Archief van
Tag: mozzarella

Pizza fugazzeta is een Argentijnse dubbele pizza

Pizza fugazzeta is een Argentijnse dubbele pizza

Voluit is het formeel fugazzeta rellena con jamón. Oftewel gevulde fugazzeta met ham. Klassieke ingrediënten van fugazzeta zijn ui en een lokale versie van mozzarella. Regelmatig wordt daar nog gekookte ham aan toegevoegd. Dus informeel heet het dan weer gewoon fugazzeta. Maar tegenwoordig, net als bij een gewone pizza, zijn de ingrediënten vrij te kiezen. (Pizza met ananas!)

Een kenmerk van pizza fugazzeta is dat bijna alle vulling tussen 2 deeglagen verborgen zit. Dat kennen we natuurlijk al van de halfronde Italiaanse calzone. Maar een fugazzeta is helemaal rond en wordt niet van 1 dubbelgevouwen deeglap gemaakt, maar van 2 op elkaar gelegde deeglappen.

De herkomst van fugazzeta is ook meer gerelateerd aan de Italiaanse foccacia en de pizza napoletana. Als soort van foccacia recept meegenomen door Italiaanse immigranten en volgens de overlevering door de zoon van een Genuaanse immigrant in de wijk La Boca van de hoofdstad Buenos Aires verandert in een echt Argentijns recept voor fugazza, een soort van luchtige pizza met uien erop. Fugazzeta is dan de dubbele-korst variant van fugazza, met nog steeds die uien erop. Omdat er op een fugazza geen tomatensaus zit is het een blanke pizza. En door de herkomst kent ook fugazzeta geen tomatensaus.

Krijg je fugazzeta met muzza dan krijg je het met een soort van mozzarella-achtige queso de barra. Er zit vaak wel veel van die  low-moisture mozzarella variant in; doble muzza. Hoe meer kaas, hoe meer de fugazzeta wordt gewaardeerd lijkt het wel. Maar dus niet die heerlijk zachte en frisse buffelmozzarella. Nee, de low-moisture mozzarella variant, die met weinig vocht. Weinig vocht moet, want dat vocht kan als onderdeel van de vulling niet ontsnappen en zou het deeg slap en klef maken. Niet lekker. Hollandse kazen werken dan niet.

Nu zijn er van low-moisture mozzarella ook weer minimaal 3 soorten. De naar Nederlandse kaassmaak toch ietwat smakeloze en vrij harde Amerikaanse mozzarella, waarvan ik niet eens weet of die wel in Europa mag worden verkocht. Een andere variant heet in Italië mozzarella per pizza. Gemaakt van koeienmelk en daardoor wat gelig. De start is nog steeds een wrongel-kaas, maar die is geperst om er zoveel mogelijk water uit te halen. Koud trouwens net zo onsmakelijk als de Amerikaans naamgenoot, maar warm wel lekker. En dus die Argentijnse muzza variant.

Fugazzeta. Een pizza met 2 deeglagen. Je kunt er je standaard hoeveelheid pizza-ingrediënten in en op doen. Maar wat als je niet meer deeg wilt eten dan anders bij een normale pizza? Vol is vol! Zelfs precies evenveel deeg als je eet bij een standaard pizza? Als je zelf pizzadeeg maakt, dan deel je je deeg in 2 gelijke delen en rolt er 2 even grote ronde deeglappen van. Makkelijk.

Maar als je opgerold deeg uit de winkel gebruikt, dan kan je nog steeds fugazzeta maken zonder 2 rollen deeg te kopen. Wiskunde en een deegroller leveren dan toch 2 even grote ronde deeglappen op. Want waarom zou je het willen gokken als je het precies goed kunt krijgen. Elke keer weer als je fugazzeta maakt, wat de grootte van je startdeeg ook is. En wel als volgt.

