Archief van
Tag: kaas

Pasta tonijn salade
Pastasalade met tonijn of bacon

Pastasalade met tonijn of bacon

Reacties 1 reactie

Het is warm en het is hectisch. Ingrijpend tandartsbezoek maakt het er niet makkelijker op. De medeblogger attendeerde mij al op een tandartsproofrecept, maar dat leek mij vanwege de tomaten toch net iets buiten mijn comfortzone. Hoewel ik geen groot pastaliefhebber ben (behalve in Aziatische varianten), leek mij met het warme weer een salade wel een smakelijke keuze. En ik denk dan al snel aan tonijn uit blik. Of bacon. Nu nog op zoek naar een smakelijk recept.

Wie pasta zegt, denkt natuurlijk meteen aan Italië. Volgens de Engelse wiki zouden mogelijk Joden in het Romeinse Rijk de bedenkers van pastasalade zijn, aangezien er op de Sabbath niet gekookt mag worden. Anderen beweren dat de Phoeniciers de bedenkers zijn van pastasalade. Het onderzoeken van die theorieën laat ik graag aan mij Italofiele medeblogger die beter thuis is in de oude Romeinse geschriften.

Maar pastasalades zijn vaak helemaal niet afkomstig uit de Italiaanse keuken, maar uit de Amerikaanse keuken. Weliswaar met overduidelijke invloeden door Italiaanse immigranten, maar Amerikaanse pastasalades onderscheiden zich over het algemeen van de Italiaanse versies door het overdadig gebruik van kaas en vaak vette sauzen. Dit terwijl de Italiaanse versies meestal wat eenvoudiger zijn en meer in balans. De ene salade verfrist, de ander is comfortfood in optima forma. Calorietellers kunnen het dus over het algemeen beter bij de Italiaanse versies houden.

Amerikaanse pastasalade is in tegenstelling tot de Italiaanse variant ook geen 2000 jaar oud. Over het algemeen wordt aangenomen dat het in het begin van de twintigste eeuw door Italiaanse immigranten werd geïntroduceerd en gedurende de Grote Depressie in de twintiger jaren een goedkoop en makkelijk verkrijgbaar alternatief werd voor aardappelsalade. Stemmen zeggen dat in de macaronisalade uit die jaren de Italiaanse en Duitse keuken elkaar ontmoeten. De toevoeging van mayonaise aan gerechten wordt echter toch wel vaak als een Amerikaans bedenksel gezien. Hoewel niet vies van mayonaise trekt mij dat toch niet in een pastasalade. Ik besloot freestyle te gaan. …

Lees Meer Lees Meer

Quesadilla
Quesadilla’s (met zelfgemaakte salsa)

Quesadilla’s (met zelfgemaakte salsa)

Reacties 4 reacties

Ik erken het. Ik heb een probleem. Ik ben verslaafd geraakt aan tortilla’s. Mais, tarwe, ik draai mijn hand er niet voor om. Maar wel het kwaliteitsspul natuurlijk. Niet dat droge spul dat het mannetje op de hoek van de straat verkoopt. Je hebt dus wel een adresje nodig. Maar als je dat dan hebt gevonden, dan weet je dat je gaat scoren. Even kort verwarmen en klaar is het voor gebruik.

En eigenlijk is de tortilla nog maar de ‘houder’. Het gaat er natuurlijk ook wel om wat je er verder mee doet. Ik maak er graag burrito’s van, met zelfgemaakte bonenpuree en salsa. Met wat geplukte kip of met wat geruld gehakt met een uitje. En wat geraspte kaas. Gewoon een lekkere maaltijd, met verse producten. Ik moet zeggen, ik heb in jaren niet zoveel tomaten gegeten, terwijl ik daar toch wel een redelijke aversie tegen heb. Maar zoals bekend, als je tomaten bereid, dan verandert de textuur en de smaak. En dan lust ik ze wel. Probleem met de tortilla’s is dat je er altijd wat overhoudt. Een echt probleem is dat natuurlijk niet, tenminste als je ze gewoon dicht verpakt in de koelkast bewaard. Dan kun je ze met gemak twee dagen vers houden. Lekker voor de volgende burrito of voor de lunch als quesadilla, door velen oneerbiedig bestempeld als een Mexicaanse tosti.

