Wat een quesadilla precies is, blijft ietwat onduidelijk. De één zegt dat een quesadilla twee opeen gevouwen tortilla’s zijn. De ander dat het een enkele gevouwen tortilla is en een dubbele een sincronizadas heet. Wellicht is het streekgebonden. Net zoals dat tortilla’s uit het zuiden van Mexico van maismeel zijn gemaakt en uit het noorden van tarwemeel. Als overeenkomst hebben ze het gebruik van kaas. Je kunt quesadilla’s bakken in de olie, maar dat vind ik veel te vet. De voorkeur heeft opwarmen in de koekenpan (zonder olie) of met een tosti-ijzer of grillijzer (voor hippe foodies: een paninimaker).

Mijn quesadilla’s ontstonden ooit spontaan, zonder nog te weten dat het quesadilla’s waren. Het brood was op, net zoals de crackers en afbakbroodjes voor noodgevallen. Zelfs toastjes had ik niet meer. Enkel een pak tortilla’s in de voorraadkast. En ik had een tosti-ijzer. En kaas en augurken. Need I say more. Het klinkt bijna als een studentenmaaltijd, ware het niet dat hele volksstammen het principe al eerder bedacht hadden. Ik ben er van overtuigd dat op een dergelijke manier de fusionkeuken is ontstaan. Niet door hippe koks, maar in een krap studentenkeukentje drie hoog met de restjes groenten van je huisgenoten, wat rijst van gisteren, een dopje tomatenpuree en een teentje knoflook. En een zwarte saus in een fles waarvan het etiket is afgeweekt. Van je laatste geld heb je een blikje spam gekocht. Voor de eiwitten zogenaamd. Een kok is geboren.

Door de jaren ben ik vaker quesadilla’s gaan eten. En niet alleen als mijn brood op was. Het is makkelijk, lekker en bovendien een snel te bereiden lunch. De variaties zijn legio. Leuk en lekker is het om zelf tortilla’s te maken. Daarover de volgende keer. Voor nu gebruik ik kant-en-klare tortilla’s. De moeite loont het om zelf tacosaus te maken en niet een potje te kopen. Voordeel is dat je precies weet wat er in gaat en bovendien is het minstens net zo lekker als het gros van de potjes uit de winkel. Daarnaast kun je de saus wel een week of twee goed houden in de koelkast (schone lepel gebruiken) of in porties invriezen.

• 750 gr tomaten
• 1 flinke rode paprika
• 1 ui
• 3 tn knoflook
• 1 rode peper of 1 tl cayennepeper
• 1 tl gemalen komijn
• 1 el suiker
• 1 tl zout
• 3-4 el azijn
• 2 el arachideolie

Snij de tomaten in kwarten en verwijder de zaadlijsten. Snij het vruchtvlees in kleine stukjes.

Verwijder de zaadlijsten uit de paprika en snij hem in kleine stukjes. Snij de ui en knoflook fijn.

Gebruik je rode peper, verwijder dan de zaadjes. Laat de zaadlijsten zelf zitten voor een pittige saus. Snij de peper fijn.

Verhit wat olie in een pan en laat op zacht vuur de ui, knoflook en paprika wat zweten. Zorg dat de ui en knoflook niet verkleuren. Als de groenten al wat zacht zijn, voeg je de tomaten toe. Laat het zachtjes bakken, maar blijf goed omscheppen. Op het moment dat er veel vocht begint vrij te komen, doe dan de deksel op de pan om te voorkomen dat de saus te droog wordt.

Wanneer ook de tomaten goed gaar zijn, voeg je de komijn en eventueel de cayennepeper toe en laat het nog een paar minuten pruttelen.

Voeg vervolgens suiker, zout en azijn toe en proef of nog extra nodig is. Zelf hou ik wel van een zuurtje in mijn saus.

In principe is de saus nu klaar, maar je kunt er voor kiezen de saus nog wat te pureren. Lichtjes of volledig, wat je lekker vindt. Vervolgens doe je saus in schone potjes en als ze zijn afgekoeld zijn ze 1-2 weken houdbaar in de koelkast.

En dan?

Ik maak de saus meestal voor de quesadilla’s. Maar je kunt ze natuurlijk ook eten bij nacho’s of als saus bij één van de vele variaties tortilla. Koud of warm, het kan allebei.

Mijn quesadilla’s vul ik vaak met saus, jalapeno’s uit het zuur en kaas. Maar je kunt ze vullen met wat je wilt natuurlijk. Opwarmen doe je in de pan (zonder olie) of op een tosti-ijzer.