Waffle taco = gevouwen wafel met taco-vulling
Voluit: waffle taco = dubbelgevouwen wafel met een vulling die normaal in taco’s zit. Hier zwarte bonen, tomaat, ui, knoflook, roerei, kaas en chipotle sauce. Zo, dan is alvast bekend wat erin gaat zitten. En doe je er teveel in dan mag het een loaded waffle taco heten. Vrij standaard, bovengenoemde ingrediënten als keuze in een vulling voor een ontbijt-taco, maar nu zonder een taco als omhullende. De omhullende is een wafel. Dan wordt het apart.
Het is onduidelijk wie de eerste waffle taco maakte. Dat bekende taco restaurant, te beginnen met een ’taco’ en eindigend op ‘bell’, introduceerde in 2014 met veel tromgeroffel een waffle taco als ontbijt: een gebakken wafel met een vulling van roerei, kaas en vlees. Met een siroop in een bakje ernaast geserveerd. Het is een ontbijt niet waar. Ze maakten er ook reclamefilmpjes van, voor op TV.
De ontvangst was niet onverdeeld positief, al waren er zeker ook positieve reacties. Je had de keuze tussen bacon en kleine worstjes als vleesingrediënt in de vulling, en zo te lezen in fora en blogs uit die tijd kregen die ook regelmatig negatieve recensies. Gemixte reacties dus.
In ieder geval was de waffle taco een klein jaartje later al weer van het menu verdwenen. De opvolger was de taco biscuit. De wafel was vervangen door een grote platte biscuit, gemaakt met karnemelk, en een vulling van bijvoorbeeld worstjes, bacon, eieren en kaas. Klinkt hetzelfde op de omhullende na, toch?
Dat zegt op zich nog niet zoveel over wel of geen succes van de waffle taco zelf. Elk fast-food restaurant varieerde in de tijd nogal met de toch beperkte menukaart, op de echte eigen klassiekers na. Maar hier speelt waarschijnlijk nog iets anders. Alles overwegende denk ik dat het niet zozeer de ingrediënten waren die de switch van waffle taco naar taco biscuit veroorzaakten. Tijd en uiterlijk wel!
Het zullen sowieso wafels zonder gist zijn geweest. Beslag met gist maken kost 30 tot 40 minuten. Dat lijkt me teveel voor een fastfoodrestaurant. Een productie afweging klinkt logischer. Die wafels moeten er ook nog eens altijd weer perfect uitzien. Een beetje te weinig van het natte beslag in een ijzer veroorzaakt een wat misvormde wafel, die kan je niet meer serveren in een restaurant. Teveel beslag en het loopt uit het wafelijzer.
Die problemen spelen bij een ronde biscuit helemaal niet. Het steviger beslag voor een biscuit kan je altijd in een ronde vorm duwen. Als de diameter dan 2 millimeter kleiner is dan de standaard diameter valt dat niemand op. Er is ook geen verlies aan beslag.
En er zijn geen ijzers die schoon gemaakt moeten worden. Biscuits kan je op een vlakke plaat maken die veel makkelijk schoon te maken is dan een wafelijzer. Met biscuits haal je makkelijker een hoge omzet zonder de arbeidsintensieve maak- en schoonmaakacties die horen bij wafels.
Wat het fastfoodrestaurant wel deed, omswitchen van wafel naar biscuit, doen we hier niet. De combi van tomaat, ui en knoflook afgekeken van de basis van een pico de gallo salsa. Die pico de gallo wordt normaal gesproken op kamertemperatuur bij taco’s genoten, maar hier wordt de combinatie warm in de gevouwen wafel geserveerd.
Waffle taco it is, met een vulling bestaande uit zwarte bonen, tomaat, ui, knoflook, roerei, kaas en chipotle sauce.
