Archief van
Tag: chorizo

Schijfjes maaltijd: wortel, chorizo en orecchiette

Schijfjes maaltijd: wortel, chorizo en orecchiette

Een tijdje geleden, in december 2020, stond in Engelse kranten dat Nigella Lawson weer eens voor opwinding had gezorgd op het eiland. Dit keer door haar opmerking over in schijfjes gesneden wortel. Terwijl ze kip met orzo, prei en wortel aan het maken was, meldde ze: “I have been quite open about my prejudices over the years, but let me just say again, that I find carrots cut into rounds infinitely depressing, so it’s always batons for me.

Wat zegt ze nu eigenlijk? Een prejudice is een vooroordeel, een mening die niet op feiten, kennis, ervaring of waarneming is gebaseerd, en daarom niet rationeel is. Noem een niet op feiten gebaseerde mening een alternative fact en je komt uit in een ander deel van de wereld, wat verder weg nog. Vooroordelen moet je mijden.

Lawson meldde ook dat ze de wortels in baton vorm snijdt. Een echte baton(net) is een rechthoekig blok met een lengte van ongeveer 6 centimeter en een breedte en hoogte van maximaal 1 centimeter. De batons van Lawson zijn dat niet. Haar batons zijn in de lengte in vieren gesneden wortels met de rondingen er nog aan, zo te zien rond de 4 centimeter lang; ze zijn zeker niet als een rechthoekig blok uit een wortel gesneden. Nep batons, ook dat nog.

Schijfjes zijn gewoon lage cilinders. Waarom zou een lage cilinder depressief maken? Het kan niet de cilinder vorm zelf zijn, want haar in stukken gesneden prei zijn cilinders van een paar centimeter lengte. Die ronde vorm kan het dus niet zijn. Dan moet het haast wel de lengte van de cilinder zijn die haar vooroordeel voedt. Schijfjes wortel vind ze niets. Nu ken ik haar oeuvre niet – geen van haar boeken staat in onze boekenkast – maar bijvoorbeeld radijsjes snijdt ze wel in schijfjes. Depressief makende schijfjes wortel: het is allemaal niet rationeel.

Voer voor psychologen. Maar daardoor wel speciaal geïnspireerd: een schijfjes maaltijd. Wel minimalistisch met maar 5 ingrediënten plus water.

Lees Meer Lees Meer

Caldo Verde – Portugese koolsoep

Caldo Verde – Portugese koolsoep

Iemand vroeg mij onlangs hoe ik bij mijn recepten kom. Dat verschilt eerlijk gezegd nogal. Veel recepten heb ik zelf eens ergens gegeten en maak ik dan vervolgens thuis. Of ik krijg een idee van de medeblogger of een ander proefpersoon. Ik heb een voorkeur voor traditionele of oorspronkelijke recepten, om daar vervolgens soms een eigen draai aan te geven, vaak praktisch ingegeven of ook niet. Waar ik niet de illusie heb dat iemand anders hetzelfde niet al eens bedacht heeft. Maar over toevoegingen, een goed recept heeft niets nodig.

Sowieso vind ik de Aziatische keuken heel smakelijk en divers, in het bijzonder de vele keukens van China, India, Japan en Indonesië. Dan is er nog een mogelijkheid hoe ik tot een recept kom: de winkel. Soms koop ik namelijk iets wat ik niet ken en zoek vervolgens een recept bij dat mij aanstaat. Op een enkele uitzondering na gaat dat eigenlijk altijd goed. En soms zijn het blijvertjes. Zo kocht ik ooit in een toko een potje met wat er uitzag als tofu, niet wetende wat het precies was aangezien ik geen Chinees kan lezen en dus ook niet hoe het zou smaken. Met wat puzzelen bleek het om gefermenteerde tofu te gaan die werkelijk geweldig smaakt in combinatie met spinazie. Doet een beetje denken aan een goed stinkend Frans kaasje. Dat receptje staat sindsdien hier af en toe op tafel. Lekker snel te bereiden ook.

Soms zijn de aankopen wat minder spannend, zoals een Portugese chouriço die ik tegenkwam. Hoewel na een eerste hap bleek dat er wijn in verwerkt was. Dat had ik niet verwacht. Had ik het geweten, dan had ik het waarschijnlijk niet gekocht. Want ik hou niet zo van wijn, ook niet in mijn eten. Toch even speuren op het internet en vervolgens nog een worst gekocht voor een recept. Want chouriço eet je doorgaans niet zo uit het vuistje blijkt.

