Archief van
Tag: Project Y(uk!)

Een student kiest orzo met surimi en snijbonen

Een student kiest orzo met surimi en snijbonen

Reacties 0 reacties

Surimi is een aparte keuze, we eten altijd herkenbare vis. Surimi is nog nooit in onze keuken geweest. En juist daarom gekocht, werd mij verteld.

Echte surimi is vis klaargemaakt volgens een eeuwenoude Japanse methode. De populaire in plastic verpakte surimi van de supermarkten is van recentere datum. Die is in Japan uitgevonden in 1975. Vaak beschimpt omdat het ook wel bekend staat als nep krab. Maar surimi bevat hooguit 10% krabbenvlees en nog vaker alleen maar krabaroma. Het smaakt ook helemaal niet naar krab. Wil je krab proeven moet je krab kopen. Surimi koop je om de surimi smaak, visachtig en zoetig. Heel anders dan bijvoorbeeld de vers gemaakte surimi in een Japans restaurant.

De supermarkt surimi wordt vaak gemaakt van soorten witvis die zelf niet uitblinken in smaak. Alle niet witte delen van een witvis worden verwijderd en het witte vlees wordt vervolgens fijn gemaakt – surimi betekent fijngehakt vlees. Met vermalen is op zich niets mis mee: gehakt is vermalen vlees. Maar het visvlees wordt vervolgens nog een paar keer gewassen tot alle smaak er echt uit is verdwenen. Daarna wordt het met zetmeel, krab(aroma) en andere toevoegingen in staafjes geperst die door moeten gaan voor imitatie krabpoten. Vervolgens worden de staafjes een paar minuten gekookt en ziedaar, surimi, verkocht als visproduct met krabsmaak.

Orzo, ook wel verkocht onder de namen risoni of riso, is pasta in de vorm van een rijstkorrel. Traditioneel bedoeld voor in de soep, maar daar heeft een student natuurlijk geen boodschap aan. Na het koken wordt het dit keer nagebakken in een koekenpan. Uiteraard met een voorgesneden groente, snijbonen dit keer.

…

Lees Meer Lees Meer

Indiase roereieren

Indiase roereieren

Reacties 0 reacties

Ja, ik weet het. Niet het meest spannende recept. Misschien eerder de registratie van een poging tot.  Maar dus wel supersnel en handig in het geval van een sporadisch slecht gevulde koelkast. En voor de volgers: ja, ik heb weer een tomaat gegeten!

Het is eigenlijk een Indiase uitvoering van  scrambled eggs, roereieren dus. Als ik het niet in de wok had gedaan, maar in een platte pan en niet had geroerd, was het een Indiaas omelet geweest. Weet niet of ze die daar zo kennen, ik heb in ieder geval nog nooit een omelet gegeten in een Indiaas restaurant.
Een gewoon gebakken ei leek mij in ieder geval wat saai naast de pompoencurry. En een gekookt ei is zooooooo ontzettend vorige week en met die ene tomaat in de koelkast moest ik toch ook nog wat doen. Op een spitskool na was ik ook wel door mijn groenten heen.

Nu ben ik toch al slecht in kleuren en heb ik dus vaak niet door wat voor kleur iets is, maar deze zag ik aankomen. Zeker na de brinta-achtige kleurschakering van de bloemkoolsoep. Direct gevolg van het ruime gebruik van gemalen korianderzaad en komijn. Dus ik dacht: laat ik er eens kurkuma aan toevoegen, dat kleurt al weer wat vrolijker. Nu fotografeert dat met dat kunstlicht uiteindelijk ook niet fantastisch, maar volgens mij kan het qua kleur er mee door (zeg ik als halve kleurendove). En volgens mij gaat het uiteindelijk om de smaak. Schijnt. Heb ik wel eens gehoord.

…

Lees Meer Lees Meer

‘Tomatensoep met Vallend Ei’

‘Tomatensoep met Vallend Ei’

Reacties 0 reacties

Tomato Egg Drop Soup, ook wel Tomato Eggflower Soup. Vertaal dat maar eens naar het Nederlands en laat het dan nog logisch klinken. Tomatensoep met Vallend Ei of Tomatensoep met een Bloem van Ei. Als ik zo op internet kijk is de tomatensoep één van de versies van de Egg Drop Soup. Dat is trouwens de Google-vertaling naar het Nederlands van Egg Drop Soup, Egg Drop Soup. Niet echt creatief dus. Het ‘Egg Drop’ verwijst naar de manier waarop je het ei verwerkt in de soep. Je laat een licht geklutst ei in een dunne continu straal in de soep vallen terwijl je roert. Daardoor ontstaat een fraai patroon van eierslierten. En dat patroon noemt men ook wel eggflower.

