In het geval van een zakenreis naar Noordwest-Duitsland, België, Noord-Frankrijk of Luxemburg, dan werkt(e) de auto steeds het snelste. Geen uren wachten op vliegvelden, niet van te voren en ook niet later tot de koffers eindelijk arriveren, geen reistijden naar en van het start station, geen overstaptijden van de ene naar de andere trein en geen lange taxiritten tussen stations en afgelegen industriële terreinen.

Na al die tijd weten daardoor collega’s inmiddels wel wat ze kunnen verwachten voordat we na 2 of 3 vergaderdagen weer huiswaarts kunnen gaan. Na de laatste vergadering wordt er actief naar een grote supermarkt gezocht en worden er boodschappen gedaan: speurend naar ingrediënten die niet of niet gemakkelijk (in onze omgeving) in Nederland kunnen worden gekocht. De opgevouwen koeltas uit de zakenkoffer gehaald en de lokale lekkernijen (kaasjes!) blijven keurig koel. Tenminste in de herfst en winter.

In de lente en zeker in de zomer, op vakantie, dan gaat het anders. Kaasjes kunnen niet zo goed tegen warmte en zeker niet tegen tropische temperaturen. De nadruk ligt dan meer op andere producten. In Engeland bijvoorbeeld potjes mint sauce. In Frankrijk meestal cider en uit de Elzas wijnen die direct bij de wijnboeren worden gekocht. Uit Italië vroeger wel eens verse pasta’s meegenomen uit hele kleine winkeltjes aan huis, waar je geholpen wordt door al wat oudere mama’s. Verse pasta verpakt in papieren zakken, ook tortellini soorten. Maar dat vond de douane op Schiphol niet zo geweldig. Sindsdien ligt de nadruk op gedroogde pasta, vooral als we in Duitsland zijn.

Pasta in vormen die je in eigen land heel soms in een delicatessenwinkel of Italiaanse specialiteitenzaak ziet liggen. Want in onze supers vind je vooral veel zakken met penne, al uovo, met spelt of een volkoren variant. Idem voor spaghetti. Tuurlijk zijn er nog wat soorten, maar hoewel de merken verschillen per super en groothandel, het blijven de usual suspects: lasagne, fusilli, linguine, rigatoni, pipe rigate, tagliatelle, orzo en tortellini. En dan zijn de schappen die bestemd zijn voor de pasta al bijna vol. Keuzes, zeker, maar al jarenlang dezelfde keuzes met minimale variaties. Nog wat kleine hoeveelheden van andere soorten, bijvoorbeeld 3-kleuren pasta voor in de koude salade. Dat is het wel zo’n beetje en dat terwijl er zo ontzettend veel meer lekkere soorten zijn.

In Duitsland recent weer mogen genieten van veel meer plankruimte voor pasta. Met veel minder penne en spaghetti en veel meer plek voor vele andere soorten. Minder pasta per soort en meer soorten per schap. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen. Je grijpt inderdaad wel eens mis in Duitsland als een soort tijdelijk is uitverkocht of nog niet is aangevuld, maar de variatie is veel groter. Die variatie aan pastasoorten slaan we dan ook massaal in. Gedroogde pasta is lang houdbaar en een koeltas is niet nodig tijdens de thuisrit. Grote boodschappentassen liggen tijdens de vakanties opgevouwen in de kofferbak te wachten op die thuisreisdag.

Die gewoonte om veel soorten pasta uit het buitenland mee te nemen heeft ons van de mede-blogger de geuzennaam pastatoeristen opgeleverd. Die dragen we uiteraard met trots. Thuis is dan alleen door de overdaad aan verschillende pasta’s een maaltijd wel eens lastig te kiezen. Hoezo luxeprobleem? Keuze, leuk!

We nemen uit Duitsland ook altijd wat Spätzle mee, en wel de gedroogde vorm. Je kan waarschijnlijk lang twisten of Spätzle een pastasoort is. In Duitsland ligt het in de schappen met pasta. Spätzle is dan simpelweg een Duitse pastasoort, tenminste de gedroogde vorm. Maar puristen vinden gedroogde Spätzle noch pasta, noch noodles. Gedroogde Spätzle zit in een eigen categorie en smaak ook heel anders dan zelfgemaakt Spätzle. Zelfgemaakte Spätzle zit ook in een categorie op zichzelf.

