Archief van
Tag: rundergehakt

Gehaktballen met mais-chips erin

Gehaktballen met mais-chips erin

Dat van die chips moet je tegenwoordig wel voluit schrijven. Mais-chips dus. Want je hebt ook aardappelchips, groentechips, chips met kaassmaak (cheese puffs, sinds 1948) en kaaschips.

Door de chips te verkruimelen zijn ze makkelijk te verwerken in gehakt. Langskomende kinderen zijn er dol op. En stiekem, volwassenen ook. De variatie is meteen enorm. Salt & vinager chips brengt een totaal andere smaak met zich mee dan nacho chips, om maar eens 2 voorbeelden te noemen waar wij regelmatig gehaktballen mee maken. Chips zelf maken is ook leuk. Ook in de oven worden ze lekker en knapperig.

Ook nacho chips zijn makkelijk zelf te maken door kleine mais-tortilla’s in 6 driehoekjes te snijden, ze te frituren of in de oven knapperig te laten worden, en dan met kaas te bedekken. Nacho’s worden toegeschreven aan Ignacio Anaya (bijnaam ‘Nacho’) uit Noord-Mexico, bedacht rond 1943 door gefrituurde stukken mais-tortillas te bedekken met gesmolten cheddar kaas en schijfjes jalapeño pepers.

Gekocht als chips bij de super zit er volgens de ingrediëntenlijst kaassmaak (maltodextrine, weipoeder) in en kaaspoeder. Kaaspoeder wordt gemaakt door (harde) kazen te smelten samen met fosfaten, citraten en water, daarna de kaas te dehydrateren en vervolgens te drogen. Ik heb zo’n idee dat er in die nachos cheese flavour chips niet geweldig veel echte kaas zit.

Veel recepten die chips in het gehakt verwerken kiezen voor weinig chips. 10 gram chips per 100 gram gehakt, of nog minder, is vrij normaal zo te zien. Nou, daar denken wij anders over. Verdubbelen! En wel met nacho chips, dus, dit keer. Die we regelmatig eten in onze nacho-bonen maaltijd.

Lees Meer Lees Meer

Saucijzenbroodjes

Saucijzenbroodjes

Veel makkelijker wordt het volgens mij niet: saucijzenbroodjes. BroeR eet overigens liever een geen-saucijzenbroodje, wat ik overigens prima snap. Zelf maken is makkelijk, mits je voorverpakte bladerdeeg uit de vriezer of de koeling gebruikt. Wil je zelf bladerdeeg maken, dan wordt het een iets complexer verhaal.

Mijn eerste saucijzenbroodje at ik waarschijnlijk in Deventer. Als ik met mijn moeder in de stad boodschappen aan het doen was en we langs de HEMA liepen, vroeg ze of ik een saucijzenbroodje wilde. Welke puber zegt daar nee tegen? In mijn vega-jaren at ik overigens seitanbroodjes, te verkrijgen bij de groene winkel in het dorp waar ik woonde. Seitan is een Japanse uitvinding en feitelijk niets anders dan een bonk gluten, op smaak gebracht in een bouillon van sojasaus, kombu en gember. En perfect als vervanger van vlees in de saucijzenbroodjes. Ook toen ik weer vlees begon te eten, at ik nog wel eens een seitanbroodje. Intussen kom ik er niet meer in de buurt en eet ik een paar keer per jaar een saucijzenbroodje. Wees gerust, saucijzenbroodjes zijn nooit deel uit gaan maken van mijn schijf van vijf. Maar af en toe is het best lekker, vooral als je in de voorjaarskou buiten aan het werk bent en behoefte hebt aan iets warms en hartigs. Probleem is alleen dat veel saucijzenbroodjes helemaal niet lekker zijn. Zompig en klef of droog en flauw. De saucijzenbroodjes die tegenwoordig in de bakken liggen bij de meeste supermarkten laat ik graag links liggen. De lekkerste broodjes haal je, denk ik, bij de bakker, al zit daar uiteraard ook wel verschil tussen. Zelf maken is makkelijk en helemaal als je de vierkante plakjes diepvriesbladerdeeg gebruikt. Het leuke is natuurlijk dat je kan variëren met je gehakt en vooral met je smaakmakers. Ik ben zelf overigens wel benieuwd hoe de broodjes zouden smaken met bonenpuree of refried beans, eventueel met wat kaas…

