We zijn weer thuis na de virtuele verhuizing die meer dan een week duurde. Dat deed me denken aan een andere thuiskomst, na de fysieke verhuizing van Engeland terug naar Nederland. Dat was ook een mentale verhuizing, want wat waren en zijn Nederland en Engeland verschillend.

Volgens de medeblogger gaan we op de vertrouwde voet verder. Belofte maakt schuld. Vandaar een klassiek en typisch Engels (of Brits) gerechtje: gepofte hele grote aardappels in de schil, uit de oven, met vulling. Niet met een bintje. Die zijn wel groot genoeg, maar tevens veel te neutraal van smaak. Britten gebruiken aardappelen die je proeft. Want smaak en kwaliteit van eten is, in tegenstelling wat regelmatig wordt gemeld over de Britse keuken, wel degelijk heel belangrijk aan de overkant van de Noordzee.

Vroeger was een maaltijd met groenten, vlees, gekookte aardappels en jus standaard in Nederland, ook bij ons. Daarna heb ik gewone aardappels jarenlang niet meer gegeten. Dat veranderde compleet in onze Engelse tijd. De schuldige: jacket potato.

Het was ook moeilijk om ze te vermijden, want ze waren werkelijk overal te krijgen. En dan niet alleen in restaurants, eetcafés en pubs. Nee, juist die van de kleine stalletjes op wieltjes buiten op straat en binnen in shopping malls, die smaakten het lekkerst. De schil van de aardappel was heel erg krokant. Het binnenste van de aardappel was zacht en nog vochtig. Precies goed, want bak je ze te lang dan wordt de binnenkant droog. En eten met je handen of een onhandig plastic of houten vorkje. Alles heeft z’n charme.

We begonnen ze te eten met een rijke variatie aan vullingen. Waarschijnlijk in het begin ook meer aangetrokken door de vulling dan door de aardappel. Dat je een lekkere trek meteen kon stillen hielp ook. Een klassieke vulling is roomboter, cheddar kaas, sour cream en bieslook. Een andere favoriet was bacon, cheddar kaas en bosuitjes. Engelsen die er op een kartonnen bordje ook regelmatig baked beans bij namen, ook veelvuldig gezien.

Soms was een eigenaar van een karretje simpeler bezig. Roomboter óf cheddar. De combinatie was niet mogelijk en er waren geen andere ingrediënten om uit te kiezen. Mede daardoor werd langzaamaan de aardappel zelf steeds lekkerder gevonden. Alleen roomboter als vulling werd steeds vaker gekocht.

Maar weer eens langs memory lane gelopen. Het resultaat kan natuurlijk niet tippen aan de karretjes versie. Maar toch, net gemaakte gepofte aardappel in de schil, uit de oven, met een vulling, blijft heel speciaal. Omdat het toen niet kon, nu gemaakt met een vulling van roomboter én kaas.

Nog niet opeten (voor 4 personen)

• 4 grote kruimige (bloemige) aardappelen
• flinke scheut olijfolie
• ongezouten roomboter
• 60 gram gerapste rijpe kaas
• zout (optioneel)

Aan het werk

In Nederland lijken we een voorkeur te hebben voor aardappels uit de magnetron. Of uit de oven, maar dan omwikkeld met aluminiumfolie. Dan wordt de schil echter niet krokant, zeker niet in de magnetron. Dat doen we dus niet.

Verwarm de elektrische oven voor op 200°C.

Boen de aardappels goed schoon en verwijder eventuele oogjes en zwarte plekjes met een scherp mes. Smeer de aardappels in met olijfolie. Dit helpt om een krokante schil te krijgen.

Maak een snee op de bovenkant over de hele lengte. Maak ook een snede daar dwars op.

Prik met een satéprikker een flink aantal keren rondom in de aardappel, zodat straks het heet wordende water als damp kan ontsnappen uit de aardappel tijdens het bakken. Zodat de schil niet scheurt.

Bak de aardappels 70 minuten. Ik begon altijd met 1 uur, maar als je dan voelt of de aardappel zacht is en de schil krokant besloot ik elke keer om toch nog maar 10 minuten door te bakken. 70 minuten dus.

Uit de oven de eerder gemaakte sneden verdiepen en de aardappel open duwen. Brokjes roomboter diep in de aardappel duwen en daaroverheen geraspte kaas leggen.

Nog 1 minuutje in de oven zetten om de boter en kaas te laten smelten.

Direct serveren.

Resultaat

De schil van de aardappel is krokant. Het binnenste van de aardappel is zacht en vochtig. Precies goed.

Variatie: jacket krieltjes, maar wel van echte krieltjes!

De schil van de gepofte aardappel is bijzonder lekker. Je zou meer schil en minder aardappelkruim willen hebben. En dat kan. Als je kleinere aardappels neemt, wordt de verhouding tussen het oppervlakte van de schil en het volume van de aardappel anders. Vrij fundamenteel: kleinere volumes hebben in verhouding een groter buitenoppervlak. Zie het rekenvoorbeeld dat al eens langskwam in het oud-Romeinse placenta recept.

Wil je meer schil en minder kruim, dan moet je in plaats van 1 grote aardappel veel kleine aardappels nemen: echte krieltjes, in de schil.

Voorstel: laat de aardappelen, eigenlijk aardappelstukjes, die ze in de supermarkten verkopen als zijnde krieltjes links liggen. Het is gewoon nep. Dan komen mogelijk echte kleine aardappeltjes in de schil in de schappen te liggen. Kies smaak en kwaliteit. Kies echte krieltjes.