Archief van
Tag: wraps

Stevig ontbijtje met tortilla, ei, ham en kaas

Stevig ontbijtje met tortilla, ei, ham en kaas

Na afloop van een tortilla/wrap maaltijd waren er tortilla’s over. Die doen we dan normaal gesproken in de vriezer. Maar dit keer werd gemeld “leg maar in de koelkast, maak ik morgenvroeg iets mee”. Onze nieuwsgierigheid was gewekt, maar de student meldde alleen maar “wat, dat zien jullie morgen wel”.

Later bleek dat het was gezien op reddit, op een food subreddit met filmpjes. Blijkbaar werd het voor het eerst gemaakt door chef koks, maar dan als thuisontbijt. Het zal wel. Maar toegegeven, een ei op deze manier verwerken in een wrap is wel heel makkelijk. Geniaal zelfs. Ook nog eens eten zonder morsen, wat bij een normale wrap altijd een uitdaging is.

Tortilla, ei, kaas en ham. Uit een koekenpan die net zo breed is als de tortilla.

Vooral geniaal door de manier waarop je een ei in een tortilla krijgt. Alleen daarom al.

Lees Meer Lees Meer

Geroosterde kikkererwten voor bij de wraps

Geroosterde kikkererwten voor bij de wraps

Kikkererwten. Meestal geassocieerd met een milde en licht nootachtige smaak. Wij vinden dat eigenlijk wat te positief gesteld. Kikkererwten zitten vol met gezonde moleculen, dat wel, maar die dragen niet veel bij aan de smaak. Als wij een notensmaak willen dan eten wij noten, wel zo direct.

Maar ons grootste probleem met kikkererwten is niet de smaak. Het is de textuur. Of beter geschreven, het gebrek aan textuur: zacht zonder echte bite. Het gebrek aan textuur buiten we daarom massaal uit. Ook Nederland maakt hummus, gepureerde kikkererwten. Een dip zonder enige bite en met alleen kikkererwten nog steeds zonder veel smaak. Kikkererwten in een maaltijd, je moet juist smaak toevoegen. Bij de hummus doen we dat met sesamzaadjes (voor de tahin), knoflook en citroensap. En in een salade doen we dat bijvoorbeeld met gember, limoen, balsamico en pimentón de la vera.

Kikkererwten krijgen wel veel meer textuur als je ze roostert. Uiteraard met wat kruiderij. Door velen dan gebruikt als borrelhapje. Hebben wij ook eenmalig geprobeerd: niet lekker genoeg.

Het lukt beter als onderdeel van een maaltijd, dit keer met wraps. En hier alleen cayennepeper als kruiderij gebruikt bij de kikkererwten omdat de rest van de smaak uit andere ingrediënten komt.

Geroosterde kikkererwten: kikkererwten met een bite.

Lees Meer Lees Meer

Chili con carne

Chili con carne

Chili con carne oftwel chilipepers met vlees, vindt zijn herkomst in het voormalige Nieuw-Spanje, een onderdeel van het Spaanse koninkrijk in de Nieuwe Wereld, dat zich uitstrekte van het huidige Costa Rica tot aan Colorado en Kansas. Ver voorbij Texas in ieder geval, waar waarschijnlijk de bron ligt van het oorspronkelijke recept, bestaande uit chili, gedroogd vlees, tomaten en ui.

Er zijn verschillende verhalen hoe het oorspronkelijke recept is ontstaan, maar ongetwijfeld het meest tot de verbeelding sprekende verhaal is een Indiaanse legende over ‘La Dama de Azul’, de vrouw in het blauw. Deze Spaanse non zou in de zeventiende eeuw als eerste het recept op papier hebben gezet. In trance verliet ze haar lichaam en preekte het christendom aan de inwoners van het zuidwesten van de huidige Verenigde Staten. Het bijzondere is dat de non Spanje nooit heeft verlaten, maar Spaanse missionarissen en koning Filip IV geloofden dat de non ‘La Dama de Azul was.