De soep past in mijn zoektocht naar een lekkere maaltijd met tomaat, onderdeel van Project Y(uk!). Bij de eerste poging speelde ik een beetje vals, de tomaten werden namelijk helemaal doodgekookt in een garnalencurry. Maar het was voor mij toch al een kleine overwinning om verse tomaten te gebruiken in plaats van ingeblikte. Bij de volgende keer wilde ik toch wel een stapje verder gaan. Al werd op Twitter bij een foto van de eerste tomatensoeppoging opgemerkt dat ik de tomaat wederom goed verstopt had. Dat klopte ook wel, want je kunt niet voorzichtig genoeg zijn met tomaten ;-). Voor de tweede poging heb ik dan ook twee tomaten gebruikt. Het is een ongebonden soep, dus het ziet er sowieso wat waterig uit. Maar de stukjes tomaat zijn duidelijk te herkennen.

…

Lees Meer Lees Meer

Garnalencurry uit Goa

Garnalencurry uit Goa

Reacties 0 reacties

Onlangs gaf ik mijzelf de uitdaging een aantal dingen te eten waarvan ik ooit had besloten dat ik ze niet lekker vond of zelf niet lustte. Vandaag de aftrap met de tomaat. Tomaten vind ik een beetje vies nl. Ze voelen raar, ze ruiken raar en ze smaken raar. Tomaten eet ik in een fles Heinz of als puree. Of uit een blik. En uitsluitend omdat het recept er om vraagt. Maar proeven wil ik het eigenlijk niet. Noem het een gemis of zelfs een gebrek. Het heeft niet aan mijn opvoeding gelegen, want mijn moeder heeft het echt geprobeerd. Iedereen bij ons thuis at ook tomaten, behalve ik dus. Tot nu. Maar ik moet eerlijk zijn, een blote tomaat is natuurlijk wel een stap te ver. Daar begin ik niet aan. Misschien later, als ik groot ben. Op dit moment in de tijd is het van eminent belang dat de tomaat dood is. Ik wil geen risico lopen.

Als je heeeeeeeeeeeel goed naar de foto kijkt, zie je de tomaat. Maar ik neem het je niet kwalijk als je ‘m niet ziet. Maar hij zit er in, twee zelfs. Twee dikke, vette vleestomaten.

  …

Lees Meer Lees Meer

Yuk!

Yuk!

Reacties 6 reacties

Tijd om een uitdaging aan te gaan. Er zijn nl. een aantal dingen die ik niet lekker vind, jawel, zelfs vies vind. Zeker als ik ze bloot eet. En dat terwijl horden mensen om mij heen het wel lusten, sterker nog, het heerlijk vinden. Tot begin dit jaar had ik dat, of beter, had ik gedacht dat te hebben met spruitjes. Maar wat blijkt, die vind ik dus vreselijk lekker [receptje].

Nu ga ik zoute haring echt niet lekker vinden. Ga ik dus ook niet proberen. Daarvoor gruwel ik er net iets teveel van. En hetzelfde geldt voor koffie of chocolademelk. Yuk! De lucht alleen al! En verklaar mij maar voor gek, maar ik eet dus geen tomaten, behalve die dode tomaat uit de fles. En af en toe eens wat puree. Of wat andere ingeblikte tomaat die verdwijnt in een groter geheel. Een afgeleide als soepje smaakt ook prima, maar puur, dus een blote tomaat, komt er bij mij niet in. Het is ook de hele textuur van dat ding dat me niet aanstaat. Ligt het op een broodje, dan schuift het snel naar de rand van het bord.
Maar ja, het irriteert me wel een beetje dus.

Tijd om een lijstje te maken met dingen die ik niet lust of lekker vind, maar waar ik wel een serieuze poging wil doen om toch nog eens te proberen. Koffie, chocolademelk en zoute haring zijn in ieder geval uitgesloten. En After-Eight trouwens ook! Dat zouden ze eigenlijk gewoon moeten verbieden! Pepermunt hoort in de vorm van het hoofd van Wilhelmina in je mond te verdwijnen, niet geperst tussen chocola. En over olijven twijfel ik nog, dus die mogen op het lijstje.

Dus laat ik er maar meteen een projectje van maken, dan weet ik zeker dat ik het ook daadwerkelijk ga doen. Het sluit overigens ook wel aan bij mijn lijstje ‘Moet ik nog doen!’ aan de rechterzijde, maar dat zijn dingen die ik nog nooit heb gemaakt en dus een keertje wil proberen.

…

Lees Meer Lees Meer