…

Lees Meer Lees Meer

Taco de pollo
Tacos de Pollo

Tacos de Pollo

Reacties 0 reacties

En nog steeds ben ik onder Mexicaanse invloedssferen. Helemaal niet gek als je bedenkt dat veel van ons voedsel oorspronkelijk uit dat deel van de wereld afkomstig is. Met de kans om in herhaling te vallen: typische Nederlandse aardappelen komen uit het Andesgebergte in Zuid-Amerika en ook de tomaat komt uit die regio. De door velen gevreesde rode peper komt uit Midden-Amerika en mais evenzo. Met dank aan de Spanjaarden werd de Mexicaanse keuken een mengeling van stijlen, fusion om met hedendaagse termen te spreken. Eén van de zaken die door de Spanjaarden werd geïntroduceerd is kip, want die komt dan weer oorspronkelijk uit Azië, daar waar ze zo dol zijn op die pepers uit de Amerika’s. Overigens komt de kalkoen dan wel weer oorspronkelijk uit Midden-Amerika. En maakten wij kennis met deze bijzondere vogel mede door Obelix, die ze steevast ‘klokloks’ noemde (zie: De Grote Oversteek / La Grande Traversée). Maar dat ter zijde. Wellicht dat ik binnenkort een uitstapje maak naar de Spaanse keuken, om te ontdekken wat de Mexicaanse invloed daarop is geweest. Ik weet al de paprika, dus dat zal ongetwijfeld op iets uitdraaien met pimentón, gerookt paprikapoeder. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Eerst Tacos de Pollo, taco’s met kip. En kaas. Op de een of andere manier was ik verrast door de combinatie. Het is niet moeilijk te maken, alleen kost de voorbereiding een uurtje tijd. Maar daar hou je dan wel een mooie bouillon aan over voor een lekker soepje.

En nog een gratis tip: stap af van die bloemtortilla’s en neem in het vervolg maistortilla’s. Ze zijn veel geuriger en smakelijker. (En kijk even op de verpakking bij de ingrediënten: menig maistortilla van de huismerken van grootgrutters bestaat voor het grootste deel uit bloem…) Maistortilla’s van het merk La Morena zijn redelijk goed verkrijgbaar en ook nog in twee varianten: blauwe en gele mais.

…

Lees Meer Lees Meer

kaasbroodjes
Kaasbroodjes

Kaasbroodjes

Reacties 3 reacties

De stap van saucijzenbroodjes naar kaasbroodjes is natuurlijk niet zo heel groot, ze behoren tot dezelfde categorie snacks. Het is mij niet duidelijk of het echt een lange traditie heeft, het lijkt mij typisch iets wat aan een decadent Frans hof is ontstaan. Pruiken met wit gepoederde gezichten die een luchtig bladerdeeg hapje oppeuzelen. Waarschijnlijk is bladerdeeg een West-Europese variant op filodeeg dat al in de elfde eeuw in Turkije gebruikt werd. Bladerdeeg was aanvankelijk vooral een luxeproduct, dat typisch welvaartsvoedsel is geworden. Wat het kaasbroodje overigens niet minder lekker maakt. Mits… Het is net zoals met saucijzenbroodjes: er zijn er veel die ze maken, er zijn er weinig die smaken. De makkelijkste manier om ze te maken is blokjes kaas snijden en er een plakje bladerdeeg omheen vouwen. Maar persoonlijk lijkt mij dat niet wat. Lekkerder is het natuurlijk als je ze maakt met een goed gevulde kaasragout. De kaas moet een sterke smaak hebben, zoals bijvoorbeeld oude kaas of Comté van 6 of 12 maanden oud. Je voegt eventueel een flinke schep mosterd naar keuze toe en wat vers gemalen zwarte peper.

Allereerst maak je een roux, vervolgens maak je door toevoegen van melk een stevige ragout. Dan de smaakmakers toevoegen en laten afkoelen. Bladerdeeg vullen en klaar. De volgende keer ga ik ze met gorgonzola maken. Ik hou wel van kaas die een beetje pijn doet. …

Lees Meer Lees Meer

Zuurkoolschotel met kaas
Zuurkoolschotel-experimentje

Zuurkoolschotel-experimentje

Reacties 4 reacties

En toen zat ik met een restje zuurkool. Ik had nl. zin in hotdogs en daar had ik dit keer zuurkool voor nodig. Viel eerlijk gezegd wel een beetje tegen, zonder zuurkool zijn de broodjes hotdog toch lekkerder. Maar zuurkool dus. Gewone zuurkool met aardappelen, spekjes vind ik niet echt geweldig. Zo’n maaltijd die in mijn herinnering vroeger thuis veel beter smaakte. Geen idee waarom.  De bananen-cashewvariant uit mijn vegajaren is mij tegenwoordig te zoetig. Dus tijd voor iets anders: de zuurkoolschotel. Nu had ik het internet kunnen afschuimen voor een recept, maar dat is te makkelijk. Wel even kijken om de herkomst van de zuurkool te achterhalen, wellicht nog iets ter inspiratie.

