Archief van
Tag: knoflooksaus

Shoarma van kip

Shoarma van kip

Het was een ongeïnspireerde week van rauwkost, broodjes kaas en soepjes. Druk in het hoofd en wat betreft het eten vallen we dan terug op routines. Ik schreef al eens over het ontstaan van de taco al pastor, de Mexicaanse variant van een Libanese versie van de Turkse döner. En hoe de teleurstelling van een broodje shoarma mij bij de Griekse variant bracht: de gyros. Allemaal ‘valse’ versies, want ik heb natuurlijk geen staand spit. Afgelopen week moest ik toch weer aan de shoarma denken, ook een variant van de döner. Waarschijnlijk omdat ik een foto van mijn teamgenoten voorbij zag komen die zich na een competitieavond ontfermden over een broodje shoarma. Ik stelde mij het al voor: een broodje dat het alleen maar redt dankzij de knoflooksaus. Ik was dan ook niet jaloers, maar toen ik mij gisteren aan een recept wilde wijden, bedacht ik dat ik gewoon shoarma ging maken. Geen kant-en-klare shoarma van de supermarkt (te zout) of van de slager (niets op aan te merken, want niet zout en goed mager vlees), maar zelluf gemaakt. Het is dan ook niet moeilijk. (Een goede foto maken van een broodje shoarma daarentegen wel blijkt of wellicht was mijn trek groter dan mijn geduld, dat is ook niet onwaarschijnlijk. Maar zij die zonder slechte foto’s zijn, werpe de eerste steen.)

De broodjes zijn er in verschillende varianten. De pitabroodjes van de super scheuren nogal makkelijk is mijn ervaring (ondanks het besprenkelen van de gortdroge broodjes), meestal neem ik ze van de groothandel of van de bakker. BroeR zou ze uiteraard zelf maken, maar ik ben nog steeds niet zo van het kneden. Gemak dient de mens bovendien. Een pitabroodje valt ook weinig eer aan te behalen voor mijn gevoel. Ik maakte al eens broodjes voor de gyros (zie aldaar). Maar die snij je niet open, die beleg je feitelijk.

Lees Meer Lees Meer

Een broodje valse gyros

Een broodje valse gyros

Menigeen zal in zijn studententijd ’s nachts na een concert of een avond stappen een shoarmazaak zijn binnengestapt om de nachtelijke honger te stillen. De kwaliteit van de shoarma wilde nog wel eens verschillen, maar met een paar biertjes op was je minder kieskeurig. Bovendien was het toen vooral de knoflooksaus die belangrijk was. Mijn studententijd ligt ver achter mij, maar oude gewoontes zijn hardnekkig bleek onlangs. Verschil was wel dat ik bij een concert in Arnhem de BOB was en dat heb ik geweten ook. Het broodje was keihard, net zoals het karige portie shoarma en zelfs de slappe knoflooksaus kon het gebrek aan smaak niet verhullen. Toen de anderen voorstelden nog een broodje te eten, heb ik hard gelachen. Ik was zo onder de indruk van het slechte broodje dat ik een maand later bij mijn lokale (Griekse) snackbar nog eens in geuren en kleuren vertelde hoe slecht dat broodje shoarma wel niet was. Dat terwijl ik te wachten stond op mijn pita met zelfgemaakte gyros en eigen saus. De altijd vriendelijke eigenaar hoorde mij aan en vertelde dat hij trots was op zijn eigengemaakte gyros en saus en zich niet voor kon stellen dat mensen eten ver onder de maat serveerden. En eerlijk is eerlijk, de kwaliteit van zijn gyros proef je ook. Vroeger had ik wel eens een broodje gyros gehad, maar snapte eigenlijk nooit wat er zo bijzonder aan was. Waarschijnlijk ging het al mis bij de saus, dat weet ik niet meer. En het broodje was destijds zeker geen zacht Grieks pitabroodje dat je om het vlees heen vouwt. En het vlees heeft ook geen indruk gemaakt en zal waarschijnlijk vergelijkbaar zijn geweest met het shoarmavlees van die nacht in Arnhem. De details ben ik vergeten, maar gyros stond nooit hoog op mijn lijstje. Waarom ik dan toch weer voor een broodje gyros koos? Simpel. Zien eten, doet eten.

Lees Meer Lees Meer