Een van de leuke dingen in het buitenland is het ontdekken van de lokale keuken. Dit keer kon ik in Suriname daar wel heel letterlijk gevolg aan geven door een uitnodiging om bij iemand thuis samen te komen koken. 

Buitenlandse werkreizen zijn nooit een straf, want ik vermaak mij altijd prima, zeker als het gaat om eten. Doorgaans worden zoveel mogelijk verschillende lokale restaurants bezocht, zowel voor lunch als het avondeten. Is een restaurant of lunchzaak een succes, dan keren we terug. (Combe Bazaar, onthoudt die naam als je in Paramaribo bent en zin hebt in een broodje, waarover een andere keer meer). Hotelmaaltijden zijn echt een uitzondering, tenzij het hotel ook of uitsluitend lokale gerechten serveert. Dat was bijvoorbeeld in India enkele malen het geval. Dat zorgde wel voor uitdagingen bij het ontbijt.

In het hotel in Suriname hadden ze een prima keuken overigens. Ik at er graag een saoto zonder rijst als verlate lunch. De herheri, met cassave, zoete aardappel, bakkeljauw en ei was ook voortreffelijk. Die gaan we hier nog wel eens terugzien.

De Surinaamse keuken staat bekend om het gebruik van Maggi-blokjes. Speur het internet maar af, 2 of 3 blokjes zijn geen uitzondering. En dat is best gek, want wie het allereerste Surinaamse kookboekje Wat de Surinaamse pot schaft uit 1939 doorbladert, komt geen enkel maggiblokje tegen. Nul. Het gebruik van veel zout wordt zelfs ontmoedigd. Ergens in de tijd is er dus een hele slimme fabrikant geweest.

Het boekje met 60 recepten is samengesteld door Hendrina Seppen – De Wekker, de eerste directrice van de Surinaamse huishoudschool te Paramaribo. De recepten waren afkomstig van diverse dames en heren uit de Surinaamse samenleving en leerlingen van de huishoudschool. Ingrediënten van lokale bodem stonden daarbij centraal. Het kookboekje zou de voorloper worden van het Groot Surinaams Kookboek.

Dit recept voor tjap tjoy komt in dat eerste kookboek overigens niet in voor. Het is afkomstig van de Chinese contractarbeiders die vanuit Indonesië naar Suriname kwamen.

Wij aten het met kip, maar die kun je natuurlijk ook weglaten. Ik heb gemerkt dat in Suriname vaak kippenvlees wordt geplukt of heel fijn gesneden, zowel bij dit gerecht als bij andere, in tegenstelling tot dezelfde of vergelijkbare gerechten in Nederland.

• 250 gr bloemkool
• 250 gr broccoli
• 1 groene paprika
• 1 blik baby-mais
• 1 winterwortel
• 200 gr kipfilet
• 1 el arachideolie
• 2,5 cm gember
• 1 1/2 el oestersaus
• 1/4 tl vijfkruidenpoeder
• 1 tl sesamolie
• 100 ml bouillon of groentevocht
• 1 el maizena + 2 el water

Pocheer de kip gaar en pluk deze.

Snij de bloemkool in roosjes, net als de broccoli. Zet allebei apart. Snij de paprika in niet te grote stukken. En snij de wortel in (schuine) plakken van ongeveer 3-4 mm. Zet ook apart. 

Zet een grote schaal klaar voor de groenten.

Breng een pan met water aan de kook en kook de groenten per soort beetgaar. Doe de groenten in de schaal en meng ze door elkaar. Snij de babymais in vieren en verdeel het over de schaal.

Meng ook de geplukte kip door de groenten.

Snij de gember in plakken van 3-4 mm.

Verhit de olie in een wok en roerbak de gember een minuutje tot deze begint te geuren. Voeg het groentewater met de oestersaus toe. Roer het vijfkruidenpoeder er doorheen. Voeg het maizena-watermengsel toe en laat het indikken. 

Roer de saus door het groentemengsel en roer goed om. 

Besprenkel het geheel met een beetje sesamolie en roer nog eens om. Klaar om te serveren.

Wij aten het met gebakken rijst en gestoofd varkensvlees. Uiteraard geserveerd met een typisch Surinaamse saus op basis van pepers.

Over de gebakken rijst, of nasi, kom ik nog op terug, want die was toch weer net anders.