Pimp je hotdog!
Ik at eens een hotdog, plain, dus zonder extra’s op een streep mosterd uit een tube na. Ik begreep de commotie niet. Het broodje was te droog en de mosterd overheerste de vlakke smaak van het worstje. Sowieso, mosterd uit een tube kan nooit goed gaan. Jarenlang heb ik geen hotdog meer gegeten, totdat ik onlangs zin had in een broodje worst. Weet niet waarom, maar soms heb je dat blijkbaar. Mogelijkheden te over zou je denken. Dat klopt ook, maar ik raakte toch weer geïntrigeerd door de hotdog. Ik herinnerde mij de vorige ervaring en besloot een broodje hotdog te maken die mij lekker leek. Ongetwijfeld niet bijster origineel, maar dat maakt natuurlijk niks uit. Het gaat om lekker.
Het worstje is natuurlijk een essentieel onderdeel van een hotdog. Belangrijk was om een worstje te vinden dat niet te flauw van smaak was, maar vooral ook niet te dik. Want een dikke worst op een klein broodje maakt het wel lastig om andere ingrediënten toe te voegen. Ten minste, wil je het nog een beetje handzaam houden en zonder knoeien te eten. Geen idee of knakworsten en hotdogworsten verschillen, maar neem bij voorkeur geen knakworsten uit blik, die zijn over het algemeen zonder al te veel smaak. Kijk bij de slager of de supermarkt of ze wat meer authentiek (ogende) knak- of hotdogworsten verkopen. Je betaalt er ook voor, maar ze zijn dan ook een stuk lekkerder, hoewel smaken natuurlijk verschillen. Belangrijk is dat de worst niet te dik is en vooral dat de worst lekker is. Ga op zoek en probeer uit.
En mijn BroeR zou ongetwijfeld de broodjes zelf maken, de deegpuritein. Zelf kies ik voor de makkelijke versie, kant-en-klaar. Bij voorkeur uit de vriezer, want handzaam verpakt. Het loont wel hotdogbroodjes te gebruiken in plaats van kadetjes of andere broodjes. Dat is toch echt anders.
