mac ’n cheese variant
Pastataart zonder deeg als
mac ’n cheese variant
Vroeger was niet alles beter. Zo aten wij in onze jonge jaren eigenlijk vooral de vertrouwde Hollandse pot: vlees, aardappels, groente, en, afhankelijk van het soort vlees, jus. Ik kan me wel drie uitzonderingen helder herinneren: rijst, bami van de afhaalchinees én macaroni. Macaroni verpakt in een kartonnen doos was zo’n beetje de enige pasta die je kon kopen in de buurtwinkel. En er was ook niet veel keuze. Het was de elleboogjes vorm of niets. Nu niet meer voor te stellen met een broer die verse Oosterse gerechten maakt, maar een grote supermarkt in je directe omgeving is toch echt een latere uitvinding, laat staan de vele eet-speciaal winkels die er nu zijn.
Maar ons moeder deed wel fantastische dingen met die macaroni. De regelmatig gemaakte schotel met macaroni, ham en kaas was een eetavontuur. Die schotel is echt niet meer te evenaren volgens mijn herinnering. ‘Vers’ stond overigens niet op de verpakking van de macaroni, maar dat was helemaal niet erg want de (Zuid-)Italianen eten vooral gedroogde pasta dus we deden hartstikke buitenlands.
Nadat er andere pastasoorten beschikbaar kwamen zagen we in de loop der jaren steeds minder vaak macaroni op ons bord. Tot het helemaal verdween. De reden: pasta uit kartonnen dozen is eigenlijk yuk. Nu, vroeger niet. Het menselijk brein werkt op mysterieuze wijze. Als ik nu elleboogjes macaroni op een bord zie denk ik, ik ga karton proeven.
Daarom een pastataart met kaas, veel kaas, met pasta die niet uit een kartonnen doos komt.
Deze pastataart zonder deeg is het lekkerste als je flinke trek hebt. Hoewel de resten ook de dag erna koud heel lekker zijn.
…