van de springvorm en rol de deegroller erover heen. In de bodem ligt nu een laag koekjesdeeg. Netjes aandrukken en zonder de springvormrand in de voorverwarmde oven op een rooster bakken voor 20 minuten óf totdat de bodem een licht gouden kleur heeft. Opletten, want het deeg wordt snel te donker. De bodem uit de oven halen. Eventueel de randen iets terugdrukken. Laat de bodem helemaal afkoelen.

De koekjesbodem net uit de oven.

Van de rest van het deeg een deeglap maken van 3 millimeter dik. De rand van de springvorm met boter invetten en aan de afgekoelde bodem vastmaken. Wil je lichter gekleurde koekjesdeegranden dan een vel bakpapier in delen van 6 centimeter breed knippen en tegen de rand aanduwen. De onderste binnenrand van het bakpapier weer beboteren zodat het koekjesdeeg blijft zitten. De deeglap gebruiken (in stukken) en tegen de randen te drukken. Goed aandrukken tegen de koekjesbodem zodat alles goed gesloten is. Idealerwijs komt het koekjesdeeg tot bovenaan de rand van het metalen bakblik.

De oventijden voor het bakken van de cheesecake

De oventijden bij het begin van het bakken van de cheesecake variëren van 260°C tot 287°C (Hines, Paddleford en Golumbeck) tot ongeveer 250°C in latere tijden. De 250°C komt waarschijnlijk doordat dit vaak de maximum oventemperatuur is voor de huidige huishoudelijke ovens. Hines en Golumbeck verlagen de oventemperatuur daarna tot 93°C, Paddleford tot 121°C, alle drie voor een uur. Ik heb een afbaktemperatuur van 100°C geprobeerd maar na een uur is het dan nog lang niet klaar. Ik bak Lindy’s cheesecake in mijn moderne oven daarom af op 120°C, een verhoging van de temperatuur om de eerste 15 minuten aan lagere temperatuur te compenseren.

We starten noodgedwongen met het voorverwarmen van de oven op 250°C.

De vulling

Verwarm de oven voor op 250°C.

Laat de cream cheese op kamertemperatuur komen. Haal met een mesje het merg uit de vanilleboon en rasp de citroen- en sinaasappelschil. Weeg de suiker en bloem af. Splits twee eieren.

Meng de roomkaas, suiker, gezeefde bloem, geraspte sinaasappel- en citroenschil en vanillemerg rustig met een mixer op de laagste stand door elkaar in een kom.

Verder gebruik van een mixer leidt tot luchtbubbels. Daarom met een spatel één voor één de toegevoegde eieren en eidooiers erdoorheen mengen. Niet langer mengen dan nodig.

Schenk de vulling rustig in het bakblik.

Bak de cheesecake op een rooster eerst voor ongeveer 15 minuten op 250°C óf tot de top een bruine kleur begint te krijgen. Verlaag dan de oventemperatuur tot 120°C en bak de cheesecake voor een uur. Deze cheesecake is veel wiebeliger dan de cheesecakes die ik normaal maak. Hij lijkt daardoor nog niet gaar, maar een satéstokje komt er toch bijna droog uit. Als het stokje nog te vochtig is dan de baktijd verlengen is het adagium.

De cheesecake komt mooi uit de oven. Bij het optillen merk je meteen hoe zwaar deze Lindy’s cheesecake is vergelijken met andere cheesecakes.

De bewering van Zausner dat er altijd scheuren optraden kan ik niet bevestigen, mogelijk door de lagere start temperatuur. Een topping van aardbeien is niet nodig om scheuren te verbergen. De top heeft een gouden kleur zoals genoemd door Paddleford, maar dat heeft eigenlijk elke cheesecake uit de oven. En Jensen heeft ook gelijk gekregen. Door het spel met de oventijden kost het inderdaad een paar pogingen om hem goed te krijgen. De fabuleuze hoogte/diameter verhouding die Paddleford rapporteert heb ik niet gehaald: de cheesecake zakt uit de oven sowieso weer iets in (en naar binnen).

Laat de cheesecake minstens 4 uur, maar liever een hele nacht, afkoelen in de koelkast. Ook de koekjesrand moet weer hard worden.