De Tartaren worden vaak genoemd als bron, met fijngesneden kool in hun zadeltassen, waarin het een paar weken fermenteerde. Hmm, de Tartaren, waren dat ook niet die lui die een stuk paardenvlees onder hun zadel hadden de hele dag en ’s avonds een mals stukje vlees hadden? Klinkt al bijna net zo ongeloofwaardig. Al zijn de Chinezen natuurlijk wel een kei in fermenteren van eten, dus het is niet onmogelijk dat de nomadische Tartaren verantwoordelijk zijn voor de verspreiding van zure kool vanuit China naar het westen. Met name in het oosten van Europa is gefermenteerde witte kool gemeengoed.

Zuurkool wordt vaak gestoofd, maar kan ook prima rauw gegeten worden. Gezien de mogelijke Chinese herkomst heb ik de neiging om sichuanpepertjes toe te voegen, misschien met zoete aardappel in plaats van gewone aardappel. Zoet, zout, zuur en met de tinteling van de pepertjes. Jammer dat ik dit soort dingen altijd achteraf bedenk. Dat is het dus niet geworden. Het werd uiteindelijk een meer Hollandse variant. Met aardappel, Drentse worst en, omdat ik niet genoeg worst had, ook nog een deel met gezouten cashewnoten. En met mosterd en kaas. En eerlijk is eerlijk, ik vond het erg lekker. Ik ga dit vaker maken. …

Lees Meer Lees Meer

Open pie met worstjes, tomaat, paprika en kaas

Open pie met worstjes, tomaat, paprika en kaas

Reacties 0 reacties

In Nederland hebben we een aantal worsten zoals rookworst, runderworst, braadworst, metworst (ook wel droge worst genoemd), bloedworst en verse worst waar we best wat trotser op mogen zijn. Die worsten zijn heel erg lekker maar blinken meestal niet uit in kruidigheid. Hoe anders is dat in Italië.

Het warmere klimaat van Italië en de hang naar pittig eten bij de oude Romeinen maakt dat er een lange traditie is van gekruid eten in dat gebied. Italië is ook nog eens ruim zeven keer zo groot als Nederland en kent tevens een wat spannender geografie dan ons land. Alle ruimte voor meer variatie in het eten.

Worsten zijn heel vroeg in onze geschiedenis ontstaan en al in het oud-Romeinse kookboek Apicius is er een sectie over gekruide worsten. Een beroemde worst is de Lucanica uit Zuid-Italië, een korte vette worst met varkensvlees, ook al bekend in de Romeinse tijd. Ingrediënten zijn onder andere peper, komijn, bonenkruid, wijnruit, peterselie, laurierbessen en de beruchte Romeinse vissaus. Dit alles werd gemengd met het vlees, in een darm gedaan en opgehangen in rook.

Door al die kruiden zijn Italiaanse worsten – zonder velletjes – ook een goed uitgangspunt voor een hartige taart.

…

Lees Meer Lees Meer

Italiaanse torta met mozzarella, ham en yoghurt

Italiaanse torta met mozzarella, ham en yoghurt

Reacties 0 reacties

Italië staat bekend als pasta land maar vooral in de berggebieden van Noord-Italië werd vroeger veel vaker een torta dan een pasta maaltijd gegeten. De vele tarwe die nodig is voor pasta groeit niet zo goed in de bergen, vandaar.

Er zijn inmiddels ongelooflijk veel verschillende soorten hartige cakes, taarten en quiches in Italië. En ze werden ook steeds complexer. Zo bestaat bijvoorbeeld de torta pasqualina uit de stad Ligurian uit maar liefst 33 laagjes deeg en vulling.

Dit recept is wat simpeler. Twee hartige deeglagen en daartussenin één hartige laag vulling.

Door het gebruik van buffelmozzarella, Parmezaanse kaas en Italiaanse ham is deze torta een mix van ingrediënten uit verschillende Italiaanse regio’s.

