Maar wat is het? #dtv part 2
Feitelijk weet ik wat het is, want dat staat op de verpakking. Maar ik kan er niets over vinden. Het is vederlicht, voelt heel zacht aan, het ruikt nergens naar en het ziet er grappig uit.
En de pakketjes zitten per 10 aan elkaar. En je moet ze eerst weken, voordat je ze kookt. Ik gok dat het voor een soepje is, of voor een stoofpot. Het heet Dang Sum Fa Vegetable, lekker praktisch vertaald als Dang Sum Fa Groenten. Maar wat is het precies?
[Edit] Met dank aan Robin is het raadsel al snel opgelost. Het is een medicijn. Zie onder. Conclusie: eigenlijk moet ik gewoon geen dingen kopen die ik niet ken, zeker als ze niet tussen de rest van het eten in een toko staan (dat bedenk ik ook nu pas…). Volgende keer koop ik wel weer gewoon een groente of iets in een potje wat ik niet ken.
6 gedachten over “Maar wat is het? #dtv part 2”
Vies, dat zal het zijn. 🙂
Het is een medicijn, voor in van die vieze, medicinale soepjes.
Eet smakelijk!
Hier wat namen (Chinese karakters en latijnse naam, dat zoekt makkelijker als je nog verder wilt zoeken):
http://www.cmchk.org.hk/news/081203_e.pdf
Gatverdamme! Ik hou niet van medicinale soepjes… En het ziet er nog wel zo leuk uit 🙁
Dat gaat ‘m dus niet worden.
Ik dronk ooit per ongeluk een kopje van die rare thee, volgens mij Pu Erh. Niet te zuipen! Wat was dat smerig.
Waarom heb je ook niet gewoon een pagina met dingen die ik NIET moet kopen 😉
Hahahaha, wel een goed idee. 🙂
Ik heb nog een hele waslijst aan producten waarover ik ooit nog moet schrijven, maar ook een waslijst met dingen waarover ik hoogstwaarschijnlijk nooit ga schrijven. Die laatste kan ik inderdaad wel gewoon online zetten, hihi.
Echt goeie pu erh heeft wel wat. Maar er is zoveel nep en dan nep die ook nog eens ongezond voor je is dat ik er ook maar niet aan begin. Er zijn trouwens wel meer vieze theeen. Ik kan mij een heel goedkoop restaurantje herinneren in Peking, we noemden dat een Koreaans restaurant, maar het was alleen maar een provincie in China die dicht bij Korea lag. Leuk restaurantje, niet veel keus, bbq-vlees-stokjes (met komijnzaad, yum) en hun befaamde bibimbap. Alles lekker, behalve hun thee. Die vond ik echt niet te zuipen. Alsof ze oude koffiefilters hadden uitgekookt of zo. Echt zooo vies, ik heb er nooit aan kunnen wennen. En iets anders hadden ze niet, dus dan blijf je ’t proberen. En het bleek telkens even vies.
Maar euh, over die leuke bolletjes, je zou er eerst eens eentje gewoon in wat water kunnen trekken. En dan proeven. Misschien is het niet eens zo heel vies. 🙂
Ik weet nu wel dat ik die ene stellage met allerlei gedroogde dingetjes dus voorlopig gewoon ga overslaan en me moet concentreren op al die andere potjes en zakjes in de toko.
En neeeeeee, ik wantrouw het nu helemaal. Ga het niet proberen. Ik hou ook helemaal niet van kruidenthee e.d. of zoals ik het altijd noem ‘een takkie in een zakkie’. Het moet gewoon echte thee zijn, van echte theeblaadjes.
Maar ik bewaar het nog wel even, vooral omdat het er zo leuk uitziet. En wie weet kom ik nog in de verleiding…
En gewoon die pagina on-line zetten. Ik weet zeker dat ik er regelmatig dankbaar gebruik van ga maken 🙂
Hahaha! Hilarisch!
(Maar *ssst* oohzoo herkenbaar. Gelukkig hebben we Robin.
🙂
Ik kom voorlopig nog even niet bij je op de thee….
Kijk, ik ben blij dat ik niet alleen ben 🙂