Resultaat

Het is een overdadige en compacte cheesecake. De bodem en de randen zijn vers gebakken koekjes met een lekkere smaak, maar door de gebruikte ingrediënten wel een beetje van dezelfde smaak als het binnenste van de cheesecake. De binnenste deel is zacht, romig en niet te droog. Wel een caloriebom. Ietsjepietjse meer eieren, suiker en vet dan ik normaal gebruik. Daarom in plaats van in 8 stukken nu in 12 stukken gesneden.

Voordat je hem serveert de cheesecake eerst een uur op kamertemperatuur laten komen. Verwarm een scherp mes onder warm stromend water. Met een keukendoekje schoonmaken en de cheesecake aansnijden. Deze handeling herhalen voor elke snede die je maakt.

Eindoordeel op dag 1. De cheesecakepunt is erg lekker maar na een halve punt hebben wij allemaal iets van, de rest van de punt smaakt hetzelfde. En dat hebben we niet bij andere cheesecakes. Eigenlijk heeft deze cheesecake een tweede smaak nodig. Dan kan je een andere koekjesbodem maken maar dan is het niet meer Lindy’s cheesecake. Of we doen er toch een topping op. Een aardbeien topping of een blauwe bessen topping. Niet om de scheuren te verbergen maar om een smaakvariatie aan te brengen.

Variatie

Onderstaand aardbeiensaus recept is gebaseerd op die van Patent, die het weer baseerde op het recept dat McCully al dan niet kreeg van Lindemann. Het recept geeft een authentiek gevoel omdat het aardbeien in een gel zijn, zoals ook op de oude ansichtkaart van Lindy’s te zien is.

De aardbeiensaus kan ook een nacht in de koelkast.

Nog niet opeten (aardbeiensaus)

• 450 gram rijpe aardbeien, zonder de groene kroontjes
• 150 gram witte (basterd)suiker
• 40 ml water
• 1½ eetlepel maïzena
• snufje zout
• 2 theelepels ongezouten roomboter (op kamertemperatuur)
• 1 theelepel vers citroensap

Aan het werk

Maak de aardbeien schoon met water en dep ze droog.

Selecteer voor ongeveer 110 gram aan mooie aardbeien uit de stapel.

Doe de rest van de aardbeien in een food processor of blender en pureer ze fijn. Doe de aardbeienmassa in een kookpan, en voeg er de suiker, water, zout en maïzena aan toe. Breng het langzaam aan de kook onder continu roeren. Zet het vuur lager en laat de massa twee minuten lang inkoken terwijl je blijft roeren. De pan van het vuur halen en de boter en citroensap erdoorheen roeren tot de boter is opgenomen.

Laat de aardbeiensaus afkoelen en zet het dan in de koelkast, voor later gebruik. Voor gebruik de aardbeiensaus op kamertemperatuur laten komen.

Resultaat

De gereserveerde aardbeien in tweeën snijden en op een stuk cheesecake leggen. Serveer de cheesecake met een flinke lepel van de aardbeiensaus.

Eindoordeel op dag 2. Was op de eerste eetdag Lindy’s cheesecake niet zonder opbouwende kritiek, op dag twee en later had niemand een probleem. Met de aardbeien(saus) als extra smaak is iedereen tevreden.

Lindy’s cheesecake met verse aardbeien en aardbeiensaus is lekkerder dan zonder de aardbeien.

Referenties

• Duncan Hines, Adventures in Good Cooking, Bowling Green, 1939.
• Clementine Paddleford, How America Eats, Charles Scribner’s Sons, 1960.
• Graig Claiborne, Is Chef Pascal’s Cheesecake Lindy’s Long-Kept Secret? In: The New York Times, May 18, 1977.
• Jane Salzfass Feiman, There’s more to cheesecake than meets the naked eye. In: Chicago Tribune section 6, pages 1 and 3, July 10, 1978.
• Greg Patent, Baking in America, Houghton Mifflin, 2002. ISBN 978-618048311.
• Jeffrey J. Jensen, Mr. Contentment at the Commissary, pages 137 – 147. In: How to Feed Friends and Influence People: The Carnegie Deli… A Giant Sandwich, a Little Deli, a Huge Success, Editors Milton Parker and Allyn Freeman, Wiley, 2005. ISBN 978-0471680567.
• Dan Freedman, ‘Lost’ recipe for legendary cheesecake found. In: TimesUnion, June 13, 2012.