Lees Meer Lees Meer

De eerste keer: worstjes maken

De eerste keer: worstjes maken

Voor onze ouders was het vroeger gewoon dat er jaarlijks een varken werd geslacht en dat er thuis worst werd gemaakt, maar ook bijvoorbeeld hoofdkaas en balkenbrij. Ook de kinderen in het gezin werden daarbij betrokken. Ik zie de twinkeling in de ogen van onze moeder als ze er over vertelt. De balkenbrij staat nog steeds op de gezamenlijke planning van BroeR en mij, maar een generatie en ruim 70 jaar later maakte ik onlangs voor het eerst zelf worst met een vriend. Het vlees was afkomstig van een zelf geslachte koe (niet door ons uiteraard) en de darmen waren afkomstig van een vriendelijke slager bij de groothandel. Toen hij hoorde dat we voor het eerst worst gingen maken, kregen we van hem een varkensdarm mee. Zomaar, gewoon om te proberen. Die man weet in ieder geval wat klantenbinding is. En in het kader om zoveel mogelijk van een geslacht dier te gebruiken, sprak mij het gebruik van varkensdarm in plaats van kunstdarm wel aan.

Geheel tegen mijn natuur gingen we aan de slag zonder ons fatsoenlijk ingelezen te hebben. Dat ging vanzelfsprekend gepaard met veel discussie en getheoretiseer, zowel in de groothandel als in de auto als tijdens het bestuderen van de darmen in een bakje lauwwarm water. Na, wat wij dachten, alle opties te hebben afgewogen, moest het gaan gebeuren. Allereerst werd de darm dus voorzichtig schoongespoeld. Hierdoor wordt het zout verwijderd dat gebruikt is voor de conservering van de darm. Hou je darm over, dan kun je deze in principe weer met zout conserveren. Maar weet wel dat de darm een goede voedingsbodem is voor allerlei bacteriën op het moment dat het ontzout. Beter is het om eventueel de darm voor het ontzouten door midden te knippen en de rest te bewaren. Wij besloten enkele uren later in al onze amateurwijsheid geen risico te lopen en van de ontzoute darm het restant weg te gooien. Les 1.

Lees Meer Lees Meer

Spaghetti and meatballs

Spaghetti and meatballs

De vaste bezoeker weet wellicht nog wel dat de enige goeie tomaat een tomaat in de soep is of in, jawel, een fles ketchup. Smaken verschillen nu eenmaal. Feit blijft dat ik verse tomaten niet blief. Toch is het verrassend hoe vaak ik tomatensoep maak van verse tomaten, toch minstens twee keer per maand. Ik gebruik dan San Marzano, Roma of kerstomaten. Afhankelijk van prijs en beschikbaarheid. Voor een eenvoudige tomatensaus gebruik ik vaak dezelfde basis, enkel voeg ik meestal iets minder bouillon of water toe. Je kunt er ook voor kiezen de uien weg te laten.

De meeste mensen associëren spaghetti met gehaktballen waarschijnlijk met de traditionele Italiaanse keuken. Echter stamt het gerecht uit de Amerikaanse migrantenkeuken. In Italië zul je het gerecht niet vinden. In mijn ‘De zilveren lepel’ tal van recepten met polpette, maar zonder tomatensaus. Bovendien zijn de gehaktballen niet veel groter dan een pingpongbal, vaak zelfs kleiner. En zijn de gehaktballetjes niet enkel van vlees, maar een combi van aardappel, ansjovis, spinazie  of ui. Dit terwijl de ons bekende variant voornamelijk bestaat uit gehakt en is de omvang van de bal aanzienlijk groter dan een flinke knikker. De oorsprong van deze verschillen liggen in de economische omstandigheden waaronder de gehaktballen werden gemaakt. In Italië was er een grote armoe en mensen schraapten als het ware hun eten bij elkaar. Logisch dan ook dat een gehaktbal een mengeling werd van ingrediënten.
In Amerika, land of plenty, was er een overvloed, in ieder geval zeker vergeleken met het leven in Italië. En er ontstond een andere eetcultuur, weliswaar voor de Italiaanse immigranten met een traditionele basis, maar die wezenlijk verschilde van de keuken in Italië. Zo was in het oude vaderland het vlees schaars, terwijl in Amerika er vlees in overvloed was. Niet vreemd dus dat de gehaktballen groter werden en niet meer gecombineerd hoefden te worden met allerlei groenten of brood. De broodkruimels in de gehaktballen zijn overigens wel gebleven. Ze zorgen voor een zachte en sappige gehaktbal.

En de saus? De marinara stamt uit Napels en de naam komt van het woord marinaro, wat zeeman betekent. Het is van oorsprong een snel te bereiden tomatensaus op basis van olie, knoflook en tomaten.
In Amerika waren ingeblikte tomaten voor Italiaanse immigranten, samen met spaghetti, het enige bekende voedsel dat ruim voorradig was. Het is geen wonder dus dat de gehaktballen in een rode saus verdwenen.

En omdat het zo eenvoudig en snel te maken is, toch ook hier weer een tomatengerecht op tafel…

Lees Meer Lees Meer

Beef cakes

Beef cakes

Al dat gebak van mijn BroeR leidt de aandacht af van die lekkere oosterse hapjes op dit blog. Dus laat de BroedeR-twist beginnen.