Lees Meer Lees Meer

Lasagne van aubergine

Lasagne van aubergine

Na twee dagen hotelmaaltijden en iets te voedzame lunches had ik vandaag vooral behoefte aan veel groente. Mijn hoofd zei tomatensaus. De koelkast bood aubergines en rundergehakt. Het bleek een dag voor nieuwe dingen. Ik maakte als lunchmaaltijd voor het eerst aspergesoep (wat een makkie) en als avondmaaltijd een lasagne van aubergine, gehakt en tomatensaus. Dus zonder vellen deeg.

Veel mensen associëren de aubergine met Italië, maar de groente komt oorspronkelijk uit India. Dat er een link is tussen India en Italië weten de liefhebbers van Asterix en Obelix natuurlijk allang. Het Romeinse rijk dreef eeuwenlang handel met het Indisch subcontinent. De aubergine is overigens razend populair in Zuidoost-Azië, maar dan vooral de dunne variant, beter bekend als Chinese aubergine of Japanse aubergine. De kleine ronde aubergines kennen we dan weer als Thaise aubergine. Die variant is mij net te bitter. De Chinese aubergines zijn juist minder bitter. De bekende aubergines in de supermarkt hebben daarentegen wat meer pitjes – dat wat de aubergine bitter maakt – maar volgens mij is die bitterheid de laatste jaren er wel uit gekweekt.

Heel moeilijk is het niet om lasagne te maken, maar het gaat wel in een paar stappen die bij elkaar opgeteld wat tijd kosten. Het resultaat maakt dat echter ruimschoots goed. En zonder bechamelsaus, wat overigens meer een niet-Italiaans gebruik schijnt te zijn.

Lees Meer Lees Meer

Omelet Caprese is ons einde vakantie gerecht

Omelet Caprese is ons einde vakantie gerecht

Als we, al weer wat jaartjes geleden, terugkwamen van vakanties met de tent dan branden we altijd het resterende gas uit het bekende blauwe campinggastankje op door een simpele maaltijd te maken.

Dat kleine gastankje namen we vooral mee om ’s ochtends verse koffie te zetten. Belangrijk, koffie ’s ochtends, op Nederlandse sterkte. Behalve die ene keer op de camping op een helling op Isle of Skye in Schotland. De dikke mist kwam al golvend de heuvel af om de tenten op te slokken. Waterkoud en te weinig zicht: dat werd koffie drinken en ontbijten in een restaurant in Portree dat al ver voor onze ontbijtuurtjes open was. Schots ontbijt, da’s niet verkeerd.

Hoeveel gas er nog in zat was iedere keer een verrassing. Weer thuis moet het daarmee een snelle één-pits maaltijd worden. Maar het kleine gastankje geeft slechts warmte af voor een omelet voor één persoon. En daardoor was het toch altijd even spannend. Soms konden we er toch nog omeletten voor iedereen mee maken, en soms moesten we de laatste omeletten alsnog afmaken op het echte fornuis omdat het kleine gastankje leeg was.

Lees Meer Lees Meer

Hartige palmiers:
borrelhapjes uit de oven

Hartige palmiers:
borrelhapjes uit de oven

Binnen een uurtje warme hartige hapjes op tafel. En de koelkast en de oven doen bijna al het werk. Het enige dat je in huis moet hebben is bladerdeeg. Zonder bladerdeeg geen palmiers. Een rol vers bladerdeeg of van die vierkante plakken bladerdeeg uit de diepvries. Het verschil bij gebruik van deze soorten bladerdeeg is de grootte van de resulterende palmiers.

Palmiers zijn van oorsprong zoete Franse koekjes in een vlinder vorm. Palmier is Frans voor palmboom, maar het zoete hapje van suiker en bladerdeeg is ook wel bekend onder de namen palmhart, varkensoor, olifantsoor, Frans hart en schoenzool. Zo veel namen betekent dat de vorm niet precies te beschrijven is. Het blijven daarmee palmiers.

Het bladerdeeg is een must, de suiker skippen we, en de kaas en de passata zijn standaard in huis.

