Zongzi
Totdat ik de Chinese Anne tegenkwam bestond mijn flirt met de Aziatische keuken vooral uit het maken van recepten uit oude Indische kookboeken en het proberen van – toen nog – obscure ingrediënten uit de toko. Het was toen Internet nog nauwelijks bestond en vooral een aaneenschakeling leek van zelfgemaakte home-pages met heel veel irritante gifjes. Het was toen het modem – een apparaat dat priet-pling-prieeeeeeet-plingpling deed en aangesloten was op je telefoon – nog pixel voor pixel plaatjes op je beeldscherm zette en je telefoonrekening maar opliep.
Anne was een uitzendkracht bij het bedrijf waar ik na mijn studie mijn eerste serieuze schreden zette op de arbeidsmarkt. En minstens zo belangrijk, waar ik door Anne mijn eerste serieuze kennismaking had met de Chinese keuken. Anne merkte snel dat ik geïnteresseerd was in traditionele gerechten en nam met enige regelmaat hapjes voor mij mee. Vooral als ze naar een Chinese bruiloft was geweest, was het feest. Zo leerde ik voor het eerst kwal eten, terwijl de rest van de collega’s met afkeur toekeek hoe ik de sliertjes kwal verorberde.
Van Anne kreeg ik ook een recept voor Zongzi, kleefrijst gewikkeld in bamboebladeren in een pyramidevorm. Met name het wikkelen van de bladeren in de juiste vorm vergde wel wat oefening. Nadat ik het gemaakt had en trots liet zien, lachte Anne breeduit omdat ik het niet mooi genoeg gevouwen had. De volgende dag liet ze echter weten dat het prima smaakte voor een Hollander, ze was verbaasd dat het was gelukt zei ze. Ik was blij. Later ging het maken mij beter af. Helaas raakte ik in de loop der jaren het recept kwijt en verdween Anne uit het zicht, maar ik weet nog wel dat er de gezouten dooier van een eendenei in ging, met gewelde Chinese paddenstoelen, waterkastanjes en lente-ui. En dat ik de pakketjes niet stoomde, maar kookte in de pan. Meer weet ik mij niet echt te herinneren. Behalve dan dat ik het lekker vond. Gelukkig bestaat het internet nog en zijn de homepages met irritante gifjes vervangen door een keur aan geweldige sites met ontelbare onderwerpen. Waaronder recepten met zongzi. Overigens noemde de aardige dame van mijn favoriete toko het joong of zong. Mijn uitspraak nodigde in ieder geval uit tot flink lachen.