…

Lees Meer Lees Meer

Hoe een student een maaltijd kiest

Hoe een student een maaltijd kiest

Reacties 1 reactie

Daar loop je dan. Achter de student de supermarkt in. Hij gaat maaltijden kiezen en ingrediënten kopen. Een gratis inkijkje in een studentenhoofd.

Bij vele supers kom je als eerste langs de groenten. De zogenaamde kant-en-klaar maaltijden worden overgeslagen. Hier wordt een plusje gescoord. Helemaal als er wel een rode paprika wordt gepakt. De groenten waar nog iets aan moet gebeuren, zoals wassen en snijden, worden allemaal gepasseerd. In plastic verpakte al gesneden sla, dat gaat in de winkelwagen. En voor morgen geschilde bospeen. Goede keuzes, maar het is duidelijk, zelf groenten koken is niet favoriet.

Volgende stop is de aardappelvervanger. Want aardappelen in herkenbare vorm, dat is geen studentenvoer. We passeren de verse en gedroogde pasta’s zonder enige actie. Verrassend want pasta’s zijn zeer populair bij ons. Richting de wraps gaan de voetstappen. En zowel mais- als tarwetortilla’s verdwijnen in de winkelwagen.

We slaan ook de kant-en-klare vleeswaren over. In plaats daarvan worden speklappen gepakt. Geen voorgesneden reepjes informeer ik enigszins voorzichtig, voor het gemak? Nee, daar komt tijdens het bakken raar wit spul uit. En speklapjes zijn gewoon lekkerder. Mmmm. Zou er dan toch zo iets als een culinaire opvoeding bestaan waarvan iets is blijven hangen? De speklappen zijn voor morgen wordt gemeld. Ander vlees voor vandaag is nog nodig. Maar we verlaten nu de vleesafdeling … .

Eerst de kaas. Old Amsterdam, al geraspt in een plastic zakje, zo dat scheelt weer werk. In het voorbijgaan wordt ook appelmoes meegenomen.

We slaan af naar de rookworsten. Tortilla’s, sla en rookworst. Iemand is in ieder geval creatief. In ons huis mag elke combinatie: van proberen en variëren komen lekkere maaltijden. Er wordt voor de Gelderse rookworst gekozen. Dat doet me dan weer deugd, want dat is de lekkerste.

Onverwacht smakelijk, rookworst met oude kaas in maistortilla’s. En niet op de foto is het bord met sla die ook helemaal leeg werd gegeten. Kudos. Na de maaltijd werd wel gemeld dat die paprika alleen voor ons was, die werd anders niet gekocht.
…

Lees Meer Lees Meer

Bataat met roquefortmayo
Bataat met roquefort-mayo en Pimentón de la vera

Bataat met roquefort-mayo en Pimentón de la vera

Reacties 0 reacties

In de categorie:  de simpelste dingen zijn soms het lekkerst. In tal van varianten al terug te vinden op het web, nu + 1.

Men neme:

  • 1 bataat
  • een theelepel gerookte paprika (Pimentón de la vera)
  • olijfolie
  • zout
  • 2 eetlepels mayo
  • 30 gram roquefort

Was de bataat en snij de uiteinden en eventuele pitten e.d. weg. Schil de bataat niet! Nergens voor nodig. Snij de bataat in dikke plakken en vervolgens in frietvorm. Niet te dik, niet te dun.

Besprenkel de bataat eerst met de gerookte paprika en vervolgens met een of twee eetlepels olijfolie. Niet te veel, want dan spoel je de gerookte paprika van de bataat. Even husselen en vervolgens uitspreiden over een ovenplaat. Laat de bataat in een voorverwarmde over van zo’n 200 graden een 40-50 minuten bakken. Controleer na een minuut of 35 hoe de stevig de bataat is. Is die heel slap dan nog een minuut of 10. De frieten worden niet zo stevig als bij een aardappel, maar ze moeten wel overeind blijven als je ze rechtop houdt…

Prak de roquefort fijn en meng deze met de mayo. Goed roeren zodat een homogeen mengsel ontstaat.

Als de bataatfrieten klaar zijn, bestrooien met een snuf zout en serveren met een flinke klodder roquefort-mayo bovenop. Eet smakelijk!

En na afloop bedenken of je nog een bataat in stukken snijdt en in de oven gaat bakken…