Lees Meer Lees Meer

Gevulde spaghetti nesten
uit de oven

Gevulde spaghetti nesten
uit de oven

Draai spaghetti slierten in een rondje en je krijgt spaghetti nesten. Ze worden vaak in de holtes van muffinblikken gebakken. De buitenkant van het nest ziet er na het bakken dan mooi recht uit.

Maar de spaghetti zelf wordt dan wel een beetje knapperig, hard dus. We kennen ze wel van een ovenschotel waar een spaghetti stukje (of een stukje van een andere pasta) niet onder de waterspiegel heeft gestaan van de tomatensaus en/of kaaslaag maar er net boven uitstak. Wij zijn er geen fan van, van die harde stukken spaghetti.

Spaghetti met een bite, al dente, die vinden we wel lekker.

Spaghetti nesten niet uit de holtes van een muffinblik maar gewoon los op een bak- of glasplaat. Een minder strakke buitenkant dat wel, maar veel lekkerder spaghetti. En door dat rondje kan je er een lekkere vulling in doen.

De helft van de spaghetti nestjes heeft een Italiaanse vulling. De andere helft kent een Nederlands tintje.

Lees Meer Lees Meer

Italiaanse torta met mozzarella, ham en yoghurt

Italiaanse torta met mozzarella, ham en yoghurt

Italië staat bekend als pasta land maar vooral in de berggebieden van Noord-Italië werd vroeger veel vaker een torta dan een pasta maaltijd gegeten. De vele tarwe die nodig is voor pasta groeit niet zo goed in de bergen, vandaar.

Er zijn inmiddels ongelooflijk veel verschillende soorten hartige cakes, taarten en quiches in Italië. En ze werden ook steeds complexer. Zo bestaat bijvoorbeeld de torta pasqualina uit de stad Ligurian uit maar liefst 33 laagjes deeg en vulling.

Dit recept is wat simpeler. Twee hartige deeglagen en daartussenin één hartige laag vulling.

Door het gebruik van buffelmozzarella, Parmezaanse kaas en Italiaanse ham is deze torta een mix van ingrediënten uit verschillende Italiaanse regio’s.

Lees Meer Lees Meer

Wat doet dat puntje aan mijn mozzarella?

Wat doet dat puntje aan mijn mozzarella?

En wel aan de waterbuffelmozzarella in bulba vorm, een bol mozzarella di bufala met die mooie porselein-witte kleur?

Mozzarella is een vast ingrediënt ook in onze insalata caprese, een voorgerecht bestaande uit mozzarella, tomaat en basilicum. Warm op brood als caprese crostini met knoflook ook erg lekker.

Maar het liefst eet ik mijn mozzarella di bufala op kamertemperatuur zonder enige toevoeging van andere ingrediënten. Puur.

En dan blijkt dat de mensheid verdeeld is, want een toch wel grote groep mensen in mijn omgeving vindt mozzarella smakeloos. Sma-ke-loos! Onbegrijpelijk vanuit mijn smaakpunt gezien. Voor mij heeft verse mozzarella een uitzonderlijke smaak met zoete en licht zoute tinten. Lekker mondgevoel door de frisse, vezelig textuur. Mozzarella is vochtig, maar niet nat, met een aroma van melkenzymen. Uniek.

De liefhebbers willen natuurlijk de authentieke en verse Italiaanse buffelmozzarella met het sinds 1993 geldende Denominazione di Origine Protetta (DOP) predicaat ”Mozzarella di Bufala Campana“. Volledig handgemaakte mozzarella bulba’s (van typisch 125-250 gram) bestaan nog steeds, maar het is zeer arbeidsintensief werk en dat zie je terug in de prijs.

Maar hoe komt de Italiaanse buffelmozzarella nu aan dat scherpe puntje? En nu we toch bezig zijn vragen te stellen, hoe zit dat met die uitstekende rand of zoom?

Lees Meer Lees Meer