Hoewel niet caloriearm bedacht ik mij na het zien van de foto in het kookboek dat onderstaande beef cakes binnenkort gemaakt moesten worden. Afkomstig uit de reeks kookboeken van Terry Tan over China. Beetje aangepast aan mijn smaak, strikt genomen is het niet enkel beef, maar ook een beetje pork.

Beef cakes

Lees Meer Lees Meer

Perkedel pan

Perkedel pan

Ik maakte het al een week geleden, maar verder dan een fotootje van mijn dagelijkse maaltijd on-line zetten kwam ik afgelopen week niet. Ooit ontdekte ik de perkedel pan toen ik te lui was om Indische gehaktballen te maken. Heel lekker, maar gehaktballen draaien is niet mijn hobby. Perkedel pan is daarentegen geen werk. Je mikt de boel bij elkaar en hup, in de oven ermee. Zowel warm als koud lekker en ook op brood niet te versmaden 🙂 Ook handig bij een Indische rijsttafel, want het scheelt weer een pan op het fornuis. Niet per se snel, maar wel makkelijk dus.

Lees Meer Lees Meer

Gebakken gevulde courgette

Gebakken gevulde courgette

Aubergine, komkommer, courgettes, sugar snaps, shanghai bok choy, haricots verts en bloemkool in de koelkast. Ienemienemutte… Ik zie de komkommer en denk aan vullen. Ik zie de courgette en denk ‘dat moet daar natuurlijk ook mee kunnen!’. De vulling is een mix van die van de gestoomde rundvleespasteitjes en die van de gevulde komkommer. Moet kunnen toch?

Je bakt de courgette kort aan beide zijden, schroeit het als het ware dicht en stoomt hem daarna gaar. Daardoor blijft het heel sappig. Errug lekker!

Lees Meer Lees Meer

Gestoomde rundvleespasteitjes

Gestoomde rundvleespasteitjes

Ik ben niet van het varkensgehakt, dus als ik gestoomde pasteitjes maak, gebruik ik (mager) rundergehakt. Misschien ietsiepietsie droger  (want minder vet), maar zelf vind ik dat niet erg. Bovendien zijn er ook nog de dipsausjes die voor het nodige vocht zorgen.
Chinese pasteitjes met rundvlees heten, volgens mij, Ngau Yuk. Een echt recept heb ik niet gevonden, maar ik heb wel eens gelezen dat er waterkastanjes en stukjes gedroogde mandarijnschil in zitten. Nu heb ik al een tijdje een zakje gedroogde mandarijnschillen in de kast liggen, maar nog niet gebruikt… Komt nog wel een keer.

Mijn recept is eigenlijk een variant op die met varkensvlees. Geen idee of het op echte Ngau Yuk lijkt, maar het smaakt goed en ik heb er ook nog geen klachten over gehad :-).

Lees Meer Lees Meer

Gestoomde gehaktballetjes met rijst

Gestoomde gehaktballetjes met rijst

Je hebt van die dagen waar je al een week van te voren naar uit kijkt, van die dagen dat je denkt: lekker rustig. En uiteindelijk is dat dan nooit zo. Die dag noemen ze zondag.

Allereerst moest ik vandaag een nieuwsbrief maken, terwijl ik dat eigenlijk vrijdag al had moeten doen. Uiteindelijk zonder al te veel moeite gedaan en in afwachting van een briljant idee, bedacht ik mij dat ik mijn keuken en badkamer moest schoonmaken. Niet zomaar schoonmaken, maar serieus boenen. Waarom ik dat dacht? Geen idee. Het stemmetje in mijn hoofd zei dat het moest.
Traditiegetrouw vervloek ik mijzelf tijdens het schoonmaken en boenen en ga dan ook allerlei dingen bedenken die ik in plaats daarvan had kunnen doen. En als je in de keuken bezig bent, ligt eten wel heel erg voor de hand. Een snelle blik in de koelkast volgde. In de planning lag om runderpasteitjes te maken, maar dat plan ging gelijk over boord. Het duurde immers nog een eeuwigheid voordat het avondeten was, bovendien had ik het deeg nog niet ontdooid. Dan maar wat anders. Ik had eens een keer een plaatje gezien van gehaktballetjes, bedekt met rijst. Een blik in allerlei kookboeken leverde niet veel op. Dus bedacht ik dat ik het recept voor de rundvleespasteitjes (volgt later) best kon ‘omkatten’ tot gehaktballetjes. Aangevuld met wat oestersaus om de boel wat smeuïger te maken, aangezien ik mager rundergehakt gebruikte en bang was dat de balletjes uiteen zouden vallen.

Lees Meer Lees Meer