Vroeger was niet alles beter. Zo aten wij in onze jonge jaren eigenlijk vooral de vertrouwde Hollandse pot: vlees, aardappels, groente, en, afhankelijk van het soort vlees, jus. Ik kan me wel drie uitzonderingen helder herinneren: rijst, bami van de afhaalchinees én macaroni. Macaroni verpakt in een kartonnen doos was zo’n beetje de enige pasta die je kon kopen in de buurtwinkel. En er was ook niet veel keuze. Het was de elleboogjes vorm of niets. Nu niet meer voor te stellen met een broer die verse Oosterse gerechten maakt, maar een grote supermarkt in je directe omgeving is toch echt een latere uitvinding, laat staan de vele eet-speciaal winkels die er nu zijn.

Maar ons moeder deed wel fantastische dingen met die macaroni. De regelmatig gemaakte schotel met macaroni, ham en kaas was een eetavontuur. Die schotel is echt niet meer te evenaren volgens mijn herinnering. ‘Vers’ stond overigens niet op de verpakking van de macaroni, maar dat was helemaal niet erg want de (Zuid-)Italianen eten vooral gedroogde pasta dus we deden hartstikke buitenlands.

Nadat er andere pastasoorten beschikbaar kwamen zagen we in de loop der jaren steeds minder vaak macaroni op ons bord. Tot het helemaal verdween. De reden: pasta uit kartonnen dozen is eigenlijk yuk. Nu, vroeger niet. Het menselijk brein werkt op mysterieuze wijze. Als ik nu elleboogjes macaroni op een bord zie denk ik, ik ga karton proeven.

Daarom een pastataart met kaas, veel kaas, met pasta die niet uit een kartonnen doos komt.

Deze pastataart zonder deeg is het lekkerste als je flinke trek hebt. Hoewel de resten ook de dag erna koud heel lekker zijn.

Nog niet opeten

Basis ingrediënten voor 4 personen

• 400 gram holle kromme buisjes pasta zoals pipe rigate of grote macaroni
• 300 gram gedroogde kwaliteitsham in dunne plakjes, in stukjes gesneden
• 175 gram oude kaas, vers geraspt, voor in de vulling
• 100 gram Gruyère kaas, vers geraspt, voor de topping
• 100 ml melk
• 4 eieren
• 1 teentje knoflook, versgeperst
• peper (naar smaak)
• snufje zout
• klontje boter

Hoe meer ingrediënten, hoe meer het een soort quiche wordt en hoe verder het van de simpele pastataart af komt te staan. Maar sommige ingrediënten, in relatief kleine hoeveelheden zodat ze niet overheersen en er nog enige subtiliteit over blijft, maken een pastataart wel erg lekker.

Extra ingrediënten voor de vulling, om allemaal te kiezen

• 50 gram zwarte olijven, droog en in stukken gesneden
• 10 cherry tomaatjes in stukjes, licht aangebakken in de koekenpan
• 2 geroosterde paprika’s, in stukjes
• 1 theelepel nootmuskaat

Aan het werk (20 minuten + 30 minuten in de oven)

Verwarm de elektrische oven voor op 200°C. Beboter een bakblik van 24 cm en bedek de bodem met bakpapier.

Pak een grote pan (daar verzamelt zich straks alles in) en breng ruim water aan de kook. Voeg een snufje zout toe en kook de pasta onder af en toe roeren. Voor pasta die 10 minuten of meer moet koken om al dente te worden trek ik 2 minuten van de kooktijd af. Voor pasta die korter dan 10 minuten moet koken om al dente te worden trek ik 1 minuut van de kooktijd af. De pasta gaart namelijk nog verder in de oven.

Terwijl de pasta kookt kan de vulling worden bereid.

In een koekenpan een klontje boter verhitten en de ham en knoflookrasp zachtjes bakken. Op het eind de uitgelekte stukjes cherry tomaatjes en de geroosterde paprika meebakken.

Intussen in een kom de melk en de eieren goed door elkaar klutsen.

Sommige koks gieten de pasta af en houden het vervolgens onder de koude kraan om zetmeel weg te spoelen. Ook smaak spoelt dan echter weg. En als reden geven ze op dat de pastataart dan losser van structuur wordt. Ik vind dat de pastataart juist kazig aan elkaar moet plakken. Afspoelen met water is uit den boze.

Als de pasta klaar is afgieten. Door de pasta de gebakken ham, knoflook, tomaatjes en paprika’s mengen. Dan de zwarte olijven, peper en nootmuskaat er goed doorheen roeren.

De kaas is altijd tricky: door de hitte van de pasta gaat deze al smelten. Voeg de geraspte oude kaas toe en roer tot het goed verdeeld is. Stort de inhoud van de pan in het bakblik, inclusief alles wat blijft plakken in de pan.

Kluts het ei/melk mengsel nog een keer en verdeel het over de pasta.

Strooi de geraspte Gruyère kaas over de bovenkant en zet de pastataart ongeveer 30 minuten in de oven.

Resultaat

Kaas bovenop. Kazig van binnen. Genieten van een soort comfort food.

Het is door de hoeveelheden een soort laagjes taart. Onderin meer pasta met ei, en bovenin meer pasta met kaas. Elke hap kan anders zijn.

Lekker met een frisse salade van tomaten, bieslook, basilicum en olijfolie. En een glas droge witte wijn.

Variaties

Penne doet het ook goed als pasta in de taart. Voor meer scherpte: vervang de nootmuskaat door chilivlokken of mosterdpoeder.

Een laagje licht bruin gebakken broodkruimels door de Gruyère bovenop is een twijfelgeval voor mij. Het geeft een korstje, een bite, maar ik mis dan toch weer de originele bovenkant van kaas. Als je de Gruyère kaas heel fijn raspt, en niet grof zoals ik hier deed, dan zorgt het zelf voor een knapperig korstje.

Geen variaties

De invloed van bepaalde wereldberoemde chefs reikt ver en kritiek op een gerecht lijkt niet te mogen van de fans. Sommige beroemde koks voegen een soort van witte bloem/melk saus toe aan een pastataart vulling. Pasta-kaas taart heeft mijns inziens zijn eigen bestaansrecht. De kaas moet je proeven, veel kaas, niet een bloem/melk saus. Maar dat is maar mijn mening natuurlijk.