Vast staat in ieder geval dat begin achttiende eeuw de eerste varianten van chili con carne verschenen. Halverwege de negentiende eeuw maakten cowboys en avonturiers gebruik van zogeheten ‘chili bricks’, bestaande uit geperste blokken gedroogd (buffel)vlees, vet, peper, zout en chilipepers. Onderweg konden deze blokken ‘chili’ in water worden opgelost voor een voedzame maaltijd.

Begin twintigste eeuw verschenen de eerste ‘chili joints’ in Texas. Vaak niet meer dan een ruimte met een paar tafels en wat stoelen en waar de keuken zich achter een groot laken bevond.

Wanneer zwarte bonen en kidneybonen in het gerecht zijn gekomen is niet helemaal duidelijk. In de negentiende eeuw waren bonen in blik al gemeengoed en goedkoop verkrijgbaar.

Anno 2015 bestaat chili con carne in tal van vormen. Met bruine bonen (naar het schijnt de Californische variant), met kaas, met mais of met koriander en ga zo maar door. Het is een ideale eenpansmaaltijd en verwarmend in de wintermaanden. Te eten in de vorm van burrito’s, met rijst of met aardappels. Of gewoon met brood. Bovendien is er makkelijk een vegetarische maaltijd van te maken als je dat zou willen, oftewel chili sin carne. Het leuke van Chili is dat je er makkelijk je eigen draai aan kunt geven.

Lees Meer Lees Meer

Hoe een student een maaltijd kiest

Hoe een student een maaltijd kiest

Daar loop je dan. Achter de student de supermarkt in. Hij gaat maaltijden kiezen en ingrediënten kopen. Een gratis inkijkje in een studentenhoofd.

Bij vele supers kom je als eerste langs de groenten. De zogenaamde kant-en-klaar maaltijden worden overgeslagen. Hier wordt een plusje gescoord. Helemaal als er wel een rode paprika wordt gepakt. De groenten waar nog iets aan moet gebeuren, zoals wassen en snijden, worden allemaal gepasseerd. In plastic verpakte al gesneden sla, dat gaat in de winkelwagen. En voor morgen geschilde bospeen. Goede keuzes, maar het is duidelijk, zelf groenten koken is niet favoriet.

Volgende stop is de aardappelvervanger. Want aardappelen in herkenbare vorm, dat is geen studentenvoer. We passeren de verse en gedroogde pasta’s zonder enige actie. Verrassend want pasta’s zijn zeer populair bij ons. Richting de wraps gaan de voetstappen. En zowel mais- als tarwetortilla’s verdwijnen in de winkelwagen.

We slaan ook de kant-en-klare vleeswaren over. In plaats daarvan worden speklappen gepakt. Geen voorgesneden reepjes informeer ik enigszins voorzichtig, voor het gemak? Nee, daar komt tijdens het bakken raar wit spul uit. En speklapjes zijn gewoon lekkerder. Mmmm. Zou er dan toch zo iets als een culinaire opvoeding bestaan waarvan iets is blijven hangen? De speklappen zijn voor morgen wordt gemeld. Ander vlees voor vandaag is nog nodig. Maar we verlaten nu de vleesafdeling … .

Eerst de kaas. Old Amsterdam, al geraspt in een plastic zakje, zo dat scheelt weer werk. In het voorbijgaan wordt ook appelmoes meegenomen.

We slaan af naar de rookworsten. Tortilla’s, sla en rookworst. Iemand is in ieder geval creatief. In ons huis mag elke combinatie: van proberen en variëren komen lekkere maaltijden. Er wordt voor de Gelderse rookworst gekozen. Dat doet me dan weer deugd, want dat is de lekkerste.

Onverwacht smakelijk, rookworst met oude kaas in maistortilla’s. En niet op de foto is het bord met sla die ook helemaal leeg werd gegeten. Kudos. Na de maaltijd werd wel gemeld dat die paprika alleen voor ons was, die werd anders niet gekocht.

Lees Meer Lees Meer