Archief van
Tag: comfort food

Koken met kinderen: mac & cheese muffins

Koken met kinderen: mac & cheese muffins

De medeblogger publiceerde vorige week rijsttaart met lemoncurd voor een kinderverjaardag, 11 rondjes rond de zon alweer. Zelf gemaakt, dus koken voor kinderen. Maar als kinderen in een iets jongere leeftijdscategorie ineens in je eigen huis rondlopen en de verveling slaat toe, dan wordt het weer tijd voor koken met kinderen.

Nu was daarop wel een beetje geanticipeerd, door ervaring wijs geworden. Deeg al voorbereid, dan kunnen ze meteen door. Ze zouden namelijk niet zo heel lang blijven. Dat deeg is vooral bedoeld om het resultaat straks met je handen te kunnen eten. Een restje gekookte ham al uit de diepvries laten ontdooien. Pastasoorten hebben we altijd genoeg in huis, evenals stukken kaas. Klein beetje room als extraatje was al op de boodschappenlijst gezet en gehaald. Klaar voor de start.

Kleinere kinderen, kleinere maaltijden. Het muffinblik erbij gepakt, hadden ze thuis niet. En wat extra toegevoegd omdat ze dat niet kenden: gemberpoeder. Smaken ontdekken.

De pasta en room koken, daar waren wij in de leiding. Daarna mochten ze zelf onze instructies, opbouwend bedoeld natuurlijk, uitvoeren. Vervolgens de keuken schoonmaken ook. Vonden ze minder leuk, maar dat kon mooi in de tijd dat het muffinblik in de oven stond.

Mac & cheese uit een muffinblik. Mac & cheese muffins worden ze daarom wel genoemd. Maar die hartige muffins hebben niets van doen met Amerikaanse muffins, meestal zoete cakejes, of Engelse muffins, platte broodjes. Wel met klein en handzaam comfort food.

Lees Meer Lees Meer

Pastataart zonder deeg als
mac ’n cheese variant

Pastataart zonder deeg als
mac ’n cheese variant

Vroeger was niet alles beter. Zo aten wij in onze jonge jaren eigenlijk vooral de vertrouwde Hollandse pot: vlees, aardappels, groente, en, afhankelijk van het soort vlees, jus. Ik kan me wel drie uitzonderingen helder herinneren: rijst, bami van de afhaalchinees én macaroni. Macaroni verpakt in een kartonnen doos was zo’n beetje de enige pasta die je kon kopen in de buurtwinkel. En er was ook niet veel keuze. Het was de elleboogjes vorm of niets. Nu niet meer voor te stellen met een broer die verse Oosterse gerechten maakt, maar een grote supermarkt in je directe omgeving is toch echt een latere uitvinding, laat staan de vele eet-speciaal winkels die er nu zijn.

Maar ons moeder deed wel fantastische dingen met die macaroni. De regelmatig gemaakte schotel met macaroni, ham en kaas was een eetavontuur. Die schotel is echt niet meer te evenaren volgens mijn herinnering. ‘Vers’ stond overigens niet op de verpakking van de macaroni, maar dat was helemaal niet erg want de (Zuid-)Italianen eten vooral gedroogde pasta dus we deden hartstikke buitenlands.

Nadat er andere pastasoorten beschikbaar kwamen zagen we in de loop der jaren steeds minder vaak macaroni op ons bord. Tot het helemaal verdween. De reden: pasta uit kartonnen dozen is eigenlijk yuk. Nu, vroeger niet. Het menselijk brein werkt op mysterieuze wijze. Als ik nu elleboogjes macaroni op een bord zie denk ik, ik ga karton proeven.

Daarom een pastataart met kaas, veel kaas, met pasta die niet uit een kartonnen doos komt.

Deze pastataart zonder deeg is het lekkerste als je flinke trek hebt. Hoewel de resten ook de dag erna koud heel lekker zijn.

Lees Meer Lees Meer