Vanaf kinds af aan ben ik dol op rijst. De nasi die we vroeger af en toe op zondag aten, was een ware traktatie. Ook de herinnering aan de zelfgemaakte kipkerrieragout met rijst doet mij nog steeds watertanden. Ik eet tegenwoordig dan ook vooral rijst. Af en toe noedels (in verschillende varianten) en heel af en toe aardappels (met spruitjes of als stamppot). Doorgaans eet ik jasmijnrijst, een beetje kleverig doordat het wat meer zetmeel bevat en daardoor ook makkelijk met stokjes te eten is. Niet dat ik dat elke dag doe, maar soms is het eten met stokjes uit een kom gewoon lekker. Eet ik Indiaas, dan eet ik doorgaans basmatirijst. Rijst met een lange korrel en ook droger. Te eten met een lepel of gewoon met je vingers. Zowel basmati- als jasmijnrijst zijn geurige en smaakvolle rijstsoorten. Diegenen die zeggen dat witte rijst allemaal hetzelfde smaakt, hebben duidelijk geen verstand van zaken. Er zijn duizenden rijstsoorten, sowieso onwaarschijnlijk dat deze allemaal hetzelfde smaken. Zilvervliesrijst (witte rijst met het vezelrijke vliesje er nog omheen) mag overigens dan iets meer voedingsstoffen bevatten, persoonlijk vind ik witte rijst lekkerder. Die voedingsstoffen haal ik wel ergens anders vandaan denk ik dan. Jasmijnrijst wordt in Zuidoost-Azië (met name Thailand) geproduceerd en basmatirijst vooral in India (90%). Maar van beiden zijn er varianten, een curieuze variatie op de basmati vindt je in Texas: de texmati.

Voor zowel basmati- als jasmijnrijst loont het de moeite een goed merk uit te zoeken, aangezien bekend is dat er met beide rijstsoorten veel gerommeld wordt. Dat je dure rijst koopt en dan blijkt het gewoon nergens naar te smaken omdat het een mengsel is of gewoon een inferieure rijstsoort. Jasmijnrijst wordt soms bereid met pandanblad (dat dezelfde werkzame stof heeft met de typische geur van jasmijnrijst) om de smaak van de rijst te versterken. Echter soms wordt gewone rijst gearomatiseerd met pandanblad en verkocht als jasmijnrijst. Niet hetzelfde dus. Je zou kunnen zeggen: jasmijnrijst is pandanrijst, maar pandanrijst is niet altijd jasmijnrijst. Het probleem met basmatirijst is dat het verbouwen vaak gepaard gaat met bijzonder slechte arbeidsomstandigheden en grote impact op het milieu. Zelf gebruik ik het merk Tilda, niet het goedkoopste merk, maar een bedrijf dat zich, voor zover ik kan nagaan, inzet voor boer en milieu. Ik eet tenslotte graag smakelijk met een gesust geweten. Tilda is verkrijgbaar bij zowel groothandel als supermarkt.

Nu is rijst al lekker, maar opgebakken rijst is minstens net zo lekker. Je kookt dus eerst de rijst en laat deze vervolgens afkoelen (belangrijk). Maar soms heb je ook rijst over van de maaltijd, die je vervolgens de volgende dag kunt gebruiken voor een nieuwe maaltijd. De Chinese variant van opgebakken rijst met doperwten en ei (Dan Chao Fan) is daarbij één van mijn favorieten. Snel, makkelijk en superlekker. De Indiaase variant heet phodnicha bhaat en is er uiteraard in ontelbare varianten. Het wordt vooral gegeten als ontbijt. Er is geen vaststaand recept, maar je maakt gebruik van typische Indiase smaakmakers als mosterdzaad, komijnzaad, kurkuma en curryblaadjes. Zelf voeg ik vaak nog wat fijngesneden ui en in dit geval ook spinazie toe.

• 1 el arachideolie
• 1/2 tl zwart mosterdzaad
• 1/2 tl komijnzaad
• 1 groene chili, fijngesneden
• een paar curryblaadjes
• 1 kleine (rode) ui, gesnipperd
• 1/2 tl kurkuma
• 1/2 tl chilipoeder
• 3 ons gekookte rijst
• 1 flinke hand spinazie, fijngesneden.

Verhit de olie en voeg de mosterdzaadjes en de komijn toe. Als ze beginnen te springen, voeg je de chili en de curryblaadjes toe. Roer dit door elkaar en laat het een minuutje zachtjes bakken.

Voeg de ui toe en laat deze onder roeren glazig worden. Voeg vervolgens de kurkuma en chilipoeder toe. Roer dit weer goed door zodat het niet verbrandt.

Voeg de spinazie toe en laat dit slinken.

Tot slot voeg je de rijst toe en meng het geheel goed zodat alle rijst bedekt is met het kruidenmengsel en laat het goed heet worden. Klaar om te serveren.