Een gastronomisch wonder

Vooropgesteld, Caldo Verde betekent ‘groene bouillon’, waarbij het groen afkomstig is van de Galicische kool (couve-galega). Nederlandse recepten noemen Caldo Verde vaak ten onrechte Portugese boerenkoolsoep, hoewel boerenkool wel een geschikte vervanger is voor Galicische kool.  Dat is hier namelijk niet makkelijk te verkrijgen. Galicische kool wordt met name geteeld in het zuidwesten van Europa. Maar strikt genomen is Portugese koolsoep een betere benaming of anders Caldo Verde met boerenkool. Gelukkig zijn we niet betweterig…

In 2011 werd Caldo Verde in Portugal uitgeroepen tot een van de zeven Maravilhas da Gastronomia®,  oftewel gastronomische wonderen. Het wonder zal in dit geval zitten in de eenvoud van de soep. Als ingrediënten worden genoemd Galicische kool, aardappelen, olijfolie, knoflook, ui, water, chouriço en zout. De soep wordt bereid in een traditionele ijzeren pot met behulp van een houten lepel, tot ze klaar is om te serveren in de ‘beroemde Portugese kleikommen’.

Chouriço uit Portugal is overigens niet helemaal hetzelfde als chorizo uit Spanje. Portugese chouriço is een gerookte worst en bevat in ieder geval varkensvlees, vet, wijn, paprika, knoflook, peper en zout. De darm is doorgaans van lam of varken. En uiteraard zijn er allerlei varianten. Het meest opvallende verschil met chorizo is het gebruik van alcohol, in dit geval wijn.

De Spaanse chorizo wordt gemaakt van varkensvlees, vet, knoflook, zout en pimenton, gerookte paprika. Meestal verkrijgbaar in de varianten picante en dulce (zoet), afhankelijk van de gebruikte paprika. Binnen de twee varianten zijn er ontelbare lokale versies, zowel gerookt als ongerookt. Chorizo is meer bekend en beter verkrijgbaar in Nederland dan chouriço. Geen Utrechts Broodje Mario zonder chorizo. De Spaanse worst is over het algemeen minder pittig dan zijn Portugese broertje, maar zeker niet minder smakelijk.

Lees Meer Lees Meer

Feijoada – Braziliaanse zwarte bonen, een gerecht met perspectief

Feijoada – Braziliaanse zwarte bonen, een gerecht met perspectief

Feijoada wordt in verschillende Portugees-sprekende landen gegeten, maar is in het bijzonder in Brazilië populair. Het gerecht komt oorspronkelijk uit het noorden van Portugal, maar in Brazilië is het een eigen leven gaan leiden. De naam is afkomstig van het woord feijão, dat boon betekent in het Portugees.

De stoofpot van varkensvlees met bonen zou zijn oorsprong hebben als Romeinse soldatenmaaltijd, zoals bijvoorbeeld ook de Franse cassoulet. In Brazilië zegt men dat feijoada als slavenmaaltijd is ontstaan, door verschillende restjes vlees van de maaltijden van de rijken te combineren met bonen. In beide verhalen zal een grond van waarheid zitten.

In het grootste deel van Brazilië bestaat feijoada alleen uit bonen en vlees. Behalve in Bahia en Sergipe, waar bijvoorbeeld bakbananen, kool, aardappels, wortel en pompoen worden toegevoegd. Kijk, dan wordt het interessant. Een volwaardig eenpansgerecht, ideaal voor een koude Hollandsche winterdag.

Lees Meer Lees Meer

Uientaart met chorizo

Uientaart met chorizo

 

Nog niet zo heel lang geleden, toen er ernstig meer Damten was dan nu, kreeg ik zin in hartige taart. Nu wil de pech dat hartige taart niet echt aan te raden is voor iemand waar ernstig teveel van is. Toen ik eerder een taart maakte, greep ik dankbaar in de vriezer voor een bakje bladerdeeg. Maar dat ging dus ff niet. Na een tijdje zoekenzoekenzoeken vond ik op De Kooktips een recept waar voor het bereiden van het deeg nauwelijks vet aan te pas komt.

Maar wie denkt dat ik een vetfobie heb, die zit verkeerd. Want er gaat gewoon een stuk vette chorizo door de taart. Yummie!

En mocht er wonderlijk genoeg een stuk taart overblijven: koud is het ook heel goed te eten!

Lees Meer Lees Meer