Afgelopen week hadden de medeblogger en ik het over gehaktballen. En dan vooral over de verschillen in smaak van vegetarische ballen en gehaktballen van vlees. En ook over de diverse vegetarische ballen in de supers, over wel lekker / niet lekker. Toen ik meldde dat wij al jarenlang spinazie-gehaktballen eten – dat was blijkbaar nooit eerder gedeelde eetinformatie – kreeg ik terug waarom dat recept nog niet op Reutel was verschenen. Bij deze.

Spinazie werd bij ons vroeger veel gegeten. Zowel vers van het land als gekocht in een winkel. Gewoon spinazie, altijd puur de groente. Dus toen ons moeder ons een keer wilde verrassen, werd spinazie à la crème gekocht. Nu mochten wij vroeger niet zeggen dat eten vies was, maar we vonden collectief dat spinazie à la crème ‘niet lekker’ was. Het is daarna nooit meer in ons ouderlijk huis beland en ook niet in ons huishouden.

Dat geen spinazie meer in huis halen, dat zeiden de kinderen in ons huishouden ook. Al tijdens het eten van hun eerste spinaziemaaltijd waar de spinazie nog goed herkenbaar was gebleven. De smaak ging nog wel, ondanks de groene kleur. Maar het ruwe mondgevoel vonden ze niet fijn.

Ze gingen pas weer met plezier spinazie eten toen mijn wederhelft het in kleine gehaktballen verwerkte. Niet verborgen, want je zag de groente gewoon. Maar ze klaagden ineens niet meer. De ruwheid was verdwenen.

En zo eten we al heel veel jaren spinazie-gehaktballetjes. Eerst met eierspaghetti. Later met fusilli pasta, voor een betere textuur. En nog weer later met tricolore fusilli, voor meer en andere smaken. Het recept is nu wel zo’n beetje uitgeëvolueerd.

Zelfs de tomatensaus is na de introductie van tricolore pasta niet meer veranderd, wat bij onze andere pastarecepten nog wel met enige regelmaat gebeurd.

De spinazie moet je wel enigszins zorgvuldig kiezen. Hele bladspinazie, vers of in blokjesvorm uit de diepvries, dat werkt. Al in kleine stukjes gesneden spinazie, dat werkt niet. Dan vallen de gehaktballen tijdens het bakken uit elkaar. Dat gebeurde uiteraard toen ik ze een keer maakte in plaats van mijn wederhelft. Dat werd toen tomatensaus met stukjes gehakt en losse spinazie, in plaats van spinazie-gehaktballetjes. Ook lekker, maar dat was niet het doel.

Het doel is stevige spinazie-gehaktballetjes.

Nog niet opeten

• 500 gram rundergehakt
• 450 gram blokjes bladspinazie uit de diepvries
• 2 beschuiten (of evenveel panko)
• 1 ei
• 400 gram tricolore fusilli
• 500 gram passata
• 5 takjes verse tijm
• 1 volle theelepel oregano
• pittige, belegen boerenkaas
• olijfolie

Aan het werk

Begin in de ochtend of de voormiddag. De spinazie moet eerst ontdooien, en dat duurt even. Daarna moeten de spinazie-gehaktballetjes eerst nog in de koelkast opstijven en daarna weer op kamertemperatuur komen.

Trek de ontdooide spinazie uit elkaar en laat deze goed uitlekken. Uitknijpen helpt ook.

Klop het ei los. Verkruimel de beschuiten. Voeg het beschuit met het ei toe aan het gehakt. De spinazie toevoegen en dan alles goed door elkaar mengen. Draai balletjes van het gehaktmengsel, zo groot als tafeltennisballetjes. Je kunt er 20 tot 22 balletjes mee maken. Laat ze afgedekt opstijven in de koelkast.

Haal de spinazie-gehaktballen op tijd uit de koelkast en laat ze op kamertemperatuur komen, zodat het middenin straks ook goed gaar wordt (in de genomen baktijd).

Verhit een flinke scheut olijfolie in een hapjespan. Bak de spinazie-gehaktballen rondom aan op hoog vuur. Voorzichtig omkeren met 2 pollepels. Verlaag daarna de temperatuur en voeg de passata toe.

Ris de blaadjes van de takjes tijm en voeg die met de oregano toe aan de saus. Even roeren.

Bak de spinazie-gehaktballen onder af en toe en vooral voorzichtig roeren, ze moeten heel blijven, voor 15 tot 20 minuten met een deksel schuin op de pan. Het idee is dat veel warmte in de pan blijft, maar dat het vocht weg kan zodat de saus indikt.

Intussen de pasta volgens voorschrift al dente koken.

Rasp zoveel kaas als men bij de maaltijd wil hebben. Wij houden ons hier in.

Giet de pasta af en verdeel deze over de borden. Leg de spinazie-gehaktballetjes middenop de pasta. Giet de tomatensaus over de pasta en eventueel ook over de gehaktballetjes.

Voor wie dat wil wat geraspte kaas over de pasta strooien.

Direct serveren.

Resultaat

Volledige en lekkere maaltijd.

Door de pasta niet eerst door de tomatensaus te mengen krijg je meer verschillende smaken en structuren tijdens het eten.

Restant aan saus

Na het eten verwijderen wij het restant aan tomatensaus met een rubber-spatel uit de hapjespan, stoppen het in een goed af te sluiten doosje en zetten het in de koelkast. Meestal is de hoeveelheid saus ruim genoeg om er 2 zelfgemaakte pizza’s of calzone’s mee in te smeren.