Archief van
Tag: Hunan

Snel en handig: knoflookboter, knoflooksaus en komkommersalade

Snel en handig: knoflookboter, knoflooksaus en komkommersalade

Voorop gesteld, ik bezit geen barbecue en ik barbecue dan ook niet vaak. Ik ben dus zeker ook niet iemand die op pseudowetenschappelijk wijze zijn hamburger gaart. Of weet welke stukken vlees nu hip zijn om op de barbecue te laten verbranden. Of in een heel duur groot groen ei. Het is in ieder geval grappig hoe sommigen het barbecueën benaderen, waarbij de barbecue soms bijna een heiligdom is geworden met voorschriften. Zo willen sommigen per se geen vis of garnalen in het apparaat. Eigenlijk is dat helemaal niet grappig, want niets zo lekker als een visje gestoomd met knoflook of een lekkere sambal. Om over knoflookgarnalen maar niet te spreken! Nee, ik vind barbecue vooral leuk vanwege de vele hapjes eromheen en daarmee de gezelligheid. Ik eet veel liever een eigengemaakte aardappelsalade of een gevulde portobello met geitenkaas, wat noten en honing dan de zoveelste hamburger of kipsaté. (Ja, beste lezer, ik weet het. Ik heb die van jou nooit geproefd.) Wel mag ik graag een barbecue organiseren voor grote gezelschappen.

Het is wellicht de controlfreak in mij, ik weet nl. graag wat ik eet. Mijn record staat nog steeds op 65 man met daarbij allerlei eetwensen van mensen met verschillende overtuigingen en diëten. Het ruime budget wat ik destijds ter beschikking had, maakte het een waar eetfestijn. Deze week mocht ik voor een man of 25 een barbecue organiseren tegen een beperkt budget. Een herhaling van vorig jaar, na afloop van een toernooi als afsluiting van het seizoen. Dat kost uiteraard wat voorbereiding en is bovendien een excuus om niet van ’s ochtends 10 tot ’s middags 4 constant tegen een balletje aan te slaan. (Balletje? Jawel, want ik pingpong.) Uit ervaring weet ik dat de gasten voor deze barbecue na een dag sporten gewoon een snelle hap willen en niet te lang willen wachten tot hun vlees gaar is. Saté en shaslick werden groot ingeslagen bij de groothandel, evenals wat andere soorten vlees. Met uitzondering van de hamburgers, want uiteraard is er iemand die de hamburgers zelf gaat maken en bereiden :). Ik gun ieder zijn plezier en heb dan ook niets gezegd van het plakje nepcheddar dat op de pseudowetenschappelijk bereidde hamburger werd gelegd.

Gedurende de dag moet er uiteraard ook voor de inwendige mens gezorgd worden en voor de lunch maakte ik dit jaar onder andere een eiersalade voor op een broodje. Zoveel lekkerder dan de meeste kant-en-klare eiersalades. En een soepje. Vorig jaar maakte ik een lekkere pindasoep, dit jaar maakte ik rasam oftewel peperwater. Voor de barbecue zou ik voor een kleiner gezelschap een eenvoudige huzarensalade hebben gemaakt, maar die kwam bij de groothandel vandaan dit jaar. Wel maakte ik onder andere een knoflookboter, een knoflooksaus en een pittige komkommersalade. Drie zaken die wat mij betreft niet bij een barbecue mogen ontbreken. De knoflookboter is overigens ook heel geschikt om met een vis te stomen op de barbecue. Als dat tenminste mag van de eigenaar…

Lees Meer Lees Meer

Gestoofde sukade met aardappelen (Tu dou wei niu rou)

Gestoofde sukade met aardappelen (Tu dou wei niu rou)

Eens niet uit Sichuan, maar uit het belendende Hunan. Een Chinese provincie die ongeveer 5 keer zo groot is als Nederland. En geboorteplek van Mao Zedong. Volgens Dictators’ Dinners – A bad taste guide tot entertaining tyrants was ‘Hong shao rou’ zijn favoriete gerecht. Het oorspronkelijke gerecht waarvan mijn versie van dubbelbereid spek een eigen interpretatie is. Mao at het gerecht twee keer per maand omdat hij er van overtuigd was dat het zijn cognitieve vermogens versterkte. Bij hem moest het vlees wel afkomstig zijn van het Ningxiang-varken, een ras van meer dan 1000 jaar oud.

Waar de keuken van Sichuan wordt gekenmerkt door de pittigheid die ‘verdovend heet’ wordt genoemd, staat de eenvoudige keuken van Hunan bekend als ‘droog heet’. Ik geloof dat ze elkaar maar watjes vinden. Beiden kunnen in ieder geval schroeiend heet zijn. Maar ook heel verwarmend zonder dat alles verschroeit. Tijdens en na het eten.
Eén van de gerechten die je zo pittig kunt maken als je zelf wilt, is ‘Tu dou wei niu rou’, gestoofd rundvlees met aardappelen. Een echte maaltijd voor de winter. En Mao zal het ongetwijfeld gegeten hebben. De aardappelen nemen alle smaken in zich op en smaken daardoor geweldig. Ik gebruik meestal sucade, omdat ik dat nu eenmaal erg lekker vind, maar ander rundvlees dat geschikt is om te stoven kan ook.

Lees Meer Lees Meer

Roergebakken Chinese groene radijs

Roergebakken Chinese groene radijs

De lunch was wel heel licht, dus mijn maag begon halverwege de middag te protesteren. In plaats van toe te geven aan een ‘lekkere trek’, moest de koelkast er aan geloven. Al een tijdje een Chinese groene radijs in mijn koelkast liggen, dus dat ding moest een keertje op. Het recept is uit Revolutionary Chinese Cookbook van Fuchsia Dunlop, alleen zij gebruikt een rettich (daikon).

Lees Meer Lees Meer

Liuyang kip met zwarte boontjes

Liuyang kip met zwarte boontjes

Recept uit het leuke Revolutionary Chinese Cookbook van Fuchsia Dunlop, waarbij ik geen plaatjes nodig heb om honger te krijgen. Hetzelfde geldt trouwens voor Sichuan Cookery, maar dat moge duidelijk zijn.
Ik heb dit recept wat aangepast voor eigen gebruik. Geen kippendijen, maar kipfilet. Door de wijze van bereiden toch heel mals. Niet dat ik geen kippendijen eet, want de Rode Kip kan natuurlijk niet zonder! Ik heb nu eenmaal vaker kipfilet paraat dan kippendijen, dus zo is het ontstaan. En ik bereid de kip niet in de olie, maar in water. Tic die ik heb overgehouden aan het afvallen (en heb opgepikt van Ken Hom). Malser krijg je de kip eigenlijk niet, tenminste ik niet. Het belangrijkste is dat je de kip in hapklare en niet te grote stukken snijdt. Iets van 1,5 bij 1,5 cm. Anders gaart de kip niet goed. Liever wat langer en dunner, dan dikke stukken. Eigenlijk frituur ik vlees nooit. Niet eens om het vet, want dat valt reuze mee, maar ik vind het altijd zo’n gedoe. Niet meer dan met water garen, maar dat zit blijkbaar tussen mijn oren 😉

Het is wellicht op deze manier geen originele Liuyang black bean chicken meer, maar het smaakt mij er niet minder om. De kip is niet goudbruin en knapperig, maar velvety zoals dat in het Engels zo mooi heet.

Lees Meer Lees Meer