Wij nemen altijd de Bauern Spätzle versie mee terug. Gemaakt van Hartweizengrieß, harde tarwegries, en verse eieren. De hoeveelheid ei verschilt per merk. Maar er zijn veel meer soorten en vormen Spätzle te koop. Gedroogde Bauern Spätzle is hard en vrij plat. Het volume neemt wel toe tijdens de kooktijd. 75 gram per persoon aan gedroogde Spätzle is echt voldoende.

Verder deze keer nog Höhlen Käse meegenomen. Een verder vrij anonieme kaas, maar wel met veel smaak, die deels is gerijpt in grotten. Maar welke grot(ten), dat wordt niet op de verpakking vermeld. En bij thuiskomst bleek die kaas deze keer uit Denemarken afkomstig te zijn. Dan zijn de grotten in de kalkgroeven van Mønsted de meest logische kandidaat.

In Duitse restaurants krijg je vaak als bijgerecht rauwkost bij een maaltijd geserveerd, regelmatig gesneden witte kool of spitskool en fijn gesneden wortels. Vaak in veel te veel zuur. We bespeurden dit jaar wel een trend. Er was minder of geen zuur toegevoegd, en 1 keer zelfs werd er een notenvinaigrette van walnotenolie doorheen gemengd. Een klein beetje maar, maar dat leverde een verrassende smaak op bij de rauwe groenten.

Geen gele Pfifferling kunnen scoren in Nederland. Wel witte beukenzwam en bundelzwam.

Nog niet opeten (voor 4 personen)

• 300 gram gedroogde sliertjes Bauern Spätzle
• 300 gram al gesneden witte kool / wortel mengsel
• 80 gram rode Duitse ham, hier 4 plakken Coburger ham
• 80 gram aan plakken Höhlen Käse
• 8 kleine pruimtomaten
• 8 hazelnoten, met schil
• 80 gram witte beukenzwam
• 20 gram bundelzwam
• 2 takjes rozemarijn
• klontje boter
• scheutje arachideolie
• vers gemalen zwarte peper

Aan het werk (20 minuten)

We beginnen met het garen van de Bauern Spätzle. Dat duurt namelijk 12 minuten. In die 12 minuten snijden en garen we de rest van de ingrediënten.

Kook de Spätzle volgens voorschrift.

Snij de plak ham en de plakken kaas in dunne sliertjes, net zo lang als de Spätzle.

Vijzel de hazelnoten fijn.

Verhit een klontje boter op matig vuur in een brede koekenpan. Alle paddenstoelen moeten de bodem raken.

Verwijder de uiteinden van de paddenstoelen en scheur ze los van elkaar. Verhit ze 6 minuten in de pan, onder af en toe, maar niet te vaak, keren.

Verhit een scheut arachideolie in het midden van een andere brede koekenpan.

Rits de blaadjes rozemarijn van de takjes en leg de blaadjes in de hete olie. Bakken voor 1 minuut.

Snij de tomaten in de lengte doormidden en daarna elke helft in de lengte in 3 repen.

Leg de tomaten naast de rozemarijn en de olie en bak ze voor 1 minuut zodat ze wat vocht verliezen.

Voeg daarna de reepjes ham en hazelnootstukjes toe, meng alles door elkaar en roerbak het geheel goed warm. De ham moet zacht blijven.

Giet de Spätzle af en roer er wat peper doorheen. Roer er dan de kaas doorheen. Niet goed mengen. Op sommige plekken zit een reepje gesmolten kaas, op andere plekken niet.

Verdeel de pasta over de borden.

Meteen het tomatenmengsel erover verdelen en de gebakken paddenstoelen er midden op leggen.

Direct serveren.

Resultaat

Heerlijke pasta maaltijd met veel Duitse elementen.

Ook de huisgenoten die niet mee gingen naar Duitsland waren weer blij met Spätzle in huis. En, meer dan 1 pak gekocht. Score.

Dat ik er kool en wortel bij serveerde zonder het traditionele Duitse zure element, dat kon men wel waarderen.

Variatie

Mocht je geen Spätzle in huis hebben, neem dan een extra dikke spaghetti, zoals Spaghettoni.

Voordracht voor in Van Dale Woordenboek

Onvermijdelijk. Hierbij draag ik het woord pastatoeristen voor, bedacht door de medeblogger in relatie tot het kopen van gedroogde pasta op de laatste vakantiedag, voor opname in het onvolprezen Van Dale Woordenboek.