Mulligatawny, in oudere spellingen ook wel Multáni of Mulligatunny, is een soep die is geïnspireerd op rasam. Mulligatawny is een samentrekking van de Tamil woorden milluga (peper) en thanni (water). De Tamil-keuken kent van oorsprong geen soep, maar wel allerlei kleine ‘natte’ gerechten die samen met rijst gegeten worden. Rasam is zo’n gerecht. Het wordt gemengd met rijst en vervolgens met de hand gegeten.

Vanaf de zeventiende eeuw waren de Britten aanwezig in India en eind achttiende eeuw hadden zij al delen van het land gekoloniseerd. Maar daar eindigde het niet. Europese concurrenten, waaronder de Nederlanders, werden het land uitgewerkt, terwijl de Britten zelf hun macht wisten uit te breiden. Zo ontstond in 1858 de British Raj, oftewel Brits-Indië, waarbij de macht overging van de British East India Company naar de Britse kroon.

De Britse soldaten, niet gewend aan het kruidige eten in India, zullen ongetwijfeld moeite hebben gehad met gerechten als rasam en zo ontstonden er mildere varianten van Indiase gerechten. Het is niet bekend wanneer Mulligatawny is ontstaan, maar een van de vroegste verwijzingen is te vinden in een anoniem Brits soldatenlied uit 1784:

“In vain our hard fate we repine;
In vain on our fortune we rail;
On Mullaghee-tawny we dine,
Or Congee in Bangalore Jail.”

Zoals veel gerechten uit India, werd ook mulligatawny populair in Groot-Brittannië zelf. Maar vanaf het begin zijn er niet alleen verschillende spellingen, maar ook samenstellingen. Zo werd er al vroeg gesteggeld over rijst: wel of niet in de soep. De achtergrond lijkt duidelijk: de Indiërs eten hun versie, rasam, met rijst. Maar zij mengen de rasam door de rijst, niet de rijst door de rasam. En vlees eten de Indiërs zeker niet in hun rasam. De toevoeging van rund, kip of ander vlees is dan ook duidelijk Brits. Net zoals de toevoeging van rijst in de soep. De soep die dus van oorsprong eigenlijk geen soep is.

Tegenwoordig is de populariteit van mulligatawny lang niet meer zo groot als in de negentiende eeuw, men eet liever chicken tikka masala. De herkomst daarvan is ook India, maar dan waarschijnlijk een afgeleide van butter chicken. Sommigen beweren zelfs dat het gerecht in Schotland is ontstaan uit een te droge kipcurry…

Hoe het ook zij, de mulligatawny is een lekkere winterse soep, die je makkelijk naar eigen voorkeur aan kunt passen. Ideaal ook om restjes groente op te maken. Heb je toevallig rijst over, dan kun je die rustig toevoegen aan de soep. De Britten doen het ook.

• 2 el olie
• 1 tl zwart mosterdzaad
• 2 tl komijnzaad
• 6-8 kerrieblaadjes
• 500 gr kip (dijen, drumsticks, vleugels)
• 1 ui, gesnipperd
• 3 wortelen, in schijfjes
• 3 stelen bleekselderij, in schijfjes
• 3 tn knoflook, geperst of fijn gesneden
• 2 el kerrie
• 1 el chilivlokken of -poeder
• 1 blik tomatenstukjes of 2 verse tomaten in stukjes
• 250 gr rode linzen
• 1,5 liter bouillon of water
• garam masala
• zwarte peper
• zout

Verhit twee eetlepels olie in een grote braadpan en bak de kip in 5 minuten rondom bruin aan. Haal de kip vervolgens uit de pan en zet apart.

Voeg de mosterdzaad, komijn en kerrieblaadjes toe. En als de mosterdzaadjes beginnen te springen, voeg je de ui, wortelen en bleekselderij toe. Blijf roeren totdat de ui glazig ziet.

Bak nu de knoflook een minuut of twee zachtjes mee.

Voeg de kerrie en de chilipoeder toe en zorg dat alles goed gemengd is.

Daarna voeg je de tomaten, linzen en kip toe. En tot slot de bouillon (of het water).

Breng de soep aan de koek en laat deze een uur zachtjes koken.

Haal daarna de kip uit de soep en pluk het vlees van het bot, voor zover het er nog niet is afgevallen.

Voeg het vlees weer toe aan de soep.

Breng op smaak met garam masala, zwarte peper en eventueel zout.

Eet smakelijk!